หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 618

สวี่ตงเสวี่ยเบะปาก “พ่อ มันจะเป็นอะไร ของของครอบครัวเรา เราอยากได้คืน ผิดตรงไหน”

“พ่ออย่าลืมนะ สามร้อยล้านแรกตอนนั้น ก็ยืมมาจากบริษัทของตระกูลสวี่ของเรา”

“พูดง่ายๆ ก็คือ ทุกอย่างล้วนมาจากตระกูลสวี่ของเรา”

“และขนาดเขา ก็เป็นลูกเขยตระกูลสวี่”

“พ่อไปขอหุ้นของบริษัทจากเขา เขามีเหตุผลอะไรที่จะไม่ให้พ่อ”

หวงเหลียงพยักหน้า “พ่อ นี่ไม่ใช่เรื่องหุ้นบริษัท นี่คือเรื่องทรัพย์สินของครอบครัว ! ”

“เดิมทีนายแซ่หลินก็ไม่ใช่คนดีอะไร”

“พ่อดูสิ่งที่เขาทำ เพื่อนเขาสองคนนั้น ตอนนี้เข้ามายึดบริหารบริษัทเครื่องยาสมุนไพรแล้ว”

“ขนาดเราอยากใช้เงินยังเอาออกมาไม่ได้”

“ส่วนทางอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ คณะกรรมการผู้บริหารล้วนสนับสนุนเขา”

“หากบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ถูกเขาได้ไป เช่นนั้นธุรกิจของตระกูลเรา ไม่เท่ากับว่าล้วนเข้ากระเป๋าเขาหมดหรือ”

“พ่อจะปล่อยเขาไปแบบนี้หรือ ! ”

สวี่เจี้ยนกงลังเลเล็กน้อย “นี่...จะดีหรือ”

“จริงๆ แล้วหลินมั่วก็ทำได้ไม่เลว...”

หวงเหลียงพูดเสียงต่ำ “พ่อ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะคิดว่าดีหรือไม่ดี”

“ที่สำคัญคือ พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องควบคุมทิศทางของครอบครัวสิ ! ”

“เขาเป็นแค่คนนอกแซ่ หากคิดทรยศ ทรัพย์สินของบ้านเราไม่หายหมดหรือ”

สวี่เจี้ยนกงถูกกล่อมสำเร็จ เขาพยักหน้า “ไปเรียกหลินมั่วออกมา ! ”

สวี่ตงเสวี่ยดีใจดี๊ด้า จากนั้นรีบวิ่งไปที่ห้องครัว เรียกหลินมั่วออกมาด้วยท่าทางเย้อหยิ่ง

หลินมั่วเดินมาถึงห้องรับแขก “พ่อ มีเรื่องอะไรหรือ”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า พูดเสียงต่ำ “หลินมั่ว ฉันคิดดูแล้ว ไม่อยากให้แกลำบาก”

“งานที่แกทำที่โรงพยาบาลก็สำคัญ อย่าทิ้งง่ายๆ ”

“ส่วนทางบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ให้ฉันจัดการเถอะ”

“วันหลังเราสองคนไปส่งมอบหุ้นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง กันหน่อย ! ”

หลินมั่วชะงัก “เมื่อก่อนพ่อไม่ได้บอกว่าไม่เอาหุ้นส่วนนี้แล้วหรือ”

“ทำไมตอนนี้อยากจะเอาคืนแล้ว”

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้ว “ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว โอเคไหม”

“แกหมายความว่าอย่างไร”

“แกกำลังซักถามฉัน?”

“พี่คิดว่าตระกูลโจวแคร์พี่หรือ”

“สิ่งที่ตระกูลโจวต้องการคือคนที่มีอำนาจไปบริหารบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ! ”

“ไม่ว่าจะด้านไหน พ่อก็เหมาะสมมากกว่าพี่ ! ”

หวงเหลียงเบะปาก “พี่เขยนะพี่เขย ใช้ข้ออ้างห่วยๆ แบบนี้ คิดอยากหุ้บบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ?”

“ดูถูกมันสมองของเราไปหน่อยไหม”

หลินมั่วจนปัญญา “พ่อ ในเมื่อพ่อพูดแบบนี้ เช่นนั้นพรุ่งนี้เราไปดำเนินการกันเลย”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าด้วยความพอใจ “ดีมาก”

“หลินมั่ว แกวางใจ แกเป็นคนเจรจาโครงการนี้”

“ถึงตอนนั้นได้กำไรแล้ว ฉันไม่เอาเปรียบแกแน่นอน”

“พอโครงการนี้สำเร็จเสร็จสิ้น รถบีเอ็มดับเบิลยูของฉันคันนั้น แกเอาไปขับเถอะ ! ”

หลินมั่วหมดคำจะพูดถึงขั้นสุด เดิมทีรถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้น หนานป้าเทียนเป็นคนให้เขา

ภายหลังเหลาหู่ให้รถเมอร์เซเดสเบนซ์ ถูกสวี่เจี้ยนกงเอาไป

รถบีเอ็มดับเบิลยูคันนี้ ก็กลายเป็นยานพาหนะของฟังฮุ่ย

ตอนนี้ สวี่เจี้ยนกงทำเหมือนใจกว้างมาก แต่จริงๆ แล้ว ก็คือให้หลินมั่วขับรถมือสองของเขาเท่านั้นเอง