หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4080

แนวหน้าเขตสาม

ภายในห้อง จีตู๋ถ้าและคนอื่นๆ ได้ออกไปแล้ว

เสวี่ยเหลียนมองไปยังปรมาจารย์หมอเทวดาอาวุโสที่อยู่ตรงหน้า ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย

คนของตนหายไปหมดแล้ว แต่ผู้อาวุโสคนนี้ยังอยู่

"ผู้อาวุโส คุณยังมีเรื่องอะไรที่ยังจัดการไม่เสร็จเหรอ"

เจตนาในการไล่แขกของเสวี่ยเหลียน แม้ว่าจะพูดอ้อมค้อมและคลุมเครือมาก

แค่คนธรรมดาก็สามารถฟังความหมายของมันออก

แต่เฟิงอู๋ซิ่วทำหน้าประจบประแจงอยู่ที่เดิม

"แม่นางเสวี่ยเหลียน หลินมั่วของคุณหายดีแล้ว"

"แต่สาวน้อยคนนี้ยังไม่ฟื้นเหรอ?"

เสวี่ยเหลียนเอียงศีรษะพลางเกลี่ยเส้นผม ในใจก็อึดอัดเล็กน้อย

ผู้อาวุโสดื้อรั้นเสียจริง!

"ถ้าคุณอยากพาตัวอู่เหิ่นไป ก็ต้องรอให้หลินมั่วฟื้นขึ้นมาก่อน ดูว่าเขาจะว่ายังไง"

"ผู้อาวุโสอีกสองวันค่อยมาใหม่ก็ได้?"

เสวี่ยเหลียนเริ่มไล่แขกอย่างอ้อมค้อมอีกครั้ง

แต่เฟิงอู๋ซิ่วผู้นี้ดูเหมือนจะตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะไม่ไปไหน

"ไม่เป็นไรๆ!"

"ผมแก่แล้ว วิ่งไปวิ่งมา ร่างกายรับไม่ไหว"

"ผมอยู่ที่นี่ก็ได้!"

เขาพูดพลางหัวเราะ

สีหน้าท่าทางแตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ไม่เพียงแต่เป็นมิตรยังดูขี้อายเล็กน้อย

เสวี่ยเหลียนจิตใจบริสุทธิ์ ประกอบกับไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของคนเหล่านี้

เธอเห็นว่าเฟิงอู๋ซิ่วยืนกรานที่จะอยู่ต่อ เลยไม่พูดไล่แขกอีก

เพียงแต่ว่าเธอรู้ได้ยังไง

ว่าตาเฒ่าคนนี้ ไม่ใช่แค่หมายตาหลินอู่เหิ่นเท่านั้น

หลังจากเห็นทักษะทางการแพทย์ของเสวี่ยเหลียนแล้ว เขาก็เริ่มคิดขึ้นมาในใจ

ตั้งใจจะรับเสวี่ยเหลียนเข้าองค์กรด้วย

และตัวตนของนักปราชญ์หญิงตุนหวงก็ไม่ได้ขัดแย้งกับองค์กรเจ็ดบาป

ท้ายที่สุดแล้ว ในบรรดาองค์กรเจ็ดบาปของพวกเขา มีไม่กี่คนที่มีตำแหน่งอยู่ในประเทศอื่น

หลังจากคิดดูแล้ว รอยยิ้มของเฟิงอู๋ซิ่วก็เปลี่ยนเป็นสดใสขึ้น

"แม่นางเสวี่ยเหลียน ไม่งั้นเรารีบปลุกสาวน้อยคนนี้ไหม?"

แม้ว่าเขาจะไม่พูด แต่เสวี่ยเหลียนก็มีความคิดนี้

เพียงแต่ว่าก่อนจะตอบ

ภายใต้ความยุ่งเหยิงในใจ

เฟิงอู๋ซิ่วยืนยันอีกหลายครั้ง

เพียงแต่ผลลัพธ์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

หลินอู่เหิ่นแท้จริงแล้วได้สิ้นการรับรู้ไปแล้ว แต่ร่างกายยังมีชีวิตอยู่

หลังจากดึงหนวดเคราขาวที่คางไปหลายเส้น เขาก็ไม่คำนึงถึงการรักษาหน้าแล้วเอ่ยปากถาม

"แม่นางเสวี่ยเหลียน มีวิธีไหม?"

ใช้ชีวิตมาทั้งชีวิต เขาเจอสถานการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก

หลังจากเสวี่ยเหลียนถอนสายตา ก็ขมวดคิ้วแน่น

"ฉันเองก็เป็นครั้งแรกที่เจอโรคแบบนี้"

ดีจริงๆ!

ทั้งสองคนไม่มีหนทาง!

ไม่ใช่ว่าจะช่วยไม่ได้ใช่ไหม?

เฟิงอู๋ซิ่วคิดอย่างกลุ้มใจเล็กน้อย

เสวี่ยเหลียนเหมือนจะเห็นความคิดของเขา จึงเม้มปากและยิ้ม

"ผู้อาวุโสไม่ต้องรีบร้อน พวกเราไม่มีทางเลือก ไม่ได้หมายความว่าหลินมั่วไม่มี"

"เขา?" เฟิงอู๋ซิ่วทำหน้าดูถูกและไม่เข้าใจ เหลือบมองหลินมั่ว