หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4357

ตั้งแต่วินาทีแรกที่ผู้เฒ่าชื่อเห็นการเคลื่อนไหวตรงหน้าเขา ก้นบึ้งของหัวใจก็รู้สึกไม่ดี

"สลายให้หมด!"

ด้วยความโมโหจึงเกิดลมแรงขึ้นภายในทางเดิน

ระหว่างที่โบกมือ กับดักที่เรียบง่ายที่นี่จะพังทลายลง

ผู้ดูแลที่รู้สึกสับสนในตอนแรก ก็เหมือนได้รับการช่วยเหลือ

ไม่นานหลังจากที่หลายคนเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า ข้างหูก็มีเสียงครวญครางเย็นชาของผู้เฒ่าชื่อดังขึ้น

“พวกไร้ค่า!"

หลังจากการตําหนิอย่างโกรธเคือง ผู้เฒ่าชื่อก็รีบเดินเข้าไปในพื้นที่หลักของศูนย์พลังงาน

เมื่อมองแวบแรก ที่นี่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ผู้เฒ่าชื่อยังคงสังเกตเห็นความผันผวนที่ผิดปกติของพลังดาบที่นี่

หลังจากเขาหรี่ตาลง รูม่านตาก็ส่องแสงระยิบระยับออกมาทันที

เครื่องรางดาบที่ซ่อนอยู่รอบ ๆ ถูกเขาเห็นได้อย่างชัดเจน

แย่แล้ว!

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ก้นบึ้งหัวใจของผู้เฒ่าชื่อก็เกิดความหนาวเย็นเสียดแทงกระดูกทันที

ไม่ลังเลใด ๆ เขาหันหลังกลับและวิ่งไปที่ทางออกของแหล่งพลังงานอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันนั้น

เครื่องรางดาบสิบกว่าเล่มก็เปล่งประกายแสงเย็นเฉียบออกมา

ตรงที่เดิม ผู้คุมหลายคนที่ยังไม่ทันจะตอบสนอง ศูนย์พลังงานก็สั่นคลอนอย่างรุนแรง

"หนีเร็ว ที่นี่กําลังจะระเบิด!"

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุตกใจจนหน้าซีด

หลังจากอุทาน หลายคนก็เตรียมหนีเอาชีวิตรอด

เตาหลอมขนาดใหญ่ด้านหน้าจึงระเบิดทันที

เปลวไฟเต็มท้องฟ้าพวยพุ่งเข้ามา

หลายคนไม่มีโอกาสกรีดร้อง และกลายเป็นเถ้าถ่านจากการระเบิดที่น่ากลัวนี้

ในเวลาเดียวกัน

ห้องทดลองด้านล่างทั้งหมดก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง

นักวิจัยที่ยังคงจดจ่ออยู่กับการทดลองเหล่านั้น อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองอย่างอยากรู้อยากเห็น

เปลวไฟที่กำลังลุกโชนกระหน่ำไปทั่วแผ่นดิน

ไม่ว่าจะเป็นกระจกกันกระสุนหรือแผ่นเหล็กหนา ๆ แต่การระเบิดที่ทำลายล้างเช่นนี้ ล้วนดูเปราะบางมาก

ไฟลุกไหม้เผาผลาญโดยรอบ ด้วยพลังทำลายล้างจนพังพินาศ

ผู้เฒ่าชื่อแม้ว่าจะหลบหนีด้วยความเร็วที่สุดทันทีที่พบเครื่องรางดาบ

แต่ว่าความเร็วในการหนีของเขาภายใต้คลื่นของการระเบิดนี้ ก็เหมือนกับหอยทากคลาน

พอมองไปรอบ ๆ ผู้เฒ่าชื่อก็รู้สึกปวดใจ

เพียงแต่ว่าตอนนี้ เขายังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำมากกว่ามาเสียใจ

"มีคนบุกเขตเก้า!"

หลังจากทำลายยันต์ เขาก็อธิบายรายละเอียดภายนอกของหลินมั่วอย่างละเอียด

ถึงเดินไปทางออกทีละก้าว

ในขณะเดียวกันในใจที่โกรธแค้นก็แทบรอไม่ไหวที่จะหั่นหลินมั่วเป็นพัน ๆ ชิ้น

สมควรตาย!

ฉันจะทำให้นายทุกข์ทรมาน

เมื่อห้องทดลองด้านล่างถูกทำลาย ความพยายามที่แก๊งห้าพิษของพวกเขาทำมานานกว่าสิบปีก็หายไปหมด

พอนึกถึงสิ่งเหล่านี้ ดวงตาของผู้เฒ่าชื่อก็แดงก่ำขึ้นทันที

ร่างสั่นเทาไม่หยุด จนระงับความโกรธไม่อยู่

ปัง!

พอลิฟต์แตกกระจายเป็นชิ้น ๆ เขาก็ตรงไปยังเพดาน และปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะนี้ แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และเลือดในปากจะไหลไม่หยุด

แต่ด้วยความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจของเขา การเคลื่อนไหวของมือและเท้าก็ไม่ได้ชะลอตัวลงแม้แต่น้อย