เฉินผิงตวัดกระบี่พิฆาตมังกรออกไป เพื่อเข่นฆ่าอย่างเมามัน
ตู้ม!
หลังจากเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ก็มีประกายแสงสีทองเกิดขึ้นท่ามกลางกลุ่มชน
การปรากฏตัวของเฉินผิงราวกับผู้พิพากษาแห่งแดนยมโลกที่ใช้กระบี่พิฆาตมังกร เพื่อตัดสินชะตาของคนพวกนั้นที่อยู่ตรงหน้าเขา
ไม่ว่าจะเป็นคนจากตระกูลซวนหรือหุบเขาพายุ ต่างก็กลายเป็นเนื้อบดอยู่ภายใต้คมอาวุธทันที พลังกระบี่ช่างแกร่งกล้าและน่าพรั่นพรึงมากเสียจนทำให้คนที่เหลือสลายหายไปกลางอากาศ โดยไม่หลงเหลือศพเอาไว้ข้างหลังแต่อย่างใด
เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ทำให้หลายๆ คนรู้สึกอกสั่นขวัญหายกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนต้องรีบวิ่งหนีไปข้างนอก ไม่ว่าเหอจื้อกังกับซวนหยวนเหยียนจะตะโกนเรียกพวกเขาสักเท่าไหร่ ก็ไม่ได้ช่วยเหลือหรือเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้เลย
พวกเขาต่างตะลึงงัน จนแทบจะกลายเป็นหินไปทั้งอย่างนั้น
“เฉินผิง ดูเหมือนว่าแกอยากตายนักใช่ไหม หา?” หลังจากเห็นเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ตายลงอย่างน่าอนาถ เหอจื้อกังก็กระโดดมาอยู่ตรงหน้าเฉินผิง
เฉินผิงไม่แยแสเหอจื้อกังแม้แต่น้อย ทั้งยังตวัดกระบี่พิฆาตมังกรในมือของตนเองแล้วหันคมกระบี่ที่มีเพลิงอัคคีลามเลียไปหาฝ่ายแรก
เหอจื้อกังสะดุ้งเฮือกแล้วรีบกลิ้งหลบการโจมตี ดังนั้นแรงปะทะจากพลังโจมตีของเฉินผิงจึงทิ้งร่องลึกสลักอยู่บนพื้นดิน
เหอจื้อกังที่แลดูกระเซอะกระเซิงไปบ้างรีบลุกขึ้น แต่กระนั้นขณะที่เขาลุกขึ้นจากพื้น เฉินผิงก็ปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าเขาเสียแล้ว
เหอจื้อกังถอยหลังด้วยความตกใจกลัวทันที น่าเสียดายที่ยังคงสายเกินไป
เฉินผิงวาดมือผ่านอากาศเพื่อส่งให้ร่างของเหอจื้อกังหมุนคว้างอยู่กลางอากาศไม่กี่รอบ ก่อนจะกระแทกลงกับพื้นดิน ใบหน้าของเขายุบหายลงไปกว่าครึ่งหนึ่ง
ซวนหยวนเหยียนรู้สึกสับสนที่ได้เห็นเช่นนั้น
แม้ว่าพลังของเหอจื้อกังจะด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทิ้งห่างกันมากนัก ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีโอกาสปกป้องตนเองเลย เช่นนั้นมิเท่ากับว่าฉันก็ไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิงไปด้วยหรอกเหรอ?
“ไอ้เด็กสารเลวผู้นี้น่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพลังของมันจะรุดหน้าอย่างมหาศาลได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงเท่านั้น”
ความหวาดกลัวค่อยๆ คืบคลานเข้ามาภายในใจของซวนหยวนเหยียน เมื่อไม่นานมานี้ เขาได้ต่อสู้กับเฉินผิงแล้วเผลอปล่อยให้เฉินผิงหนีไปได้เพียงเพราะความชะล่าใจ ตอนนั้นเฉินผิงยังไม่มีอะไรเทียบเขาได้เลย
แต่ทว่าตอนนี้ ซวนหยวนเหยียนก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถรอดพ้นจากพลังโจมตีของเฉินผิงได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...