หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 620

บ่ายสามโมงครึ่ง สวี่เจี้ยนกงไปถึงเขตคฤหาสน์ก่อน

เมื่อก่อนเขาเคยมาดูที่นี่หนึ่งครั้ง ตอนนั้นฟังเส่าเป็นผู้รับผิดชอบหลักของโครงการนี้

แต่ทว่า มาที่นี่ตอนนี้ อารมณ์ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ตอนนี้ โครงการนี้ได้รับการพัฒนาร่วมกันโดยบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ตระกูลโจวและผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ

บริษัทรับเหมาก่อสร้างถือหุ้นมากกว่าหนึ่งส่วน ก็เท่ากับว่า โครงการคฤหาสน์แห่งนี้ สวี่เจี้ยนกงถือหุ้นมากกว่าหนึ่งส่วน

เขายืนอยู่ที่นี่เผยสีหน้าตื่นเต้น

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าสักวันหนึ่งตัวเองจะสามารถบริหารโครงการใหญ่ขนาดนี้

ไม่นาน หวงเหลียงก็มาถึง

เขาพาคนของตระกูลสวี่มาทั้งหมด ในครั้งนี้ยังมาด้วยกันหลายคน

หลักๆ คือคนตระกูลสวี่ไม่เชื่อว่าสวี่เจี้ยนกงสามารถเจรจาโครงการใหญ่ขนาดนี้ได้

พอเห็นสวี่หย่งฉิ้ง สวี่เจี้ยนกงก็เดินเข้าไปด้วยความภาคภูมิใจ

“พ่อ มาแล้วหรือ ! ”

“มาๆๆ พ่อคิดว่าโครงการของผมเป็นอย่างไรบ้าง”

“ทั้งเขตคฤหาสน์นี้ล้วนเป็นของผม ผมร่วมมือกับตระกูลโจวหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่”

“ไม่นาน เขตคฤหาสน์แห่งนี้ก็จะเริ่มเปิดขายแล้ว”

“ถึงตอนนั้น พ่อต้องแนะนำลูกค้าให้ผมด้วยนะ ห้าๆๆ ... ”

สวี่หย่งฉิ้งสีหน้าไม่เชื่อ “เจี้ยนกง อย่ามาโม้เลย ! ”

“แกเป็นอย่างไร ในใจฉันรู้ดี”

“ฉันรู้ว่าช่วงนี้อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อได้กำไร”

“แต่แค่เงินเหล่านี้ แกก็ลืมกำพืดแล้วหรือ”

“เขตคฤหาสน์ใหญ่ขนาดนี้ แม้ว่าจะเอาอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมาค้ำ ก็ซื้อมาไม่ได้ แกหลอกใครกัน”

คนอื่นๆ ของตระกูลสวี่ก็ไม่เชื่อ เขตคฤหาสน์แห่งนี้ใหญ่มาก สวี่เจี้ยนกงพูดแบบนี้ ไม่มีคนเชื่อหรอก

สวี่เจี้ยนกงรีบตอบ “เมื่อสักครู่ผมไม่ได้พูดแล้วหรือ”

“โครงการนี้ ผมร่วมมือกับตระกูลโจวหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่”

“อีกทั้ง เมื่อก่อนนี้เคยถูกระงับ ดังนั้นเราถึงสามารถได้มาในราคาถูก”

“พ่อ เรื่องที่พ่อทำไม่ได้ ไม่เท่ากับว่าผมก็ทำไม่ได้นะ ! ”

สวี่เจี้ยนผิงไม่ค่อยเชื่อ รับซองเอกสารมาดูอย่างละเอียด ตาค้างทันที

“เป็นอย่างไร”

สวี่หย่งฉิ้งรีบถาม

สวี่เจี้ยนผิงพยักหน้าด้วยความจำใจ

สวี่หย่งฉิ้งสีหน้าเปลี่ยน เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าลูกชายคนโตของตัวเอง สามารถเจรจาโครงการใหญ่ขนาดนี้ได้

สวี่ตงเสวี่ยยืนอยู่ด้านข้าง ยิ้มตอบ “ตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดแล้วสินะ”

“เชอะ อารอง ใครกันแน่ที่น่าอับอาย”

“เรื่องที่ตัวเองทำไม่ได้ คิดว่าคนอื่นก็ทำไม่ได้?”

“เหอะๆ อาคิดว่าทุกคนไม่มีความสามารถเหมือนอาหรือ”

สวี่เจี้ยนผิงโมโห “เธอพูดอะไร”

“เธอพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้ได้อย่างไร”

“สวี่เจี้ยนกง นี่คือลูกสาวที่พี่สั่งสอนหรือ ! ”

“รู้จักเคารพผู้ใหญ่ไหม”