หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 876

อู๋เฟยเฟยยังคิดจะใช้ชื่อของหลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่ามาขู่พวกเขา

แต่ประโยคนั้นของคนตระกูลฟังหยุดความคิดทั้งหมดของเธอลง

สุดท้ายพวกเขาทุกคนก็ถูกพาขึ้นรถไปและถูกนำไปส่งที่ตระกูลฟัง

ณ คฤหาสน์ตระกูลฟัง ฟังหรงกับเหล่าเศรษฐีกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น

ส่วนเหล่าวัยกลางคนที่ยืนด้านข้างคือผู้ปกครองของพวกเขา

ตำแหน่งตรงกลางมีชายร่างสูงและอวบอ้วนนั่งอยู่ เขาคือผู้นำตระกูลของตระกูลฟังในตอนนี้ ฟังอู้เต๋อ!

มีเรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้น แต่ฟังอู้เต๋อกลับหัวเราะออกมาราวกับเป็นพระอริยเมตรัย

ท่านสามฟังอยู่ด้านข้างและมองมายังอู๋เฟยเฟยและคนอื่นๆ จากนั้นก็พูดขึ้นทันที “พี่ใหญ่ คือพวกเขานี่แหละ”

“ผมดูกล้องวงจรปิดมาแล้ว และก็ถามผู้จัดการของที่นั่นแล้วด้วย”

“หญิงสาวคนนี้จ้องมองสวี่ปั้นซย่าอยู่ตลอดเวลา”

“หลังจากรอหรงเอ๋อร์มาถึงแล้ว พวกเธอก็จงใจให้หรงเอ๋อร์พาสวี่ปั้นซย่าไปที่ห้องส่วนตัวครับ”

สีหน้าของอู๋เฟยเฟยเปลี่ยนไปทันที เธอรู้ว่าเรื่องที่ตัวเองทำลงไป อย่างไรก็ปิดบังเอาไม่อยู่

ฟังอู้เต๋อหัวเราะออกมา “สาวน้อย มีไหวพริบดีนี่!”

“อยากยืมมือของตระกูลฟังไปแก้แค้นหลินมั่วหรือ”

อู๋เฟยเฟยรีบพูดขึ้น “เปล่านะคะ ฉัน...ฉันแค่อยากทำความรู้จักเพื่อนเท่านั้น แล้วก็ไม่ทันระวังเข้าไปผิดห้อง...”

“พวกคุณ...พวกคุณอย่ามากล่าวหาฉันนะ...”

“สวี่ปั้นซย่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน หลินมั่วก็เป็นพี่เขยของฉัน ฉันจะทำแบบนั้นกับพวกเขาได้อย่างไรล่ะคะ”

ฟังอู้เต๋อหันไปมองท่านสามฟัง “แหมเจ้าสาม นายอย่ากล่าวหาคนดีสิ!”

ท่านสามฟังร้อนใจขึ้นมา “พี่ใหญ่ ผมไม่ได้กล่าวหาเธอนะครับ นี่เป็นเรื่องจริง!”

“ผมสืบมาแล้ว หญิงสาวคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของสวี่ปั้นซย่าจริง”

“แต่ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับสวี่ปั้นซย่าไม่ดีเลย ก่อนหน้านี้เธอก็เคยเถียงกับสวี่ปั้นซย่าหลายครั้งเพราะเรื่องเล็กน้อย”

“แถมน้องชายของเธอยังเกือบทำให้ตระกูลสวี่ทะเลาะกับตระกูลเฮ่อด้วย”

“ดังนั้นผมจึงมีเหตุผลมากพอที่จะสงสัยว่าเธอจงใจทำแบบนี้เพื่อแก้แค้นให้กับน้องชาย!”

ฟังอู้เต๋อ “โถ่ พวกนายก็ถูกกล่าวหาหรือ”

“จากที่พวกนายพูดมา ลูกชายของฉันทำตัวเองอย่างนั้นหรือ”

สีหน้าของหวงอู่เปลี่ยนไปทันที เขาก้มหน้าลงและไม่กล้าพูดอะไรอีก

ฟังอู้เต๋อคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แหม ช่างมันเถอะ เรื่องเล็กเท่านี้เอง ต้องทำขนาดนี้เลยหรือ”

“เขาถูกพวกนี้เรียกไป งั้นเรื่องนี้ก็ให้พวกเขารับผิดชอบส่วนหนึ่งแล้วกัน”

“เจ้าสาม พาพวกเขาไปที่หลังคฤหาสน์แล้วตัดแขนตัดขาอย่างละข้าง”

“เรื่องในคืนนี้เอาแบบนี้แล้วกัน!”

“ฉันง่วงแล้ว ต้องไปนอนแล้ว...”

ตอนที่ฟังอู้เต๋อพูดคำพูดพวกนั้นออกมา ใบหน้าของเขายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองไม่เห็นถึงความโหดเหี้ยมเลยสักนิด

แต่คำพูดพวกนั้นกลับทำให้ทุกคนอดที่จะขนลุกขนพองไม่ได้

นี่มันหน้าเนื้อใจเสือชัดๆ!