หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4255

“รอให้เธอทะลวงถึงขั้นปรมาจารย์หรือสูงกว่านั้นก่อน แล้วค่อยลองอีกทีก็ยังไม่สายนะ”

หลินมั่วยิ้มละมุน ก่อนจะลูบศีรษะศิษย์รักอย่างเอ็นดู

ในเมื่อเริ่มเดินบนเส้นทางนี้แล้ว เขาย่อมไม่หยุดเพียงเท่านี้

เฟิงอู๋ซิ่วดูออกถึงแววทะเยอทะยานบางอย่างในแววตาของหลินมั่ว

เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความอยากรู้

“หมอหลินครับ นี่คุณกะจะพัฒนาเคล็ดวิชาฝึกร่างกายสี่สำนักนี้ให้ถึงระดับศักดิ์สิทธิ์เลยเหรอ”

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อยโดยไม่ตอบตรง ๆ

การฝึกกายให้เทียบเท่าจอมยุทธ์ได้นั้น ก็จริงอยู่ที่เป็นหนี่งในเป้ามาย แต่ไม่ใช่เป้าหมายสุดท้ายของเขาแน่นอน

เมื่อบทสนทนาเริ่มแตะเรื่องสำคัญ เฟิงอู๋ซิ่วกลับมีท่าทีเขินอายผิดวิสัย

“คือว่า…หมอหลินครับ…เอ่อ…”

เขาถูมือไปมาเหมือนกำลังประหม่า ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเบา

“เคล็ดวิชาฝึกร่างกายสี่สำนักนี่ พอจะให้ฉันขอสำเนาไว้ดูสักชุดได้ไหม”

ทันทีที่พูดจบ หน้าเขาก็แดงก่ำจนแทบเป็นแผ่นเผือกต้ม

ตอนที่เคล็ดวิชานี้ถูกสร้าง เขาและปีศาจเฒ่ายังบ่นว่าไร้สาระกันแทบตาย

แม้กระทั่งตอนเห็นผลครั้งแรกก็ยังลังเล ไม่เชื่อเต็มร้อย

ใครจะไปคิดล่ะ ว่าสิ่งที่หลินมั่วคิดจะประสบผลสำเร็จแล้ว

หลินมั่วยกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะยกมุมปากยิ้มเจ้าเล่ห์

“หืม ผู้อาวุโสเฟิงครับ ไม่ใช่ว่าเคล็ดวิชานี้ไร้สาระเหรอ”

คำพูดเพียงประโยคเดียว ก็ทำให้เฟิงอู๋ซิ่วหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม

เขาเงียบไปพักใหญ่เพราะเสียหน้า สุดท้ายก็ฝืนยิ้มฝืด ๆ

“ถ้าไม่สะดวก…ก็ช่างมันเถอะ…”

จะให้เขาหน้าด้านขออีก ก็คงไม่ไหวแล้ว

หลินมั่วเองก็แค่หยอกเล่นเท่านั้น ในเมื่ออีกฝ่ายอ้าปากขอแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนสร้างเคล็ดวิชานี้ตั้งแต่ร่างแรก ยันช่วงทดลอง เฟิงอู๋ซิ่วก็ร่วมด้วยทุกขั้นตอน

“เอ้า ผมเตรียมสำเนาไว้ให้อยู่แล้ว!”

พูดจบ หลินมั่วก็หยิบคัมภีร์ฝึกร่างสี่สำนักออกมายื่นให้

แค่มีเด็กปีศาจอย่างอู่เหิ่นที่ใช้เคล็ดนี้จนโด่งดังก็เท่ากับเคล็ดวิชานี้จะพลิกฟื้นยุคทองของวิชาฝึกร่างกายได้อีกครั้ง

และถ้าในอนาคต วิชานี้กลายเป็นเส้นทางสายใหม่ของยุทธภพ เฟิงอู๋ซิ่วก็จะคือหนึ่งในผู้ก่อตั้งตำนานอย่างไม่ต้องสงสัย!

ได้หน้าอย่างแน่นอน!

โชคดีที่อู่เหิ่นตกลงเป็นผู้อาวุโสกิตติมศักดิ์ของเจ็ดบาปไปแล้ว

หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา

กลิ่นอายของพลังที่ช่วยรักษาและกระตุ้นการฝึก มันทำให้เขานึกถึงอะไรบางอย่างที่ลืมไม่ลง

เสวี่ยเหลียนไม่ได้ปฏิเสธ เธอเพียงหันไปสบตากับหลินมั่วเพียงชั่วพริบตา ก่อนจะร่ายพลังขึ้นมาเบา ๆ

ในทันใดนั้น ใบบัวเขียวเก้ากลับก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าอีกครั้ง

“ท่านอาวุโส ใบบัวของฉันมีอะไรผิดปกติเหรอคะ”

เฟิงอู๋ซิ่วหลับตาสัมผัสพลังอย่างตั้งใจ

ครู่หนึ่ง เขาก็ส่ายหน้า

“ผมคงเป็นคิดมากไปเอง ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก”

สิ่งของวิเศษในโลกใบนี้มีไม่มาก แต่มันก็ไม่ได้น้อย บางอย่างคล้ายกันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

โดยเฉพาะของในตำนานจากดินแดนตุนหวงยิ่งเป็นของวิเศษหายากอันดับต้น ๆ

หากไม่แปลกประหลาดก็คงไม่สมกับเป็นสมบัติล้ำค่าแล้ว

คิดได้เช่นนั้น เฟิงอู๋ซิ่วก็เลิกคิดมากในทันที

“ยินดีกับคุณหนูเสวี่ยเหลียนที่ทะลวงพลังสำเร็จด้วยนะ ผมคงไม่รบกวนแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”