หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 587

หลินมั่วหันไปมองสวี่เจี้ยนกงทั้งสี่คน

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรู้สึกละอายเล็กน้อย ไม่สบตากับหลินมั่ว

สวี่ตงเสวี่ยหัวเราะเย้ยหยัน “เฮ้อ ข่าวของพี่นี่ไวใช้ได้เลยนะ ได้ข่าวเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

“แต่ว่า มันก็สายไปแล้วล่ะ”

“หุ้นของบริษัทนั้น โอนเป็นชื่อของหลินมั่วหมดแล้ว”

“ตอนนี้เขาเป็นประธานบริษัทรับเหมาก่อสร้างแล้ว”

“บริษัทรับเหมาก่อสร้างมีเรื่องอะไร คงต้องให้ประธานเป็นคนแก้ไขปัญหาแล้วแหละ!”

สวี่ปั้นซย่าร้อนใจ “พวกคุณ...พวกคุณจัดการเสร็จเรียบร้อยเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หลินมั่วตอบอย่างจนใจ “พวกเขาลากผมไปจัดการตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ”

“อีกทั้ง ติดต่อคนสนิทเฉพาะด้าน เร่งจัดการตลอดทั้งวัน เพื่อมาจัดการเรื่องนี้โดยเฉพาะ”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “พวกคุณนี้ใจร้อนกันจริงเลยนะ กลัวว่าหลินมั่วจะกลับคำ ก็เลยพยายามทําทุกอย่างให้เสร็จในวันนี้งั้นสิ"

“ทำไมพวกคุณถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้?”

ฟังฮุ่ยไม่พอใจ พูดเสียงแข็ง “ปั้นซย่า ทำไมแกพูดอย่างนี้ห๊ะ?”

“ยังไงพวกเราก็เป็นพ่อแม่แก ญาติพี่น้องแก...”

สวี่ปั้นซย่าเดือด “อย่ามาพูดเรื่องนี้กับฉัน!”

“พ่อแม่ ญาติพี่น้อง?”

“มีพ่อแม่ ญาติพี่น้องที่ไหนทำเรื่องแบบนี้กับคนในครอบครัวห๊ะ?”

“พวกคุณรีบร้อนโอนหุ้นให้เป็นชื่อหลินมั่ว ก็เพื่อที่จะให้หลินมั่วเป็นแพะรับบาป!”

“พวกคุณ...พวกคุณยังมีความเป็นคนหลงเหลืออยู่บ้างไหม?”

“ทำไมถึงได้ทำเรื่องไร้ศีลธรรมได้ขนาดนี้?”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสีหน้าแดงก่ำ “ปั้นซย่า แกพูดแบบนี้กับใครห๊ะ?”

“พวกเราเป็นพ่อแม่แกนะ...”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโมโห “ฉันจะพูดอีกครั้ง อย่าพูดเรื่องนี้กับฉัน!”

สวี่เจี้ยนกงตะคอกอย่างโมโห “แกคิดที่จะก่อกบฎงั้นเหรอ?”

“ยังไงกัน ฉันเป็นพ่อของแก ต่อหน้าแกแม้แต่จะพูดก็พูดไม่ได้เลยงั้นสิ!”

สวี่ปั้นซย่าขึ้นเสียงใส่ “พูดได้!”

“พ่อ่พูดได้อยู่แล้ว!”

“พ่ออยากจะพูดอะไรก็พูดได้!”

“ตัวเองยังมีความเป็นคนเหลือบ้างเปล่า?”

สวี่ปั้นซย่าอดร้องไห้ไม่ได้ เธอเดินมาคว้าแขนของหลินมั่ว กัดฟันพูด “หลินมั่ว คุณไม่ต้องกังวลไปนะ”

“เรื่องในครั้นนี้ ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันจะช่วยคุณเอง”

“ฉัน...ฉันจะขายหุ้นอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อทั้งหมดในวันพรุ่งนี้ ฉันจะช่วยคุณเติมใน1500ล้านนี้”

“ฉันจะไม่ยอมให้คุณต้องติดคุกเด็ดขาด!”

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ หลายคนพากันร้อนใจ

สวี่เจี้ยนกงตะคอก “สวี่ปั้นซย่า ใครอนุญาตให้แกขายหุ้นอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ?”

“นั่นคือทรัพย์สมบัติของตระกูลสวี่ แก...แกไม่มีสิทธิขายมัน!”

“ฉันในฐานะผู้นำตระกูล ตอนนี้ต้องการหุ้นนี้คืนกลับมา เอาทรัพย์สมบัติตระกูลสวี่ของฉันกลับคืนมา!”

สวี่ตงเสวี่ยก็โมโห “สวี่ปั้นซย่า พี่ยังมีเกียรติอยู่ไหม?”

“คนทั่วทั้งเมืองก่วงหยางต่างก็พูดว่าพี่เลี้ยงไอ้หนุ่มไก่อ่อน พี่ยังจะทำได้จริงเหรอ?”

“เพียงเพื่อนไอ้สวะที่มาเกาะผู้หญิงกิน เอาทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลไปขาย หากแพร่ออกไปไม่อายคนเขาหรือไง?”

“พี่ไม่ต้องการศักดิ์ศรี แต่พวกเรายังต้องการมัน!”