หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 615

หลินมั่วเขียนสูตรยาให้หมอเทวดาเซวีย ให้เขาไปรักษาคนในหมู่บ้าน

ถัดมา หลินมั่วก็กำชับเติ้งจวิน ให้เขาไปเอายาจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพรมาหนึ่งชุด

เติ้งจวินพาพนักงานมากจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพร ภายใต้คำสั่งของหลินมั่ว ทุกคนต่างพากันต้มยา และเทลงในทะเลสาบแห่งนี้

หมอเทวดาเซวียยืนมองอยู่ด้านข้าง พูดเสียงเบา “คุณหลิน ทะเลสาบกว้างใหญ่ขนาดนี้ ยาแค่นี้ จะได้ผลหรือ”

หลินมั่วยิ้มอ่อน “เพียงพอแล้ว”

“ไข่ของปรสิตประเภทนี้ เจอยาแบบนี้จะละลาย”

“จริงๆ แล้วทะเลสาบกว้างใหญ่ขนาดนี้ เทยาลงไปไม่กี่กิโลก็พอแล้ว”

“แต่เพื่อกำจัดให้สูญสิ้น ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ผมเทเพิ่มลงไปสิบเท่า”

“อ่อใช่ ทั้งขั้นตอนต้องใช้เวลาประมานสิบสองชั่วโมง”

“ช่วงนี้ ให้คนเฝ้าทะเลสาบแห่งนี้ ไม่ให้คนเข้าออก และยิ่งไม่อนุญาตให้น้ำจากแห่งนี้ไหลออก”

“ผ่านไปสิบสองชั่วโมงก็จะไม่เป็นอะไรเเล้ว”

เหลาหู่รีบขานรับ “คุณหลินสบายใจได้”

“สิบสองชั่วโมงนี้ ผมพาคนมาเฝ้าที่นี่ด้วยตัวเอง ใครก็ห้ามเข้าออกสถานที่แห่งนี้ ! ”

โจวเฉียงพยักหน้าต่อ “คุณหลิน ผมพาคนในหมู่บ้านมาเฝ้าด้วย”

“จะไม่ให้ใครเข้าออกที่นี่เด็ดขาด ! ”

หลินมั่วพยักหน้า มีคนมาเฝ้าที่นี่เพิ่มขึ้น ก็จะไม่มีปัญหาแล้วแน่นอน

เรื่องที่เหลือ ปล่อยให้หมอเทวดาเซวียเป็นคนจัดการ

เรื่องสมุนไพร หลินมั่วให้บริษัทเครื่องยาสมุนไพรสนับสนุน

เพราะถึงอย่างไร อนาคตพวกเขาจะขยายเขตคฤหาสต์ในพื้นที่แถวนี้ อาจจะมีเกี่ยวข้องกับหลายหมู่บ้าน

สนับสนุนสมุนไพรบางส่วน ไม่เสียเงินมากมาย แต่แลกมากับมนุษยสัมพันธ์

เป็นอย่างที่คิด ชาวบ้านเหล่านี้ได้ยินเรื่องหลินมั่วสนับสนุนสมุนไพร รู้สึกซาบซึ้งกับความกรุณาของหลินมั่วเป็นอย่างมาก

หลินมั่วสั่งงานเสร็จ ก็กลับไปก่อน

โจวหย่วนซานยังคงอยู่ทีนี่ รับผิดชอบเจรจาการริเริ่มโครงการนี้อีกครั้งกับโจวเฉียง

จริงๆ แล้วเมื่อก่อนขั้นตอนของฟังเส่าครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว แต่เพราะเกิดปัญหาโรคประหลาดในหมู่บ้าน โครงการจึงหยุดลง

“ขอโทษที่ให้เฮ่อเชียนเสวี่ยโทรหาคุณ”

“จริงๆ แล้ว ผม...ผมก็ไม่ได้มีเรื่องด่วนอะไร ไม่ต้องให้คุณกลับมา”

หลินมั่วยิ้มตอบ “ไอ้หยา อาฟั่น อย่าพูดแบบนี้”

“เรื่องนี้ โทษผมเอง”

“บอกให้คุณมาที่โรงพยาบาล สุดท้ายผมยุ่งจนลืม”

“ขอโทษจริงๆ ครับ ! ”

อาฟั่นรีบตอบ “คุณหมอหลิน อย่าพูดแบบนี้”

“พวกเรามารบกวนคุณ ควรเป็นเราที่ต้องขอโทษถึงจะถูก”

หลินมั่วยิ้ม เดินไปนั่งลงที่หน้าโต๊ะ “อาฟั่น ผมได้ยินจากเสี่ยวอู่แล้ว”

“ตอนที่พวกเขาอยู่ที่หมู่บ้าน คุณก็ดูแลพวกเขาไม่น้อย”

“เสี่ยวอู่เป็นเพื่อนของผม คุณช่วยเขา ก็เท่ากับช่วยผม”

“เรื่องของคุณ จะเป็นการรบกวนได้อย่างไร”