หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 922

สวี่ตงเสวี่ยเหลือบมองหลินมั่วแวบหนึ่ง "หลินมั่ว ทําไมคุณถึงเป็นแบบนี้ล่ะ"

"ไม่งั้นคุณก็อย่ารับปากพวกเธอ ถ้าตกลงกันแล้ว อย่างน้อยก็ต้องทำให้ได้!"

"ตอนนี้คุณหมายความว่าไง"

"รับปากแล้ว แต่ไม่ทำอะไรเลย นี่คุณไม่ได้จะทำให้ตระกูลสวี่อับอายเหรอ"

ฟังฮุ่ยก็จ้องมองหลินมั่วด้วยความเกลียดชัง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

สวี่ปั้นซย่าทนไม่ไหว "พวกเธอพอได้หรือยัง"

"ทั้งหมดนี้เป็นพวกเธอที่พูด พวกเธอไม่ได้ฟังที่หลินมั่วพูดเลยจริงๆ"

"พวกเธอรู้ได้ยังไงว่าหลินมั่วไม่ได้ช่วย"

ฟังฮุ่ยโบกไม้โบกมือ "ฉันไม่อยากฟังเขาอธิบาย!"

"ในเมื่อตกลงกับคนอื่นแล้ว ทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ จะอธิบายอะไรอีก"

ในเวลานี้ ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก

ผู้อาวุโสเยว่เดินออกมาท่ามกลางหมอหลายคน

ดวงตาของอู๋เว่ยกั๋วเป็นประกายและรีบต้อนรับ "ผู้อาวุโสเยว่ สวัสดีครับ ผมคืออู๋เว่ยกั๋วผู้จัดการบริษัทวอร์เรนสาขาหวาซย่าในประเทศจีน"

"ขอบคุณมากที่รักษาลูกชายผม ไม่ทราบว่าตอนนี้ลูกชายผมเป็นอย่างไรบ้าง"

อู๋เฟยเฟยยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้น

นี่เป็นหมอเทวดาที่เก่งกว่าผู้อาวุโสเฮ่อ ถ้าได้รู้จักเขา ต่อไปเวลาออกไปข้างนอกก็จะมีทุนในการคุยโวโอ้อวด

ผู้อาวุโสเยว่มองเขาแวบหนึ่งแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย "ขอโทษนะ เรารู้จักกันไหม"

อู๋เว่ยกั๋วรีบตอบ "คุณลูเซีย เป็นหัวหน้าของผม!"

อู๋เฟยเฟยเองก็รีบพูด "คุณลูเซีย เป็นลูกสาวของเจ้านายเรา!"

ผู้อาวุโสเยว่ส่ายหัว "ขอโทษนะ ลูเซียที่คุณพูดถึง ผมเองก็ไม่รู้จักเหมือนกัน"

อู๋เว่ยกั๋วตกตะลึง สถานการณ์นี้มันอะไรกัน ไม่ใช่ลูเซียที่เชิญผู้อาวุโสเยว่มาเหรอ

ในเวลานี้ จู่ๆ ผู้อาวุโสเยว่กลับยิ้ม

เขาเดินอ้อมอู๋เว่ยกั๋วและอู๋เฟยเฟย ตรงไปหาหลินมั่ว "คุณหลิน คุณก็มาเหมือนกัน!"

ครั้งนี้ทุกคนถึงกับอึ้ง

รวมถึงคนที่ตามหลังฟังฮุ่ยมาต่างก็ตกตะลึง

สถานการณ์อะไรกันเนี่ย

"โชคดีที่ความคาดหวังของคุณหลินไม่ทำให้ผิดหวัง การผ่าตัดประสบความสำเร็จมาก ผู้ป่วยไม่มีปัญหาใดๆ แล้ว!"

ด้านหลังอู๋เว่ยกั๋วอีกทั้งสามคนมีสีหน้าเปลี่ยนไป คราวนี้พวกเขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือควรเสียหน้า

อู๋ปิงรักษาหายแล้ว แต่ปัญหาคือผู้อาวุโสเยว่คนนี้ไปหาหลินมั่ว ซึ่งทำให้พวกเขายอมรับได้ยาก

โดยเฉพาะอู๋เฟยเฟย ลองนึกถึงท่าทางที่ตัวเองเพิ่งอวดอำนาจต่อหน้าตระกูลสวี่ ตอนนี้เธออับอายมาก

ใครจะไปคิดได้ว่าผู้อาวุโสเยว่ได้รับเชิญจากหลินมั่ว

เธอคิดว่าลูเซียเป็นคนเชิญ!

คราวนี้ถือว่าเสียหน้า!

สวี่ตงเสวี่ยเป็นคนแรกที่ตอบสนอง จึงหัวเราะเสียงดังทันที "โธ่ ที่แท้ที่พี่เขยของฉันเชิญผู้อาวุโสเยว่มาสินะ"

"นี่ เฟยเฟย เฟยเฟยมานี่หน่อยสิ"

"เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไง"

"ประโยคนั้นพูดว่าอะไรนะ เหนือเขายังมีเขา เหนือคนยังมีคน?"

"มาๆๆ มาดู นี่ถึงจะเรียกว่าเหนือคนยังมีคนจริงๆ เข้าใจไหม!"