หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1013

เมื่อเห็นเช่นนี้ กั๋วเว่ยก็รู้สึกสับสน พวกมันกำลังจะตายกันอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมัวทำอะไรอยู่อีก?

ไม่นานนัก เลือดของซูอวี่ฉีก็เข้าสู่ร่างของเฉินผิงแล้วเลือดของเขาก็เริ่มเดือดพล่าน

พลังวิญญาณอันไร้ขีดจำกัดเริ่มที่จะพลุ่งพล่านไปทั่วร่างของเฉินผิง แม้แต่แก่นมังกรก็กลายเป็นสีแดงดุจโลหิต

ทั่วทั้งร่างของเฉินผิงเต็มไปด้วยพลังมหาศาล

เขาค่อยๆ แหงนหน้ามองไปที่กั๋วเว่ยด้วยดวงตากลัดเลือด จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ระเบิดออกมาจากร่างของเขาถูกพลังของกั๋วเว่ยกดกำราบเอาไว้

นอกจากรู้สึกตกตะลึงแล้ว กั๋วเว่ยก็จ้องมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ

เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเฉินผิงที่เห็นอยู่ชัดๆ เมื่อสักครู่ว่าอ่อนแอเจียนตาย จู่ๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ หลังจากดื่มเลือดของซูอวี่ฉี

พลังของมันกำลังพลุ่งพล่านและเห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว

“ถ้าหากฉันเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุด ฉันย่อมต้องฆ่าแกได้ในกระบวนท่าเดียวเป็นแน่”

แสงสีทองที่โอบล้อมเฉินผิงสว่างพร่างพรายราวกับแสงตะวันยามฤดูร้อน

กั๋วเว่ยไม่รู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนั้นเลย เพราะเขารู้ว่าเฉินผิงกำลังพูดความจริง

ตอนนี้เฉินผิงเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นต้นเท่านั้น แต่มันก็สามารถเอาชนะปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ดอย่างซวนหยวนเหยียนและต่อสู้กับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดอย่างเขาได้แล้ว

ถ้าหากมันกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุด ไม่ว่าใครก็คงจินตนาการได้ว่ามันจะมีพลังน่าพรั่นพรึงสักเพียงใดกัน ถึงตอนนั้นแม้แต่เจ้ายุทธ์ครึ่งขั้นก็คงไม่ใช่คู่ประมือของมัน เพื่อจัดการกับเฉินผิง จำเป็นต้องมีเจ้ายุทธ์ด้วย

“แกไม่มีโอกาสได้กลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดหรอก เพราะวันนี้แกกำลังจะตายแล้ว!”

หลังจากกั๋วเว่ยพูดจบ สายธารแห่งความมืดก็ปะทุขึ้นมาจากทั่วทั้งร่าง ก่อนที่จะมาบรรจบกับตราสัญลักษณ์บนหน้าอกของเขา

ซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ปลอดภัยเพราะเฉินผิงปกป้องพวกเขาเอาไว้ แต่ร่างของซวนหยวนหรงไม่ได้โชคดีเช่นนั้น ซวนหยวนหรงที่นอนอบู่บนพื้นบริเวณข้างเคียง ตกอยู่ภายใต้พลังของทั้งเฉินผิงและกั๋วเว่ย ไม่นานร่างของเขาก็ถูกบดขยี้จนกลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือนไปในทันที

ขณะที่เฉินผิงต้านทานแรงกดดันจากพลังของกั๋วเว่ยอยู่นั้น จิตตวิสุทธิของเขาก็ทำงานอย่าบ้าคลั่ง พลังอันแกร่งกล้าภายในร่างของเขาท่วมท้นเข้ามาในจุดชีพจรตันเถียนอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะระเบิดออกจากร่างของเขา

พลังของเฉินผิงกลับยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไป แล้วประกายสีทองก็วูบไหวรอบตัวเขา

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังที่เปลี่ยนแปลงไปของเฉินผิง กั๋วเว่ยก็ขมวดคิ้ว เขาจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปแบบนี้ไม่ได้ มิฉะนั้นพลังของเฉินผิงก็จะเพิ่มขึ้นจนถึงระดับที่น่าพรั่นพรึงอย่างแท้จริง

“ไปลงนรกเสียเถอะ!”

กั๋วเว่ยกลายเป็นสายฟ้าดำมืดแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิงด้วยพลังเต็มเปี่ยม

เฉินผิงสีหน้าเคร่งขรึม กล้ามเนื้อหดเกร็งและทุกส่วนในร่างกายของเขาที่มีพลังวิญญาณกำลังจะระเบิดออกมา ชั้นพลังวิญญาณตรงบริเวณผิวหนังราวกับชั้นของชุดเกราะโปร่งใส เมื่อต้องประจันหน้ากับกั๋วเว่ย เฉินผิงจึงไม่กล้าใช้ร่างกายตนเองต้านรับเอาไว้