หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 723

ทุกคนที่อยู่ในความโกลาหล ไม่มีใครเคยได้เห็นฉากแบบนี้

ในเวลานี้ คนที่อยู่ด้านนอกยังคงพุ่งพรวดเข้ามาในวิลล่าอย่างไม่ขาดสาย

พอมองจากที่นี่ออกไปข้างนอก ทุกคนมองไม่ออกจริงๆ ว่าข้างนอกมีกันกี่คน

อย่างไรเสีย แม้แต่เชิงเขาก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน!

ประธานหวังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว และทันใดนั้นเขาก็ตระหนักขึ้นว่าสถานการณ์เริ่มควบคุมไม่ได้

หลินมั่วยังไม่ตาย และเหลาหู่พาคนจำนวนมากมาที่นี่ ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่ๆ

เขาวางแผนจะสะสางทุกอย่างในสวนวั่งเจียง เนื่องจากสวนวั่งเจียงเป็นของหนานป้าเทียน หากไม่ได้รับคำสั่งจากหนานป้าเทียน คนอย่างเหลาหู่จะเข้าออกได้ตามต้องการได้อย่างไร

ตอนนี้เหลาหู่และพวกนำคนจำนวนมากเข้ามา มันเพียงพอที่จะยืนยันได้ว่าหนานป้าเทียนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!

เมื่อนึกถึงหนานป้าเทียน ประธานหวังรู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่างกาย

หวังเต๋อไคกล่าวไว้ว่า เรื่องนี้มุ่งเป้าไปที่เฉินเซิ่งหยวนเท่านั้น และจะไม่ยุ่งกับหนานป้าเทียนชั่วคราว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหวังเต๋อไคจะคาดการณ์ผิด!

ชายคนนั้นถูกตัดลิ้นและกลิ้งไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด มีเลือดกระเซ็นไปติดที่ขาของเหลาหู่

เหลาหู่หงุดหงิด "ไอ้บ้า มึงจะกลิ้งอะไรนักหนาวะ"

“มึงมีจิตสำนึกสำนึกบ้างไหม เลือดกระเซ็นใส่กูหมดแล้ว!”

“ฉิบหาย เฝ้ามันไว้ ถ้ามันยังกลิ้งอีก ตัดมือตัดเท้ามันทิ้งทั้งหมด ดูซิว่ามันจะกลิ้งอีกไหม!”

หลายคนยืนอยู่รอบๆ ชายคนนั้นด้วยท่าทางข่มขู่

ชายผู้นั้นสงบลง ปิดปากไว้และไม่กล้ากลิ้งไปมาอีกเลย เขากลัวตายขึ้นมาจริงๆ!

เหลาหู่ชำเลืองมองทุกคนในที่เกิดเหตุ แล้วพูดเสียงดังว่า "ให้ตายเถอะ ไม่ได้ยินที่ลูกพี่หลินสั่งหรือไง"

“กูจะนับถึงสิบ คนที่ไม่เกี่ยวข้องให้ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”

“ถ้ามึงไม่ไป กูจะสับพวกมึงให้เละด้วยเลย!”

"หนึ่ง!"

"สอง!"

"สาม!"

เหลาหู่พูดเสร็จก็เริ่มนับ ไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง

ขณะนี้เอง ทุกคนเหมือนหนีระเบิดและวิ่งออกไปด้วยความตื่นตระหนก ไม่กล้าหยุดฝีเท้าแม้แต่วินาทีเดียว

ทำไงได้ เหลาหู่ดุเกินไปแล้ว!

“ไม่งั้นกูจะฆ่ามัน...”

ก่อนที่จะพูดจบ หลินมั่วก็กระโดดลงมาจากระเบียง

ความสูงกว่าสามเมตร แต่สำหรับหลินมั่วมันดูเหมือนพื้นราบ

เขาเตะเข้าที่หน้าอกของประธานหวัง และเหยียบประธานหวังลงบนพื้น

ประธานหวังกระอักเลือดออกมาเต็มปาก พยายามดิ้นรนหลายครั้ง แต่ไม่สามารถลุกขึ้นได้

ในเวลาเดียวกัน คนของเหลาหู่ที่อยู่ด้านหลังก็พุ่งเข้าไปจับคนของประธานหวังไว้ทั้งหมด

สวี่ปั้นซย่ารีบกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหลินมั่ว กอดหลินมั่วและร้องไห้อย่างขมขื่น

หลินมั่วตบไหล่สวี่ปั้นซย่าเบาๆ "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร"

“ผมขอโทษที่มาช้า ผมทำให้คุณต้องกล้ำกลืนฝืนทน!”

สวี่ปั้นซย่าส่ายหัวอย่างแรง และกอดหลินมั่วไว้แน่น

ไม่ว่าจะยังไง ตราบใดที่หลินมั่วยังมีชีวิตอยู่ นั่นคือเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว

หลินมั่วตบไหล่ของสวี่ปั้นซย่าเบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอ จากนั้นมีคนพาเธอไปพักผ่อนที่วิลล่าที่อยู่ถัดไป

สำหรับหลินมั่ว เขาต้องการสะสางเรื่องนี้กับตระกูลหวังสักหน่อยแล้ว!