หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 100

เฉินผิงขมวดคิ้ว แสงเย็นชาในดวงตาของเขามองไปที่ชุยจื้อหย่วน ชุยจื้อหย่วนมีความรู้สึกราวกับตกลงไปถ้ำน้ำแข็งทันที กลัวจนรีบหุบปาก

“ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย พ่อ…พ่อ…”

ซุนเสี่ยวเหมิงร้องไห้ด้วยความกลัว บ่นพึมพำราวกับเป็นบ้า!

สักพักหลายคนเริ่มร้องไห้ ห้องทั้งห้องมีแต่เสียงร้องห่มร้องไห้

อีกด้านหนึ่งโหวชุนเหลยไปโทรศัพท์ให้หลินเทียนหู่ เขาต้องการขอคำแนะนำจากหลินเทียนหู่ ว่าจะจัดการกับคนกลุ่มนี้ที่มาก่อเรื่องยังไง!

ถ้าปกติ โหวชุนเหลยจะตัดสินใจด้วยตัวเอง จัดการเฉินผิงกับพวกมัน ยังมีคนหนุ่มสาวธรรมดาๆอีกสองสามคน ต่อให้หายตัวไปก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอะไร!

แต่ตอนนี้คงไม่ได้ หลินเทียนหู่มีคำสั่งมาอย่างชัดเจน ไม่ให้พวกเขาฆ่าฟัน ฆ่าคนตามอำเภอใจ โหวชุนเหลยทำได้แค่สามารถถามหลินเทียนหู่จำทำยังไง!

เวลานี้หลินเทียนหู่หลับไปแล้ว หลังจากได้รับสายจากโหวชุนเหลยแล้ว ก็หาวและถามว่า”เจ้าลิง ดึกป่านนี้แล้ว คาราโอเกะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม”

“ท่านหู่ มีเด็กสองสามคนมาหาเรื่องที่คาราโอเกะ แล้วยังทำร้ายปินจื่อ กำเริบเสิบสานมากไปแล้ว ผมอยากถามท่านหู่ สามารถกำจัดไอ้หนุ่มพวกนี้สองสามคนได้ใหม…”

โหวชุนเหลยถามอย่างระมัดระวัง

“เด็ก?” หลินเทียนหู่ขมวดคิ้ว “พวกมันเป็นใคร คนขององค์กรมังกรแดงหรือเปล่า”

ด้วยชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ในหงเฉิง ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องในอาณาเขตของเขา นอกจากคนขององค์กรมังกรแดง และก่อนหน้านี้เฝิงซื่อไห่ก็เพิ่งถูกเฉิงผิงทำร้ายจนบาดเจ็บ!

ขณะนี้องค์กรมังกรแดวชอบมาหาเรื่องสำนักจวี้อี้ มันก็อาจเป็นไปได้!

“ไม่ใช่ เป็นแค่อันธพาลคนหนึ่ง บอกว่าทำงานในบริษัทตระกูลซู มีหนุ่มหลายคนเรียกว่าเฉินผิง คนนี่ล่ะที่ทำร้ายปินจื่อ

โหวชุนเหลยพูด!

ได้ยินเฉินผิงสองคำนี้ หลินเทียนหู่กระโดดลงจากเตียง

“เจ้าลิง ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ ไอ้โง่ห้ามใครลงมืออะไร คอยฉันอยู่ที่นั่น…”

หลินเทียนหู่พูดจบก็วางสายวิ่งออกไป!

โหวชุนเหลยได้ยินน้ำเสียงกังวลของหลินเทียนหู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด่วยความสงสัย แต่หลินเทียนหู่ออกคำสั่งแล้ว เขาจะไม่ฟังไม่ได้!

ทั่วหงเฉิงแม้แต่เด็กสามขวบยังรู้จัก นั่นมันปีศาจที่ฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตา!

“พี่โหว ทั้งหมดนี่เป็นเฉินผิงลงมือ กับพวกเราก็ไม่เกี่ยวข้องกัน ปล่อยเกาะ…”

ชุยจื้อหย่วนคุกเข่าลงไปให้โหวชุนเหลยอีกครั้ง!

ทุกคนคุกเข่าขอความเมตตา แต่ละคนโขกหัวไม่หยุด!

แต่เฉินผิงใช้มือข้างหนึ่งดึงซุนเสี่ยวเหมิงไว้ มืออีกข้างดึงหวังหันหันไว้ ไม่ยอมให้พวกเธอสองคนคุกเข่าลงไป!

ไม่ว่าซุนเสี่ยวเหมิงจะคิดถึงตัวเองมากแค่ไหน สุดท้ายนี้ซุนฝูไห่ก็เป็นคนดี เขาดูแลครอบครัวเฉินผิงเป็นอย่างดี เฉินผิงไม่สามารถไม่สนใจซุนเสี่ยวเหมิง!

ห็นเฉินผิงไม่คุกเข่า โหวชุนเหลยนั่นเดิมคิดจะด่าสักสองสามคำด้วยความโกรธ แต่เมื่อคิดถึงที่หลินเทียนหู่กำชับ โหวชุนเหลยก็กลืนคำที่จะด่าลงไป

“หึ รอท่านหู่มา จะได้เห็นดีกัน ถึงเวลานั่นแกยังจะมีศักดิ์ศรีอยู่อีกไหม…”

โหวชุนเหลยแอบคิดในใจ!