หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 973

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองหวงเหลียงขุ่นเคือง "หวงเหลียง หวังเหล่ยนั่นใช่เพื่อนของนายหรือเปล่า"

หวงเหลียงทำหน้าไม่ถูก "พ่อ ผมไม่ค่อยสนิทกับเขา..."

สวี่ปั้นซย่า "ไม่สนิทเหรอ"

"หวงเหลียง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ"

“นายสมรู้ร่วมคิดกับเขาขโมยเงินของบริษัทเท่าไหร่!”

"แม้แต่พวกเรายังไม่รู้เรื่องบัญชีของนาย แต่หวังเหล่ยรู้ละเอียดลออ"

“แถมยังมีคลิปนายกินดื่มกับหวังเล่ยด้วย เรื่องนี้เป็นมายังไง ในใจนายเองไม่รู้เลยเหรอ”

หวงเหลียงพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาก้มหน้างุดไม่กล้าพูดจา

สวี่เจี้ยนกงตวาดเกรี้ยวกราด "หวงเหลียง แก...แกทำบ้าอะไร!"

“แกร่วมมือกับคนแบบนี้ได้ยัง”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจัด นี่มันเวลาอะไรแล้ว สวี่เจี้ยนกงยังคงไม่เข้าใจกุญแจสำคัญของปัญหา

“พ่อ ใช่เวลาหาคนร่วมมือหรือเปล่า”

“ทุกคนทำแบบนี้ไม่ถูก นี่มันคือการฉ้อโกง เข้าใจไหม!”

สวี่ปั้นซย่าเอ่ยอย่างกังวลใจ

สวี่เจี้ยนกงเงียบไปครู่หนึ่ง ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงค่อยพูดเสียงแผ่วเบา "ปั้นซย่า งั้น...เรื่องครั้งนี้เราควรจะทำยังไงดี"

สวี่ปั้นซย่า "ฉันจะรู้ได้ยังไง"

“เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ช่วยบอกฉันทีควรจะทำยังไงดี”

“เรื่องครั้งนี้ ต่อให้อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ บริษัทวัตถุดิบยา และร้านขายยารวมกันแล้วก็ยังไม่พอชดใช้!”

สวี่เจี้ยนกงก้มหน้าพูดไม่ออก

บัดนี้ สวี่ตงเสวี่ยจู่ๆ ก็โพล่งขึ้นว่า "พ่อคะ บางทีเราอาจจะไม่ต้องชดใช้เงิน!"

สวี่เจี้ยนกงตื่นเต้นทันที "ไม่ต้องชดใช้เหรอ"

"งั้น...เราควรทำยังไงดี"

สวี่ตงเสวี่ย "แค่หาคนมารับผิดชอบเรื่องนี้ก็ได้แล้ว!"

"ขอแค่มีคนมารับผิดชอบ ไม่ใช่แค่แก้ไขเรื่องนี้ได้ เรายังประหยัดเงินได้ก้อนใหญ่"

"ที่จริงพี่เขยเป็นซีอีโอบริษัทรับเหมาก่อสร้าง..."