หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 975

ใบหน้าของหวงเหลียงซีดเผือด เขาพูดเสียงสั่น "พ่อครับ ผม... ผมไปไม่ได้!"

"ถ้าผมติดคุก เสวี่ยเอ๋อร์จะทำยังไงล่ะ"

"พ่อครับ ผม... ผมก็ทำเพื่อครอบครัว..."

สวี่เจี้ยนกงพูดน้ำเสียงเย็นชา "ในเมื่อทำเพื่อครอบครัว นายก็ยิ่งควรจะต้องไปสิ!"

“ขอแค่นายกับหลินมั่วรับผิดชอบเรื่องนี้ ครอบครัวของเราถึงจะผ่านช่วงเวลายากลำบากตรงหน้านี้ไปได้”

"หวงเหลียงฉันรู้ว่านายกตัญญูมาก นายไม่อยากเห็นฉันกับแม่ไปนอนข้างถนนใช่ไหม!"

หวงเหลียงมองสวี่ตงเสวี่ยเป็นเชิงขอความช่วยเหลือ แต่สวี่ตงเสวี่ยเบือนหน้าหนี

หวงเหลียงตกตะลึง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งครอบครัวนี้เตรียมพร้อมที่จะทอดทิ้งเขา

หลินมั่วเดินไปที่ประตู พูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ "หวงเหลียง ไปกันเถอะ ไปรับสารภาพด้วยกัน!"

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องหวงเหลียง สีหน้าหวงเหลียงเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดง และจากสีแดงเป็นสีม่วง

ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นโวยวาย "ฉันจะไม่ยอมไปรับสารภาพ!"

“ฉันจะไม่ยอมติดคุกเด็ดขาด!”

"หลินมั่ว นายอยากไปก็ไปเอง แต่ฉัน...หัวเด็ดตีนขาดจะไม่ไป..."

สวี่เจี้ยนกงรู้สึกหงุดหงิดรำคาญ ตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น "หวงเหลียง นายหมายความว่ายังไง"

“วันๆ นายเอาแต่พร่ำพูดว่ากตัญญูต่อพวกเรา ตอนนี้ขอให้นายทำเพื่อครอบครัวนิดหน่อย นายก็ทำตัวแบบนี้แล้วเหรอ”

“นายดูอย่างหลินมั่ว แล้วดูตัวนายสิ!”

“เป็นลูกเขยทั้งคู่ ทำไมนายไม่รับผิดชอบอะไรเลย”

"คนอย่างนาย มีคุณสมบัติข้อไหนที่จะเป็นลูกเขยตระกูลสวี่ของฉัน"

หวงเหลียงหน้าแดง พูดอย่างโมโห "เรื่องอะไรต้องให้ผมติดคุกล่ะ"

“มัน... มันไม่ใช่ความคิดของผมคนเดียว พ่อ ทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมไปหน่อยเหรอ”

สวี่ปั้นซย่า "ใครบอกว่านายติดคุกคนเดียว สามีของฉันก็ไปกับนายด้วย!"

หวงเหลียงร้อนใจ "เขาติดคุกก็สมควรแล้ว ทำไม...ทำไมฉันต้องติดคุกล่ะ"

สวี่ปั้นซย่าสีหน้าเย็นชา "งั้นทำไมสามีของฉันต้องติดคุกล่ะ"