หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 979

หลังจากประสบวิกฤติไม่กี่วัน เรื่องยุ่งยากของโครงการคฤหาสน์ก็ค่อยๆ คลี่คลาย

ในช่วงเวลานี้ พวกสวี่เจี้ยนกงจับตาเรื่องของบริษัทรับเหมาก่อสร้างตลอด

เมื่อรู้ว่ามีเพียง 30% เท่านั้นที่คืนบ้าน คนอื่นไม่ได้คืนบ้าน พวกสวี่เจี้ยนกงก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

อย่าลืมว่าในสถานการณ์เช่นนั้น ทุกคนต่างยืนกรานจะคืนบ้าน

สวี่เจี้ยนกงประเมินว่า ต่อให้หลินมั่วจะดึงดูดการลงทุนได้จริงๆ แต่มันก็ยากที่จะแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าให้สงบได้

ทว่า พวกเขาคาดไม่ถึงจะมีคนเพียงส่วนน้อยที่ขอคืนบ้าน ขณะที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะซื้อบ้านต่อไป

เมื่อดูจากสถานการณ์ตอนนี้ บริษัทรับเหมาก่อสร้างไม่จำเป็นต้องคืนเงินก้อนโต

ประกอบกับเหลาหู่เคลื่อนไหว การตรวจสอบบางอย่างจึงผ่านไปได้อย่างง่ายดาย

ในที่สุด บริษัทรับเหมาก่อสร้างก็จัดการเรื่องนี้ได้สำเร็จโดยแทบจะไม่บอบช้ำ

หลังจากมื้ออาหารค่ำ สวี่เจี้ยนกงถือแก้วไวน์ถอนหายใจรำพัน "หลินมั่ว ก่อนหน้านี้ฉันประเมินนายต่ำไปจริงๆ!"

"เจ้าเด็กนี่ทำงานรอบคอบมาก!"

“ไม่นึกเลยว่านายจะแก้ไขเรื่องน่าปวดหัวครั้งนี้ได้รวดเร็วขนาดนี้!”

ฟังฮุ่ยพยักหน้า "ใช่แล้ว ฉันนึกว่าบริษัทรับเหมาก่อสร้างจะจบเห่แล้วเสียอีก!"

"นึกไม่ถึง ในที่สุดบริษัทรับเหมาก่อสร้างไม่มีปัญหาสักนิด"

“หลินมั่ว เรื่องนี้นายทำได้เยี่ยมมาก!”

สวี่ปั้นซย่าสีหน้ายินดีปรีดา พ่อแม่ยอมรับหลินมั่วทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอดีขึ้นมากทีเดียว

ขณะที่สีหน้าสวี่ตงเสวี่ยกับหวงเหลียงกลับบ่งบอกว่าไม่ยอมแพ้

หลังจากที่ทั้งสองทราบว่าเรื่องของบริษัทรับเหมาก่อสร้างได้รับการแก้ไขแล้ว ทั้งคู่ก็ผิดหวังเต็มที่

หลินมั่วยึดเงินจากบัตรของพวกเขาไปหมดแล้ว

ข้าวของที่พวกเขาจับจ่ายก่อนหน้านี้ อันไหนที่คืนได้ก็คืนแล้ว ของที่ไม่สามารถคืนได้ก็ถูกขายเป็นของมือสองเพื่อคืนเงินเข้าบัญชีของบริษัท

หรือพูดได้ว่า หลังจากที่พวกเขาพยายามมาพักหนึ่ง ในที่สุดพวกเขาก็คว้าน้ำเหลว ในใจพวกเขาสองคนอัดแน่นด้วยความโกรธแล้ว

เดิมทีพวกเขาคิดว่าหลินมั่วไม่มีทางแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ พวกเขายังรอหัวเราะเยาะหลินมั่วด้วยซ้ำ

แต่ไม่คาดคิด ว่าหลินมั่วจะแก้ไขปัญหาได้รวดเร็วมาก นั่นทำให้ทั้งสองแค้นเคือง

“ไว้ใจ เธอรู้ไหมว่าหมายความว่ายังไง”

"หวงเหลียงสูญเสียความซื่อสัตย์และไม่มีใครไว้ใจเขา ถึงได้มีจุดจบแบบนี้!"

“แต่คนพวกนี้ไว้ใจพี่เขยของเธอ ถึงได้ไม่คืนห้อง!”

สวี่ตงเสวี่ยไม่ยอมรับ "สามีของฉันเสียความซื่อสัตย์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่"

สวี่ปั้นซย่าหัวเราะเยาะ คร้านจะสนใจเธอ

สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยความโกรธ "สวี่ปั้นซย่า พูดมาให้ชัดๆ!"

"เธอมีสิทธิ์อะไรดูถูกคนอื่น"

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองเธอ "โวยวายอะไรอยู่ได้"

"สามีของเธอเสียความซื่อสัตย์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตัวเองไม่รู้อยู่แก่ใจหรือไง”

“ดูเรื่องที่พวกเธอทำสิ ยังต้องให้ฉันอธิบายให้ชัดเจนอีกเหรอ”

สวี่ตงเสวี่ยพูดไม่ออก คราวนี้แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่อยู่ข้างเดียวกับเธอ