หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 10

วิลล่าที่เขตผานหลงวาน นั่นเป็นเขตชุมชนที่ดีที่สุดในหงเฉิงเลยนะ ชุมชนทั้งหมดตั้งอยู่บนภูเขาหนึ่งเดียวของหงเฉิง ไม่เพียงแค่ทิวทัศน์ที่งดงาม อากาศก็ดีเยี่ยมด้วย!

คนที่สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้ล้วนแล้วแต่เป็นชนชั้นสูงทั้งสิ้น หากไม่ใช่คนรวย ก็เป็นผู้สูงศักดิ์ สำหรับคนธรรมดาสามัญแล้ว อย่าว่าแต่เข้าไปอยู่เลย แม้แต่ค่าส่วนกลางยังไม่รู้จะจ่ายไหวหรือเปล่า!

“ประธานซู นี่...บ้านหลังนี้ มันมากเกินไปจริงๆ คุณเอาคืนกลับไปดีกว่าครับ!”

เฉินผิงรีบส่งกุญแจคืน

“คุณเฉินอย่าได้ปฏิเสธเลย หรือจะบอกว่าชีวิตผมมีค่าไม่สู้บ้านหนึ่งหลังหรือครับ”

ซูเหวินจงยิ้มเล็กน้อย

ในเมื่อซูเหวินจงพูดเช่นนี้ เฉินผิงจำต้องรับเอาไว้ จากนั้นซูเหวินจงก็หยิบบัตรธนาคารออกมาใบหนึ่งยื่นให้เฉินผิง ในนั้นมีเงินอยู่จำนวนสิบล้าน

เฉินผิงรู้ดีว่าเขาคงไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงจำต้องรับบัตรธนาคารมาใส่ไว้ในกระเป๋า!

ขณะที่เฉินผิงเตรียมจะกล่าวลา ก็มีเสียงเอ็ดตะโรดังมาจากชั้นล่าง!

เฉินผิงมุ่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย!

เมื่อเห็นเฉินผิงขมวดคิ้ว ซูเหวินจงรีบเรียกผู้จัดการโรงแรมเข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเสียงดังขนาดนี้”

ซูเหวินจงซักไซ้ถาม

“ประธานซูครับ วันนี้ที่ห้องจัดเลี้ยงชั้นสอง มีงานแต่งงานของคุณชายเซียวจากตระกูลเซียวครับ เสียงก็เลยดังแบบนี้!

ผู้จัดการรีบอธิบายให้ซูเหวินจงได้เข้าใจ

เมื่อซูเหวินจงได้ยินดังนี้ ก็จำต้องปล่อยผ่าน ในเมื่อเขาเปิดโรงแรมทำการค้า ชาวบ้านเขาจะแต่งงาน มีเสียงดังเอะอะบ้าง ก็ยากจะหลีกเลี่ยง!

“ประธานซู เช่นนั้นผมขอตัว!”

เฉินผิงประสานมือคำนับซูเหวินจงแล้วเดินออกจากห้องวีไอพีไป!

หลังจากที่เฉินผิงลงมาถึงชั้นล่าง เขาได้พบกันเซียวเหล่ยที่กำลังเดินเข้าโรงแรม พร้อมด้วยเจ้าสาวในอ้อมแขน เกิ่งซานซาน!

เมื่อได้เห็นเฉินผิง เซียวเหล่ยตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็หัวเราะร่าออกมา “เฉินผิง ไม่นึกว่าแกจะมาร่วมงานแต่งของพวกเราจริงๆ คิดจะมากินฟรีดื่มฟรีใช่ไหม”

เฉินผิงนิ่งเงียบและเหลือบมองเซียวเหล่ยอย่างเย็นชา เขาหมุนตัวไปด้านข้างเพื่อจะเดินจากไป!

“อย่าเพิ่งไปสิ!” เซียวเหล่ยขวางหน้าเฉินผิงเอาไว้ พลางพูดเย้ยหยัน “ดูแฟนเก่าแกสิ ตอนนี้เธอสวยมากใช่ไหม แกไม่มีอะไรจะพูดกับหล่อนเลยหรือ”

เซียวเหล่ยจงใจทำให้เฉินผิงอับอาย!

“พี่เหล่ยคะ อย่าไปใส่ใจเขาเลย ใกล้จะถึงเวลาแล้ว!”

เกิ่งซานซานที่อยู่ในอ้อมแขนของเซียวเหล่ยไม่แม้แต่จะมองเฉินผิงเลยสักนิด เธอพูดกับเซียวเหล่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“สักวันหนึ่ง พวกแกจะต้องมาคุกเข่าตรงหน้าฉันและขอร้องฉัน!”