หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 585

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าเย็นชา “เธอทำร้ายหรือไม่ทำร้ายพี่ ย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ!”

สวี่ตงเสวี่ยสีหน้าอึดอัดใจ

เรื่องคุณชายฮั่วก่อนหน้านั้น เธอก็เกือบจะฆ่าสวี่ปั้นซย่า

เวลานี้ ในที่สุดสวี่เจี้ยนกงที่นิ่งเงียบมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น

“หลินมั่ว ฉันขอถามอะไรแกหน่อยได้ไหม?”

“เรื่องบริษัทรับเหมาก่อสร้าง แกเต็มใจที่ช่วยฉันแก้ไขเรื่องนี้ไหม?”

“ถ้าแกไม่เต็มใจ งั้นฉันจะถือว่าไม่มีลูกเขยอย่างแก ฉันจะหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดขึ้น “พ่อคะ พวกคุณไม่พูดออกมาให้มันชัดเจนว่าคือเกิดเรื่องอะไร แล้วจะให้หลินมั่วไปแก้ไขได้ยังไงคะ?”

“หลินมั่วเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ และก็ไม่รู้ด้วยว่าาเรื่องมันร้ายแรงมากแค่ไหน แล้วเขาจะรู้ได้ยังไงล่ะคะว่าแก้ไขได้หรือแก้ไขไม่ได้?”

สวี่เจี้ยนกงโมโห “แกหุบปากไปซะ ฉันถามแกแล้วหรือยัง?”

“ตอนนี้ฉันกำลังถามหลินมั่วอยู่!”

“หลินมั่ว แกตอบฉันมา!”

สวี่ตงเสวี่ยเบ้ปาก “ยังจะลังเลอะไรอีกไหม?”

“ถ้าเกิดเป็นสามีของฉันละก็ คงตอบตกลงอย่างไม่ลังเลแน่นอน”

“พี่แต่งเข้าบ้านเรา พ่อแม่ของฉันก็คือพ่อแม่ของพี่”

“พ่อแม่ขอร้องให้พี่ช่วยเป็นธุระ ดูท่าทางลังเลของพี่สิ”

“ไอ้หยา ตอนนี้คนๆนี้ ไม่มีเหลือมโนธรรมเลยสักนิดเดียว!”

สวี่ปั้นซย่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พูดว่าอะไรนะ?

ไม่รู้ว่าพวกเราไปทำเรื่องอะไรเอาไว้ ตอนนี้ก็พากันโวยวายให้เขาไปแก้ไขปัญหา มันมีเหตุผลแบบนี้ซะที่ไหนกันเล่า?

สวี่ปั้นซย่าอยากจะใช้เหตุผลเข้าสู้ ทว่าหลินมั่วกลับเอ่ยปากขึ้น “ในเมื่อพ่อกับแม่ต่างก็พูดมาขนาดนี้แล้ว งั้นเรื่องนี้ ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมละกันครับ”

เมื่อได้ยินคำนั้น ทั้งสี่คนต่างก็รู้สึกโล่งใจทันที

ถ้าหากหลินมั่วไม่ตกปากรับคำเรื่องนี้ พวกเขาจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ!

“ดี!”

“สมกับที่เป็นลูกเขยของผมสวี่เจี้ยนกง ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆ!”

“หลินมั่ว ไม่ว่าเรื่องครั้งนี้จะจัดการยังไง พ่อก็จะสนับสนุนแก!”

สวี่เจี้ยนกงพูดแล้วตบที่บ่าของหลินมั่ว เหมือนกับผู้อาวุโสที่ีดีคนหนึ่ง

สวี่ปั้นซย่าทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงแต่มองหลินมั่ว

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป บริษัทรับเหมาก่อสร้าง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกคุณอีกต่อไป”

“ไม่ว่าบริษัทจะทำรายได้ได้มากเท่าไหร่ พวกคุณก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในทุกกรณี เป็นอย่างไร?”

ทั้งสวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆต่างก็หวังให้เป็นเช่นนั้น ดังนั้น พวกเขาจึงรีบพยักหน้าตอบ กลัวว่าสวี่ปั้นซย่าจะเปลี่ยนใจ

เมื่อพูดทุกอย่างจบแล้ว สวี่ปั้นซย่าจึงพยักหน้า “คำพูดเพียงลมปากมักไร้ประโยชน์”

“ฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ ควรที่จะทำหนังสือสัญญา หลีกเลี่ยงพวกคุณกลับคำในอนาคต!”

ฟังฮุ่ยโมโห “ปั้นซย่า แกไม่เชื่อพวกเรางั้นเหรอ?”

“ฉัน...”

เมื่อเธอพูดไปได้ครึ่งหนึ่ง จู่ๆ หวงเหลียงก็ยิิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่มีปัญหา”

“แม่ครับ พี่ปั้นซย่าเขาก็คิดเผื่อพี่เขยไงล่ะ”

“พวกเราก็ทำหนังสือสัญญา เพื่อที่ต่อไปพี่เขยทำเรื่องอะไรก็จะได้ไม่ต้องกังวล!”

หวงเหลียงพูด พลางส่งสายตาไปทางฟังฮุ่ย

ฟังฮุ่ยใจเต้น

มีสัญญาแล้ว ถ้าพรุ่งนี้หลินมั่วคิดกลับคำ ก็กลับไม่ได้แล้ว!