หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4051

“พี่ชายไอดอล พวกเรามาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้คุณเเล้ว”

เสียงมาถึงก่อนคนจะมา

ก่อนที่หลินมั่วจะทันได้ตอบ ประตูห้องได้ถูกสองสาวเปิดออกโดยตรง

หลินมั่วที่อยู่บนโซฟาขณะนี้ค่อยๆลืมตาขึ้น

“อาการบาดเจ็บของรองเจ้าสำนักได้รับการรักษาเรียบร้อยเเล้วเหรอ”

“อื่อ ได้รับการรักษาเรียบร้อยเเล้ว!”

ถึงแม้ว่าสองสาวจะมีพรสวรรค์สูงมาก และได้บรรลุเป็นปรมาจารย์ก่อนบรรลุนิติภาวะ

แต่ท้ายที่สุดพวกเธอก็ยังเป็นเด็ก ไม่ได้สัมผัสกับโลกภายนอก

หลินมั่วถามประโยคหนึ่ง ก็ได้ข่าวจากพวกเธอ

จากที่เเยกกันจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงเล้ว

เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บไม่เบา!

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าจีตู๋ถ้าก็ไม่ได้แข็งแกร่งถึงขนาดไร้พ่าย

สองสาวพี่น้องไม่รู้ว่าตัวเองโดนหลอกใช้ กลับหยิบดาบสายฟ้าออกมาอย่างกระตือรือล้น

“พี่ชายไอดอล พวกเรารีบรักษาบาดแผลเถอะ!”

“เจ้าสำนักจีตู๋บอกว่า รออาการบาดเจ็บของคุณหายดีก่อน จะให้พวกเราส่งคุณกลับไป!”

เยี่ยมไปเลย!

หลินมั่วไม่ต้องถามอะไร

สองสาวพี่น้องก็บอกทุกอย่างออกมาหมด

“พี่ชายไอดอล เรารีบรักษาอาการบาดเจ็บเถอะ!”

ท่าทางของสองสาวดูเหมือนจะร้อนใจกว่าหลินมั่วเสียอีก

และหลังจากพูดจบ ทั้งสองก็ยื่นดาบสายฟ้าให้กับหลินมั่วโดยตรง

หลินมั่วมองไปที่สองสาว มองไปที่ดาบในมือของตัวเอง อดยิ้มขมขื่นไม่ได้

พวกเขาไม่กลัวว่าเขาจะเอาดาบวิเศษนี้หนีไปหรือไง

เเต่เมื่อนึกถึงพลังระดับปรมาจารย์ที่ซ่อนเร้นของสองสาว ก็ลบความสงสัยนี้ไป

เมื่อมีพลังมากพอ ก็สามารถทำอะไรได้ตามใจชอบ

หลังจากที่ลบความคิดฟุ้งซ่านนี้ออกไป หลินมั่วก็กลับมานั่งขัดสมาธิอีกครั้ง เตรียมที่จะรักษาอาการบาดเจ็บ

เเต่เมื่อเขาหลับตาลง

จิตใจก็สั่นสะเทือนอย่างรุนเเรง!

ความรู้สึกนั้นราวกับมีสัตว์ร้ายสองตัวกำลังจ้องมองเขาอย่างดุร้าย

พลังดาบสายฟ้าที่รุนเเรงในร่างกายของเขาก็ถูกดาบสายฟ้าดูดซับไปจนหมด

อาการบาดเจ็บภายในที่เหลือเพียงเล็กน้อยก็สามารถหายได้ ภายในไม่กี่วัน

หลังจากกล่าวขอบคุณ หลินมั่วก็คืนดาบสายฟ้าในมือให้กับอีกฝ่าย

ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแล้วว่าเขาสามารถจากไปได้

หลินมั่วก็ไม่อยากอยู่อีกต่อไป

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือ สองสาวพี่น้องข้างหลังเขากำลังจ้องมองเเผ่นหลังเขาอย่างไม่วางตา

“พี่สาว ฉันเกือบทนไม่ไหวแล้ว!”

“เเค่ไม่รู้ว่าเมื่อไร เจ้าสำนักจีตู๋จะสามารถอนุญาตให้ฉันลงมือ”

“วัสดุที่ดีขนาดนี้ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะรับเขาเข้าไปในคอลเล็กชั่นของฉันแล้ว”

พูดจบ ร่างทั้งห้าก็ลอยเข้ามาในห้องอย่างกระทันหัน ยืนอยู่ข้างหลังอวิ๋นอย่างเงียบๆ

สิ่งที่น่าตกใจคือ ทั้งห้าคนนี้ล้วนอยู่ในระดับปรมาจารย์

เเต่ดวงตาของพวกเขาทั้งห้าคนว่างเปล่า สีหน้าเเข็งทื่อ

ผิวสีเทาขาวเหมือนเปลือกไม้ แห้งแข็งมาก เเถมยังมีรอยเเตกอีกหลายเเห่ง

ถ้าสังเกตุดีๆจะพบว่า คนเหล่านี้ไม่ใช่คนเป็น