หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4361

หลินมั่วกลืนเถาวัลย์หัวคนพันปีลงไปในท้อง

จากเดิมที่ดูอ่อนแรงหมดเรี่ยวแรงกลับกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที

หลังจากฟันดาบทลายแผ่นดินออกไปเขาก็ไม่รอช้าแล้วรีบวิ่งไปทางเขตสามอีกครั้ง

ด้านหลัง

ผู้นำลัทธิใหญ่แก๊งห้าพิษเห็นเถาวัลย์หัวคนพันปีในมือหลินมั่วเช่นกัน

เมื่อได้กลิ่นยาที่คุ้นเคย

อารมณ์โกรธของเขากลับเปลี่ยนเป็นความบ้าคลั่ง

เถาวัลย์หัวคนพันปี!

ยาอายุวัฒนะ!

เมื่อได้ยินชื่อนี้ก็ทำให้เขาคลั่งอย่างสุดขีด

แต่ขณะที่เขากำลังตื่นเต้นอยู่นั้น สถานการณ์ตรงหน้ากลับเปลี่ยนแปลงในพริบตา

ทันทีที่เขาตั้งสติได้ก็เห็นเงาดาบขนาดหลายสิบเมตรปรากฏตรงหน้า

พลังอันมหาศาลนั้นทำให้หวาดหวั่น

“ทำตัวลึกลับเพื่อหลอกให้ตัว!”

เขาเย้ยหยันก่อนจะยกคทาในมือขึ้น

แต่ในวินาทีนั้น เขากลับรู้สึกได้ถึงพลังอันน่ากลัวที่พุ่งเข้ามาจากทิศ

คทาที่เบาดั่งขนนกเมื่อครู่นี้ตอนนี้กลับกลายหนักราวกับภูเขา

หากไม่ใช่เพราะพลังของเขาเหนือกว่าคนทั่วไปคงจับไม่อยู่แน่

“ถอย!”

เขาตะโกนลั่น พลังจากร่างผู้นำลัทธิใหญ่พุ่งออกมาทันที

หลังจากปล่อยพลังทั้งหมดออกมาเขาจึงหลุดพ้นจากแรงกดอันประหลาดนั้น

และเพียงพริบตานั้นเงาดาบก็ฟาดลงตรงหน้า

ผู้นำลัทธิใหญ่ไม่ทันได้ตอบโต้

เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยกคทาขึ้นบังหน้า

โครม!

แรงปะทะที่รุนแรง

ทำให้พื้นดินระเบิดเป็นหลุมลึกกว้าง

เมื่อเหล่าปรมาจารย์มาถึงก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

ผู้นำลัทธิใหญ่…บาดเจ็บ!

เมื่อได้ยินอย่างนั้นหลินมั่วก็ยิ้มเย้ย

“ไอ้แก่ตายยาก!”

“แกอยากได้ยาศักดิ์สิทธิ์นี้เหรอ? ไปตักน้ำชะโงกดูเงาตัวเองก่อนเถอะ!”

“แกเหมาะสมกับมัน?”

หลินมั่ววิ่งหนีไปพร้อมตะโกนเหน็บแนม

“แก...!” ผู้นำลัทธิใหญ่หน้าเปลี่ยนสีด้วยความโกรธกำคทาขึ้นสูง

แต่เมื่อคิดได้ว่าหากเขาโจมตีอาจทำให้ของล้ำค่าชิ้นนั้นถูกทำลาย

เขาก็ได้เพียงสบถในใจแล้วไล่ตามต่อไปอย่างเงียบๆ

เมื่อหลินมั่วรู้ว่าอีกฝ่ายไม่กล้าโจมตีก็รู้สึกดีใจ รู้จักกลัวเป็นเรื่องที่ดี

เมื่อระยะห่างของทั้งสองฝ่ายห่างพอประมาณ

หลินมั่วก็เบรกรถกะทันหัน

แล้วใช้กระบวนท่าเดิมดาบทลายแผ่นดิน โจมตีข้างหลังผู้นำลัทธิใหญ่

จากนั้นกินเถาวัลย์หัวคนพันปีเข้าไปอีกคำ แล้วหนีต่อ!

ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจสุดๆ!