หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4063

หลินอู่เหิ่นรู้ว่าความเร็วเพียงอย่างเดียว เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนีการไล่ล่าของชายชุดดำได้

จึงตัดสินใจหันกลับมาโจมตีข้าศึกที่ตามมาอย่างฉับพลัน จัดการศัตรูที่อยู่ใกล้ตัวเองที่สุดก่อน

แม้ว่าเธอจะบรรลุเป้าหมาย และจัดการได้คนหนึ่ง

แต่ในที่สุดเขาก็ประเมินความเร็วของบรมครูต่ำเกินไป

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่ชะงัก เธอก็ถูกล้อมไว้ด้วยอีกฝ่าย

และหลังจากมีบทเรียนก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายก็ระวังอย่างเห็นได้ชัด

ถ้าต้องใช้กลยุทธ์ลอบสังหารแบบเดิมอีกครั้งเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว

เมื่อนึกถึงจุดนี้ อารมณ์ของอู่เหิ่นก็เริ่มวิตกกังวล

ถ้าถูกอีกฝ่ายจับตัวไป ตัวเองต้องทำให้ท่านอาจารย์เดือดร้อนอย่างแน่นอน

เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนที่พาตัวเองออกจากความมืดมน

มุมปากของหลินอู่เหิ่น จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา

แต่ในไม่ช้า รอยยิ้มนี้ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่โหดร้าย

"ในเมื่อหนีไม่ได้ งั้นก็ฆ่าศัตรูให้มากขึ้นเถอะ!"

"แบบนี้ก็ถือว่าสามารถแบ่งเบาความกดดันให้กับท่านอาจารย์ได้เล็กน้อย"

ในใจคิดแบบนี้ ดาบยาวสีดำทะมึนสองเล่มในมือเธอปรากฏขึ้นอย่างเงียบงัน

ในขณะนี้เมื่อเผชิญหน้ากับบรมครูกว่าสิบคน เธอไม่ได้ถอยกลับแม้แต่น้อย

"ตายซะ!"

หลังจากเสียงหวานดังขึ้น เธอก็พุ่งออกไปอย่างแรงและรีบวิ่งไปสถานที่นั้น

อย่างไรก็ตามเหตุผลที่เธอประสบความสำเร็จในสองครั้งแรก เป็นเพราะฉวยโอกาสจู่โจมในยามที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันระวังตัว

และคุณสมบัติพิเศษของปราณเทพยดา

เมื่อเผชิญหน้ากับบรมครู เธอก็ยังห่างไกลอยู่มาก

และชายชุดดำหลายคนก็พบปัญหานี้เช่นกัน

แม้ว่าไอดำบนดาบยาวจะทำให้หลายคนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก

แต่หลินอู่เหิ่นไม่รวดเร็วมากนัก

เพียงตั้งใจเล็กน้อยก็สามารถหลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย

ชายชุดดำที่ยังหวาดกลัวอยู่จึงสะเพร่าอีกครั้ง

"พวกเรา ระวังหน่อย ผู้นำได้พูดไว้แล้ว"

"อย่าทำร้ายสาวน้อยคนนี้ถึงชีวิตเด็ดขาด"

ด้วยคําเตือนดังกล่าว ชายชุดดำหลายคนก็ละทิ้งความคิดที่จะลงมือ

หลบเลี่ยงอย่างไม่รีบร้อน และรักษาวงล้อมเอาไว้อย่างสมบูรณ์

ด้วยเหตุนี้

ไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย

เขาถอนตัวไปข้างหลังทันที

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ห่างกัน

เพียงแต่ยังไม่ทันที่เขาจะถอนหายใจ สีหน้าก็นิ่งเฉย

เมื่อมองลงไป เงาของดาบยาวที่มีไอดำก็ทะลุหน้าอกของเขา

อีกคนล้มลงไป!

ดาบบินนี้ เป็นสิ่งที่อู่เหิ่นศึกษาเองหลังจากเห็นทักษะเข็มบินของอาจารย์หลินมั่ว

เพียงแต่ใช้พลังมหาศาล

หลังจากจัดการกับบุคคลนี้เสร็จ เธอรู้สึกว่าร่างกายจะหมดแรง และปราณเทพยดาของเธอก็สูญเสียไปหมด

พยายามประคองร่างกายที่อ่อนแอ

สายตาที่เย็นชาของเธอกวาดมองผ่านชายชุดดำกลุ่มหนึ่ง

"ยังมีคนไม่กลัวตาย ก็มาลองดูกัน!"

รูปร่างที่เล็กและน่ารัก ตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

บนใบหน้าที่ดูน่ารัก แถมยังเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ในช่วงเวลาหนึ่ง กลุ่มบรมครูรู้สึกกลัวเล็กน้อยจากก้นบึ้งของหัวใจ