หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4043

ทันทีที่เป้าซือพูดออกมา

คิ้วของจีตู๋ถ้าก็ขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว “ของสิ่งนี้มาจากไหน”

หลินมั่วพูดว่า “ลูกน้องของตระกูลลอเร้นซ์!”

“เเนวหน้าของเขตสามติดเชื้อไปทั่วเเล้ว”

คนฉลาดไม่ต้องพูดอะไรมาก

เพียงไม่กี่คำ

จีตู๋ถ้าก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด

ขณะเดียวกัน สีหน้าของเขาก็เริ่มเย็นชาลงเล็กน้อย

เขาคิดจะใช้ตระกูลลอเร้นซ์เพื่อบั่นทอนกำลังของหลินมั่ว

เเต่ไม่ใช่ด้วยวิธีการที่โหดร้ายป่าเถื่อนเช่นนี้อย่างเเน่นอน

หากไวรัสชนิดนี้เเพร่กระจายออกไป เกาะนรกทั้งเกาะจะต้องพินาศ

ซึ่งรวมถึงเป้าหมายหลักของพวกเขาองค์กรเจ็ดบาป หลันเตี๋ยอี

และที่สำคัญที่สุดคือ เขาค้นพบอย่างกระทันหันว่าสุนัขบางตัวดูเหมือนจะไม่เชื่อฟังเสียเเล้ว

ดึงสติกลับมา!

สีหน้าของจีตู๋ถ้ากลับมาเป็นปกติ

“เรื่องนี้ ผมจะกลับไปคุยกับเคร้ก!”

“เเต่ก่อนที่จะถึงตอนนั้น พวกเรายังต้องคุยกันเรื่องการฉีกข้อตกลงนี้ก่อน”

หลินมั่วเลิกคิ้วขึ้น “งั้นคุณจะคุยยังไง!”

พูดจบดาบยาวในมือของเขาก็ถูกชักออกมา ร่างกายเบี่ยงออกด้านข้าง เตรียมพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ

“รู้จักกันมานานขนาดนี้ ผมก็อยากจะรู้ความสามารถของน้องหลินมั่วจริงๆ!”

จีตู๋ถ้าพูดอย่างใจเย็น

“วันนี้อาศัยโอกาสนี้ พวกเรามาประลองฝีมือกันสักตั้ง!”

“โปรดรับคำ!”

คำพูดแม้จะสุภาพ

เเต่หลินมั่วรู้ว่าอีกฝ่ายทนไม่ไหวเเละอยากจะลงมือเเล้ว

“มาสิ!”

“พวกคุณวางเเผนมาพร้อมกัน หรือจะมาทีละคน!”

จีตู๋ถ้าหัวเราะ “ เเน่นอนว่าผมมาเอง!”

“ถ้ามาพร้อมกัน มันจะไม่น่าเบื่อไปหน่อยเรอะ”

พูดจบเขาก็ยกเท้าขวาขึ้น

เมื่อเท้าเเตะพื้นอีกครั้ง ก็มาอยู่ตรงหน้าหลินมั่วเเล้ว

ท่วงท่าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ทำให้หลินมั่วเบิกตากว้าง

“ทุกคนรีบวิ่งหนีเร็ว!”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ทหารราบนับหมื่นก็วิ่งหนีไปข้างหลังอย่างไม่คิดชีวิต

และกลุ่มคนที่รั้งท้ายขบวนนั้น ยังไม่ทันได้ส่งเสียงร้องโหยหวนก็หายไปจากโลกนี้ตลอดกาล

เมื่อฟอร์เรสต์วิ่งขึ้นมาถึงยอดเขาด้วยความเหนื่อยหอบ ผู้รอดชีวิตก็เหลือไม่ถึงครึ่ง

เเละบริเวณโดยรอบของสนามรบนั้น

ในเวลานี้ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่เลย

ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือก้อนหิน ล้วนถูกระเหยกลายเป็นไอไปหมดสิ้น

สิ่งเดียวที่ยังสามารถอยู่ใกล้บริเวณนั้นได้อย่างปลอดภัย ก็มีเพียงเเค่สองพี่น้องเด็กหญิงลึกลับและชายอ้วนร่างใหญ่ราวกับเนินเขาเท่านั้น

ส่วนคู่ต่อสู้ที่กำลังต่อสู้กัน ฟอร์เรสต์ถึงกับมองไม่เห็นร่างของพวกเขา

มีเพียงประกายไฟที่ลุกโชนออกมาอย่างต่อเนื่องเท่านั้น ที่เเสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ครั้งนี้ยังดำเนินต่อไป

ในใจฟอร์เรสต์รู้ดี

สงครามในระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถเข้าไปมีส่วนร่วมได้

และตลอดชีวิตของเขา นี่เป็นครั้งเเรกที่เขาได้เห็นการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้

คลื่นพลังจากการต่อสู้ที่เงียบงัน ทว่ากลับมีอำนาจที่ทำลายล้างโลก

นี่คือการต่อสู้ระดับปรมาจารย์งั้นหรือ

ภายใต้ความเเข็งเเกร่งระดับนี้ จำนวนคนได้กลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเสียเเล้ว…