เฉินผิงขมวดคิ้ว แสงเย็นชาในดวงตาของเขามองไปที่ชุยจื้อหย่วน ชุยจื้อหย่วนมีความรู้สึกราวกับตกลงไปถ้ำน้ำแข็งทันที กลัวจนรีบหุบปาก
“ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย พ่อ…พ่อ…”
ซุนเสี่ยวเหมิงร้องไห้ด้วยความกลัว บ่นพึมพำราวกับเป็นบ้า!
สักพักหลายคนเริ่มร้องไห้ ห้องทั้งห้องมีแต่เสียงร้องห่มร้องไห้
อีกด้านหนึ่งโหวชุนเหลยไปโทรศัพท์ให้หลินเทียนหู่ เขาต้องการขอคำแนะนำจากหลินเทียนหู่ ว่าจะจัดการกับคนกลุ่มนี้ที่มาก่อเรื่องยังไง!
ถ้าปกติ โหวชุนเหลยจะตัดสินใจด้วยตัวเอง จัดการเฉินผิงกับพวกมัน ยังมีคนหนุ่มสาวธรรมดาๆอีกสองสามคน ต่อให้หายตัวไปก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอะไร!
แต่ตอนนี้คงไม่ได้ หลินเทียนหู่มีคำสั่งมาอย่างชัดเจน ไม่ให้พวกเขาฆ่าฟัน ฆ่าคนตามอำเภอใจ โหวชุนเหลยทำได้แค่สามารถถามหลินเทียนหู่จำทำยังไง!
เวลานี้หลินเทียนหู่หลับไปแล้ว หลังจากได้รับสายจากโหวชุนเหลยแล้ว ก็หาวและถามว่า”เจ้าลิง ดึกป่านนี้แล้ว คาราโอเกะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม”
“ท่านหู่ มีเด็กสองสามคนมาหาเรื่องที่คาราโอเกะ แล้วยังทำร้ายปินจื่อ กำเริบเสิบสานมากไปแล้ว ผมอยากถามท่านหู่ สามารถกำจัดไอ้หนุ่มพวกนี้สองสามคนได้ใหม…”
โหวชุนเหลยถามอย่างระมัดระวัง
“เด็ก?” หลินเทียนหู่ขมวดคิ้ว “พวกมันเป็นใคร คนขององค์กรมังกรแดงหรือเปล่า”
ด้วยชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ในหงเฉิง ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องในอาณาเขตของเขา นอกจากคนขององค์กรมังกรแดง และก่อนหน้านี้เฝิงซื่อไห่ก็เพิ่งถูกเฉิงผิงทำร้ายจนบาดเจ็บ!
ขณะนี้องค์กรมังกรแดวชอบมาหาเรื่องสำนักจวี้อี้ มันก็อาจเป็นไปได้!
“ไม่ใช่ เป็นแค่อันธพาลคนหนึ่ง บอกว่าทำงานในบริษัทตระกูลซู มีหนุ่มหลายคนเรียกว่าเฉินผิง คนนี่ล่ะที่ทำร้ายปินจื่อ
โหวชุนเหลยพูด!
ได้ยินเฉินผิงสองคำนี้ หลินเทียนหู่กระโดดลงจากเตียง
“เจ้าลิง ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ ไอ้โง่ห้ามใครลงมืออะไร คอยฉันอยู่ที่นั่น…”
หลินเทียนหู่พูดจบก็วางสายวิ่งออกไป!
โหวชุนเหลยได้ยินน้ำเสียงกังวลของหลินเทียนหู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด่วยความสงสัย แต่หลินเทียนหู่ออกคำสั่งแล้ว เขาจะไม่ฟังไม่ได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...