หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 683

ประธานหวังกับภรรยามองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างตกตะลึงเช่นเดียวกัน แต่ขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ถ้าหากลูกชายของตัวเองได้แต่งงานกับสวี่ปั้นซย่า ก็แปลว่าได้แต่งงานกับลูกสาวบุญธรรมของคุณหญิงใหญ่จ้าวไม่ใช่เหรอ

ถึงตอนนั้น แค่คุณหญิงใหญ่จ้าวออกปากพูด ทรัพย์สินของตระกูลเขาอาจจะเพิ่มเป็นหลายเท่าตัว

สิ่งสำคัญที่สุดคือ การมีคุณหญิงใหญ่จ้าวหนุนหลัง ดีกว่าร่วมมือกับตระกูลหวังอย่างแน่นอน

สิบตระกูลใหญ่ ทำการแข่งขันกันเอง

แต่ทว่า ไม่มีใครกล้าเสียมารยาทกับคุณหญิงใหญ่จ้าว

เพียงคุณหญิงใหญ่จ้าวผงกหัว พวกธุรกิจที่พวกเขาเคยทำไม่สำเร็จ ตอนนี้คงไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

ตรงนี้ ถึงจะเป็นจุดสำคัญ!

พอประธานหวังเห็นสวี่เจี้ยนกงคุยโทรศัพท์เสร็จ จึงรีบกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ประธานสวี่ พวกเราเข้าไปดื่มชาและคุยกันอีกสักรอบไหม”

สวี่เจี้ยนกงเข้าใจความคิดของประธานหวัง จึงทำหน้าเย่อหยิ่ง “ไม่ต้องดื่มชาแล้วล่ะ”

“ถึงอย่างไรลูกสาวของผมก็เคยแต่งงานแล้ว ไม่อาจใฝ่สูงหรอก”

“ประธานหวัง ถือว่าพวกเราไม่มีวาสนาก็แล้วกัน!”

พูดจบ สวี่เจี้ยนกงก็หันหลังเพื่อจะเดินจากไป

ประธานหวังลุกลี้ลุกลน รีบกล่าวว่า “ไอหยา ประธานสวี่ ผม…เมื่อกี้ผมพูดเล่น คุณอย่าถือสาเลยนะ”

“สำหรับส่วนที่ทำให้ไม่พอใจ ผมจะแสดงความขอโทษคุณที่นี่”

“คือว่า…ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ พวกเรากลับไปคุยกันให้ละเอียดอีกรอบเถอะ”

คุณนายหวังรีบกล่าวว่า “ความจริงฉันคิดมาตลอดว่าปั้นซย่าเป็นคนใช้ได้เลยทีเดียว”

“แค่มองพวกคุณสองสามีภรรยา ก็รู้แล้วว่าให้ความสำคัญกับการศึกษาของลูกเป็นอย่างมาก”

“จากคุณสมบัติและการพูดจา ถือว่าเป็นลูกสาวของครอบครัวมั่งมีอย่างแน่นอน”

“ไอหยา ตรงจุดนี้ ฉันยังด้อยกว่าพวกคุณ”

“ประธานสวี่ คุณนายสวี่ เข้าไปถ่ายทอดประสบการณ์ของการสั่งสอนลูกให้ฉันสักหน่อยเถอะ”

คำพูดประจบสอพลอเหล่านี้ ทำให้สวี่เจี้ยนกงกับภรรยาอุ่นใจเป็นอย่างยิ่ง

ทั้งสองคนพยักหน้า “ก็ได้ เมื่อพวกคุณไม่รู้สึกอึดอัดใจ งั้นคุยกันอีกทีก็ได้!”

ทั้งสี่คนกลับไปที่ห้อง คราวนี้ สวี่เจี้ยนกงกับภรรยาเป็นฝ่ายได้รับการปฏิบัติ

ประธานหวังกับภรรยา พยักหน้าด้วยความสุภาพ เสียงพูดมีความเคารพนอบน้อมเป็นอย่างมาก ดูไม่ห่างเหินเหมือนกับก่อนหน้านี้

กระทั่งเรื่องที่สวี่ปั้นซย่าเคยแต่งงานมาแล้ว ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

อย่าเพิ่งพูดถึงการแต่งงานกันแค่ในนามของสวี่ปั้นซย่ากับหลินมั่วเลย ถึงแม้พวกเขาจะรักกันจริงๆ แล้วมันจะเป็นอย่างไรล่ะ

โอกาสแบบนี้ เพียงพอที่จะช่วยให้ตระกูลของพวกเขาทะยานขึ้นไปบนฟ้าได้ และไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะแทนที่หนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ได้ พวกเขาจะพลาดได้อย่างไรล่ะ

ถึงแม้ประธานหวังจะเอ่ยคำพูดดีๆ แต่สวี่เจี้ยนกงกลับทำท่าทางไร้ความรู้สึกตลอดเวลา

และตอนนี้ สวี่ปั้นซย่าก็มาถึงแล้ว

พอทักทายพวกเขาเสร็จ เธอก็ขึ้นไปชั้นบนทันที

คุณนายหวังแอบตามออกไปดูอย่างเงียบๆ

หญิงสาววัยกลางคนรีบลุกขึ้น และกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “สวัสดีค่ะคุณสวี่”

สวี่ปั้นซย่าทำหน้าแปลกใจ “คุณนายเฝิง ท่าน…ท่านรู้จักสามีของฉันหรือคะ”

คุณนายเฝิงส่ายหัว “ฉันไม่เคยเจอคุณหลินหรอก”

“แต่ว่าสามีของฉันรู้จัก แถมยังสนิทกันด้วย”

สวี่ปั้นซย่า “สามีของคุณ?”

คุณนายเฝิงยิ้ม “คนภายนอกจะเรียกสามีของฉันว่าเจ้าอ้วนเฝิงค่ะ”

“คุณหลินเคยช่วยเหลือตระกูลของเรามากมาย เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลฉันค่ะ”

“ช่วงนี้ฉันมีธุระที่เมืองก่วงหยางพอดี สามีของฉันโทรมาหา ฉันยังอยากจะหาโอกาสไปขอบคุณที่บ้านด้วย”

“นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณสวี่ที่นี่ อีกอย่าง คุณยังเป็นลูกสาวบุญธรรมของคุณหญิงใหญ่จ้าวด้วย เป็นพรหมลิขิตจริงๆ!”

สวี่ปั้นซย่าทำหน้างุนงง เธอไม่รู้ว่าหลินมั่วทำอะไรกันแน่

แต่ทว่า คุณนายเฝิงต้องมีฐานะไม่ธรรมดาแน่

คุณหญิงใหญ่จ้าวทำการต้อนรับด้วยตัวเอง แถมด้านข้างยังมีหัวหน้าสามตระกูลจากสิบตระกูลใหญ่นั่งอยู่ด้วย แค่ตรงจุดนี้ ก็สามารถพิสูจน์ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดาได้แล้ว

หลินมั่วรู้จักผู้มีอิทธิพลแบบนี้ได้ยังไงกันนะ

และทันใดนั้น ใบหน้าของหัวหน้าสามตระกูลก็เต็มไปด้วยความตกใจ

คุณนายเฝิงชื่นชมหลินมั่วขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ