หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4250

ทุกคนที่ชมการต่อสู้ต่างก็ได้เห็นการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างทั้งสองฝ่ายด้วยตาตนเอง

แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่อยากเชื่อถึงการเปลี่ยนแปลงของหูเฉวียน

ดูเหมือนว่าถ้าไม่เกิดสงคราม หลินมั่วคงจะส่งยาให้หูเฉวียนอย่างลับๆ

พวกเขาคิดว่าก่อนการต่อสู้หลินมั่วอาจส่งยาให้หูเฉวียนหรือไม่ก็แอบมอบเกราะให้เขา!

เหมือนหลินมั่วจะเดาได้ว่าทุกคนกำลังคิดอะไร

“มู่สือคุณไม่จำเป็นต้องออมมือ โจมตีเต็มพลัง!”

“ส่วนหูเฉวียนคุณก็ไม่ต้องปิดบังพลังของตัวเองแล้ว แสดงให้ทุกคนเห็นว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งของคุณถึงระดับไหนแล้ว!”

หูเฉวียนตอบทันที "รับทราบ!"

พูดจบเขาก็ก้มตัวเล็กน้อยและบีบแขนทั้งสองข้างอย่างแรง

ได้ยินเสียงแตก!

เสื้อหูเฉวียนฉีกออกทันที

เมื่อเสื้อผ้าหล่นลงสู่พื้น กล้ามที่ได้สัดส่วนแต่ยังไม่พัฒนาเต็มที่ของเขาก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน

ร่างกายส่วนบนเปลือยเปล่าและไม่มีอะไรปิดเลย นอกจากส่วนที่เป็นสีขาวเล็กน้อย อย่างที่ทุกคนคาดไว้

เมื่อเห็นเช่นนี้มู่สือยิ่งรู้สึกสับสนมากขึ้น?

เป็นไปได้หรือ？

แค่ร่างกายก็เทียบเท่าพลัง70%ของตน!

ความแข็งแกร่งที่ต่างกันก่อนและหลังยิ่งกระตุ้นเขา

ประกอบกับคำสั่งของหลินมั่ว มู่สือไม่คิดจะออมมืออีกเขาระเบิดพลังทั้งหมดออกมา

หลังจากทั้งสองฝ่ายเตรียมพร้อมแล้ว หูเฉวียนเปิดฉากโจมตีก่อนอย่างไม่คาดคิด

“เข้ามา” มู่สือตะโกนอยู่ในใจพร้อมกับหมัดเหล็กตรงหน้าที่พร้อมปะทะ

เขาอาศัยช่องว่างตรงนี้ไปยืนข้างหูเฉวียนทันที

ด้วยพลังเต็มร้อยเฉวียนถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

แต่หลังจากที่เขายืนมั่นคงแล้วก็มีแสงสีแดงปรากฏขึ้นที่มุมปาก

เห็นได้ชัดว่าหมัดนี้หนักสำหรับเขา

แต่หลังจากที่หูเฉวียนได้รับบาดเจ็บความตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นบนหน้าของเขา

"ฮ่าๆๆ ทำได้ดี เอาอีก!"

เขาชูมือขึ้นเพื่อเช็ดเลือดออกจากมุมปากแล้วเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

ไม่นานทั้งสองก็ปะทะกันอีกครั้ง

และหูเฉวียนใช้วิธีการโจมตีแบบไม่ไว้ชีวิต

ขณะนี้รอยยิ้มจาง ๆ บนมุมปากหลินมั่ว

ในสถานที่เกิดเหตุ

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองยังดำเนินต่อไป

หลังจากที่หูเฉวียนปรับตัวกับร่างกายที่เปลี่ยนแปลงได้แล้ว เขาก็เริ่มสำรวจวิธีการต่อสู้ของตัวเองทันที

ค่อยๆ เปลี่ยนจากการถูกโจมตีฝ่ายเดียวในตอนแรกมาโจมตีกันไปมา

แม้เขาต้องรับหมัดสามถึงห้าหมัดกว่าจะโต้กลับไปหนึ่งหมัด

แต่ร่างกายของเขาในตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปมาก

เมื่อเทียบกับร่างเดิมมันแข็งแกร่งขึ้นกว่าสิบเท่า

เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บ หูเฉวียนก็ค่อยๆ ได้เปรียบ

แกร๊ก!

มีเสียงกระดูกหักดังขึ้น

ทันใดนั้นมู่สือก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เมื่อมองไปก็เห็นว่าแขนขวาของเขาห้อยลงมา

แกว่งไปมากลางอากาศ