หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 623

คนของตระกูลสวี่เยาะเย้ย เดินจากไปอย่างภาคภูมิใจ

สวี่เจี้ยนกงพูดไม่ออกเลยสักคำ

ตอนนี้ในใจเขาหวาดกลัวมาก

เดิมทีวันนี้กินอาหารฉลองมาอย่างดีใจ

ใครจะไปรู้จะเป็นเรื่องถึงขั้นนี้ !

จากนั้น เรื่องยังไม่จบนะ

ในขณะที่เขายืนชะงักค้างอยู่กับที่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

สวี่เจี้ยนกงเปิดดู คือสวี่ปั้นซย่า

เขารีบกดรับโทรศัพท์ “ปั้นซย่า พ่อมีเรื่องอยากติดต่อลูกพอดี ลูก...”

สวี่ปั้นซย่าพูดตัดบทเขาด้วยความโมโห “พ่อ ฉันถามพ่อนะ พ่อทำอะไร”

สวี่เจี้ยนกงชะงักเล็กน้อย “พ่อ...พ่อทำอะไรหรือ ทำไมลูกถามแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “พ่ออย่าแกล้งโง่ ! ”

“เหล่าจางกลับมาที่บริษัท ร้องเรียนขอถอนหุ้นด้วยความโมโหมาก”

“ไม่ใช่แค่นี้ เขาให้พ่อคืนเงินลงทุนของพวกเขาในบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ! ”

“พ่อ สรุปแล้วพ่อทำอะไร”

“บริษัทรับเหมาก่อสร้างเป็นอะไร”

“พ่อรู้ไหม ดูจากสถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้ หากเหล่าจางถอนหุ้น บริษัท...บริษัทก็ล่มแล้ว ! ”

สวี่เจี้ยนกงงง ทางฝั่งตระกูลโจวจะถอนหุ้น ทำให้เขาปวดหัวจะตายอยู่แล้ว ใครจะไปรู้ ว่าทางอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ก็เกิดเรื่องเหมือนกัน

“พวกเขา...ทำไมพวกเขาจะถอนหุ้น”

สวี่เจี้ยนกงถามด้วยความลนลาน

สวี่ปั้นซย่า “ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร”

“พวกเขาบอกว่าพ่อรู้อยู่แก่ใจ ! ”

“พ่อ บริษัทรับเหมาก่อสร้าง ตอนนี้ไม่ใช่หลินมั่วเป็นคนดูแลหรือ”

“พ่อ...พ่อแอบไปเอาหุ้นบริษัทรับเหมาก่อสร้างมาใช่ไหม”

เวลานี้สวี่เจี้ยนกงเพิ่งกระจ่าง ไม่มีข้อสงสัย เหตุผลที่เหล่าจางจะถอนหุ้น เป็นเหตุผลเดียวกับที่ตระกูลโจวจะถอนหุ้น

พูดง่ายๆ ก็คือคนเหล่านี้ลงทุนในตัวหลินมั่ว

“คนเหล่านี้ ทำไมเชื่อใจหลินมั่ว”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “พ่อไม่ต้องสนใจว่าทำไมพวกเขาเชื่อใจหลินมั่ว กลับกัน เป็นความร่วมมือที่หลินมั่วคุยเอง ก็ต้องให้หลินมั่วทำต่อไป”

“ตอนนี้พอแย่งหุ้นของหลินมั่วมาแล้ว เขาจะถอนหุ้น ก็เป็นเรื่องปกติ ! ”

“พอแล้ว ฉันไม่สาธยายกับพ่อแล้ว”

“พ่อรีบไปคืนหุ้นให้หลินมั่ว ฉันเกลี้ยกล่อมพวกเหล่าจางเอง”

“หากเรื่องนี้ทำไม่สำเร็จ ครอบครัวเราก็จะติดหนี้หลายพันล้าน”

สวี่ปั้นซย่าวางสายด้วยความโมโห สวี่เจี้ยนกงยืนตาค้างอยู่กับที่

ฟังฮุ่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ประหลาดใจ ถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

สวี่เจี้ยนกงเล่ารายละเอียดทั้งหมด ทุกคนฟังจบก็ตาค้าง

“นี่...หลินมั่วมีผลกระทบขนาดนี้เชียวหรือ”

“ตระกูลโจวมีสิทธิ์อะไรเข้าข้างเขา”

หวงเหลียงพูดด้วยความไม่ยอม