หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 522

หลินมั่วอ่านความคิดของคนเหล่านี้ออก พูดตามตรง สำหรับคนพวกนี้แล้วเขาไม่ได้มีความรู้สึกดีๆด้วย แต่อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นหมอคนหนึ่ง จรรยาบรรณวิชาชีพขั้นพื้นฐานยังคงต้องมีอยู่

“ดูอาการป่วยให้คุณไม่ใช่ปัญหา”

หลินมั่วตอบกลับ

อาฟั่นอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง คนแบบนี้ก็จะดูให้เหรอ? กรณีของภรรยาของตัวเองยังต้องรอไปอีกสามวันเลย?

ทุกคนต่างดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง รีบแห่เข้ามาล้อมรอบทันที

หลินมั่วพูดต่ออย่างสงบนิ่ง “อย่างไรก็ตาม เมื่อสักครู่นี้ผมได้บอกไปแล้ว วันนี้ผมจะดูอาการให้แค่แม่ของเสี่ยวอู่กับภรรยาของอาฟั่นเท่านั้น ดังนั้น วันนี้ผมจะไม่ตรวจอาการให้ใครแล้ว ถ้าพวกคุณอยากให้ตรวจดูอาการ สามารถไปหาผมที่โรงพยาบาลได้ นัดหมายเข้าตรวจกับผมได้เลย”

คนเหล่านี้ถึงกับนิ่งอึ้งไปทันที นี้ยังต้องไปถึงโรงพยาบาลอีกเหรอ? อาฟั่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลินมั่วคนนี้ทำอะไรยุติธรรมดีจริง

“คุณหลิน ตอน...ตอนนี้คุณช่วยผมตรวจคร่าวๆหน่อยเถอะ วินิจฉัยออกมาไม่กี่ประโยค ไม่จำเป็น...ไม่จำเป็นต้องไปถึงโรงพยาบาลหรอกมั้ง” ชายคนนั้นก็พูดขึ้นมาเสียงเบาๆ

ส่วนคนอื่นๆก็พากันพยักหน้าตามเช่นกัน

อาฟั่นหงุดหงิดขึ้นมาทันใด “ไสหัวไปให้พ้นกันให้หมดนั่นแหละ! อย่าได้มาทำตัวหน้าไม่อายแถวนี้! ถึงแม้เมื่อสักครู่พวกคุณจะพูดจาเยาะเย้ยถากถางใส่คุณหลิน แต่คุณหลินก็ยังรับปากว่าจะช่วยพวกคุณตรวจถือว่าใจกว้างดั่งพระโพธิสัตว์แล้ว พวกคุณยังจะมาได้คืบจะเอาศอกอีกเหรอ?”

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ และไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงแยกย้ายกันไปอย่างเงียบๆ แต่อย่างไรก็ตาม สายตาของคนเหล่านี้ที่มองไปที่ปินจื่อล้วนเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เมื่อสักครู่ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะสาเหตุมาจากปินจื่อ พวกเขาจะไปเยาะเย้ยหลินมั่วได้ยังไง

หลินมั่วส่ายหน้าและสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาเล็กน้อย “อวัยวะภายในของเสี่ยวอู่ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด นี่ไม่ใช่สาเหตุจากอาการป่วยอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนจะมีสาเหตุมาจากการได้รับแรงกระแทกจากภายนอก”

พ่อของเสี่ยวอู่เบิกตากว้าง “อะไรนะ? แรงกระแทกจากภายนอก คุณกำลังจะบอกว่า เขา...เขาถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้างั้นเหรอ? เด็กคนนี้ ไม่ใช่ว่าไปเกิดอุบัติเหตุอะไรที่ไซต์งานก่อสร้างหรอกนะ เขา...เขาเลยไม่กล้าที่จะบอกพวกเราใช่ไหม?”

หลินมั่วส่ายหน้า “ดูเหมือนจะไม่ได้เกิดจากที่ไซต์งานก่อสร้างครับ ผมรู้สึกว่าเหมือนเขาจะถูกคนอื่นทุบตีมาถึงได้เป็นแบบนี้!”

พ่อของเสี่ยวอู่ถึงกับมึนงง “ทุบ...ทุบตี? ใครกันที่ทำแบบนั้น? และทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ? เสี่ยวอู่เจ้าเด็กคนนี้เป็นเด็กดีมาก จะเป็น...เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะไปต่อสู้กับอื่น? หลินมั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? เสี่ยวอู่เขาต่อสู้ไม่เป็นนะ!”

หลินมั่วเอ่ยพูดเสียงเบาๆ “ผมเองก็คาดหวังว่าผมจะคิดผิดไป แต่ว่าผมไม่น่าจะมองผิดไป อย่างไรก็ตามคุณอาคุณวางใจได้เลยครับ ผมจะต้องช่วยรักษาเสี่ยวอู่ให้หายอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่มีทางปล่อยคนที่ทำร้ายเสี่ยวอู่ไปเด็ดขาด!”