หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4076

ในขณะที่เฟิงอู๋ซิ่วกําลังวางแผนที่จะอุ้มหลินอู่เหิ่น

จู่ๆ เสวี่ยเหลียนก็เอ่ยขัดจังหวะตามระเบียบ

"เดี๋ยวก่อน คุณหมอยา!"

เธอเพิ่งมาที่นี่ จึงไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับตัวตนของคนเหล่านี้

คิดว่าคนที่ปรากฏตัวที่นี่ล้วนเป็นเพื่อนของหลินมั่ว

แค่เห็นหลินมั่วพยุงร่างกายที่พัง และยังต้องอดทนอยู่ข้างสาวน้อยคนนี้ด้วย

รู้ได้ว่าสาวน้อยคนนี้มีความสำคัญต่อหลินมั่วมาก

ตอนนี้ท่านผู้เฒ่าคนนี้จะพาสาวน้อยบนเตียงไป เสวี่ยเหลียนจะเห็นด้วยได้อย่างไร

เฟิงอู๋ซิ่วขมวดคิ้ว

"ทำไม?"

"คุณจะขวางผมเหรอ?"

น้ำเสียงของเขาเย็นชา สีหน้าอาฆาตปรากฏขึ้น

ตราบใดที่ตนจะทำ แม้แต่ผู้นำเหล่านั้นก็ไม่กล้าขวางตน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนางหนูไร้เดียงสาที่อยู่ตรงหน้าเขา

เสวี่ยเหลียนดูสงบและโค้งตัวเล็กน้อย

"ในเมื่อหลินมั่วชอบสาวน้อยคนนี้ รอให้เขาตื่นขึ้นมาก่อนค่อยว่ากัน"

"หากคุณหมอยาอยากพาสาวน้อยคนนี้ไป คงไม่เกินวันสองวันนี้หรอกมั้ง!"

เมื่อเทียบกับความเย่อหยิ่งของเฟิงอู๋ซิ่ว เสวี่ยเหลียนกลับดูอ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด

ท้ายที่สุดแล้ว เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับทุกคนที่อยู่ที่นั่นเลย

หลินมั่วรีบร้อนนำจินเฉียนฉ่าวกับเถาวัลย์น้ำ และสมุนไพรอื่นๆ ที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณมาด้วยเท่านั้น

จีตู๋ถ้าเห็นท่าทางนั้น ก็รีบเข้าไปอธิบายข้างๆ เฟิงอู๋ซิ่ว

"ผู้อาวุโสเฟิง พวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์เป็นอาจารย์กับลูกศิษย์กัน"

ขณะพูดจีตู๋ถ้าก็ชี้ไปยังอาจารย์และลูกศิษย์สองคนที่หมดสติอยู่บนเตียง

"ถ้าบังคับพาตัวสาวน้อยคนนี้ไป เกรงว่าเธอจะเคียดแค้นใจ คงไม่ดี"

ตอนแรกเขาไม่อยากเปิดเผยเรื่องของหลินอู่เหิ่น เพราะจริงๆ แล้วกังวลว่าเฟิงอู๋ซิ่วจะหุนหันพลันแล่น

อีกด้านหนึ่ง แม้เขาจะไม่รู้จักเสวี่ยเหลียนที่อยู่ตรงหน้า

แต่อายุยังน้อยก็ก้าวข้ามสู่ระดับปรมาจารย์แล้ว

ตัวตนย่อมไม่ธรรมดา

หากไม่มีความขัดแย้ง หลีกเลี่ยงได้ก็พยายามจะหลีกเลี่ยง

ท้ายที่สุดภายใต้ความกดดัน ภารกิจที่พวกเขามาที่เกาะนรกยังไม่เสร็จเลย

หลังจากคลี่ออกแล้ว เข็มเงินที่หนาแน่นก็ปรากฏต่อสายตาของทุกคน

เมื่อเห็นภาพนี้ เฟิงอู๋ซิ่วก็ตอบสนองทันที

"สาวน้อย เธอคงไม่คิดว่าตัวเองจะช่วยชีวิตหลินมั่วนี้ได้หรอกนะ!"

"ฮ่าๆๆ ผมขำจะตายอยู่แล้ว!"

"เด็กสมัยนี้ นับวันยิ่งไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ"

เขายอมรับว่าสาวน้อยหญิงขนเหลืองที่อยู่ตรงหน้า มีท่าทาง รูปร่างหน้าตาโดดเด่น

ศักยภาพด้านศิลปะการต่อสู้คงสูงมาก จึงกลายเป็นปรมาจารย์ได้ตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆ

แต่จากการสังเกตของเขา สภาพปัจจุบันของหลินมั่ว แม้จะลงมือเอง ก็ยังต้องพักฟื้น

ล้วนต้องใช้กำลังอย่างมาก

นับประสาอะไรกับสาวน้อยวัยละอ่อนที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อได้ยินการเยาะเย้ยและการดูถูกของเขา เสวี่ยเหลียนก็ไม่ได้อารมณ์เสีย

ใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างอบอุ่น พร้อมกับพยักหน้าให้เฟิงอู๋ซิ่วอย่างสุภาพ

จากนั้นเสวี่ยเหลียนก็ยกแขนขึ้น เอื้อมไปหยิบเข็มเงินตรงหน้า

ตรงข้ามกับเฟิงอู๋ซิ่วที่ยังคงเต็มไปด้วยสีหน้าดูแคลนและเย้ยหยัน