หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1016

จ้าวลี่กั๋วยืดหลังตรงก่อนจะตะโกน “ขะ...เข้าใจแล้วครับ!”

ทั้งซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ต่างสงสัยว่าแดนไร้เงามาเป็นหนึ่งในกองกำลังของเฉินผิงได้อย่างไร แต่พวกเธอรู้ดีว่าสิ่งที่ดีกว่าการตั้งคำถามคือการสนับสนุนเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข

เมื่อมีพวกเธอทั้งสองรวมทั้งจ้าวลี่กั๋ว เฉินผิงก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับหุบเขาพายุและตระกูลซวนอีกต่อไป

ไม่นานหลังจากจ้าวลี่กั๋วออกไป เฉินผิงก็ลุกขึ้นก่อนจะมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลไป๋

เมื่อเฉินผิงกำลังวางแผนที่จะตั้งหลักในจิงตู เขาจึงต้องการความช่วยเหลือจากตระกูลไป๋เพื่อบรรลุให้เป้าหมาย แม้ว่าตระกูลไป๋จะไม่ได้มีอิทธิพลต่อยุทธภพในจิงตูมากนัก แต่พวกเขาก็เป็นเจ้าของธุรกิจมากมายและสร้างชื่อให้ตัวเองในวงการธุรกิจ

ไป๋เสี่ยวซานแสดงออกถึงสีหน้าที่เคร่งขรึม เขานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของบ้านตระกูลไป๋ โดยมีสมาชิกระดับสูงของตระกูลต่างนั่งอยู่ข้างๆ เขา

“ไป๋จ่านถัง หลานได้จัดการหาขอมูลที่ปู่ขอไปหรือยัง?” ไป๋เสี่ยวซานถาม

“ไม่มีใครรู้ว่าคุณเฉินเป็นยังไงบ้างครับคุณปู่ หากพิจารณาจากประกาศของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้ว คุณเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัสจากต่อสู้กับกั๋วเว่ย ผมเชื่อว่าเขาน่าจะกลับมาฟื้นตัวเต็มที่ได้ในเร็วๆ นี้ครับ” ไป๋จ่านถังตอบกลับพร้อมก้มศีรษะ

ไป๋เสี่ยวซานถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ฉันเก็บทุกอย่างไว้ที่ตระกูลไป๋ให้เฉินผิง นั่นก็เพราะว่าฉันรู้ถึงภูมิหลังของเขาในการฝึกบำเพ็ญฌาน แต่ทว่าในตอนนี้เขายังอ่อนแอเกินไป บางทีเราอาจจะไม่มีเวลามากพอที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับเขา...”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เวลาสามวันของพวกแกได้หมดลงแล้ว ตาแก่! ตัดสินใจได้หรือยัง? จะเอายังไงต่อ? จะยอมมอบกิจการทั้งหมดแล้วไปจากจิงตูหรือว่ายอมตายแทนล่ะ?” ฉินเสี่ยวเทียนถามอย่างเย่อหยิ่งขณะที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง

จากนั้นเขาดึงเก้าอี้ที่วางอยู่ตรงนั้นมาหนึ่งตัวก่อนที่เขาจะนั่งลงตรงหน้าของไป๋เสี่ยวซาน

คิ้วของไป๋เสี่ยวซานค่อยๆ ขมวดขึ้นหลังจากเห็นว่าฉินเสี่ยวเซียนไม่ได้มาด้วยกับเขา

“ฉินเสี่ยวเทียน ฉันรู้ดีว่าตระกูลของพวกเราไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่จำเป็นที่ต้องลงเอยเช่นนี้ คุณไม่คิดว่ามันจะเป็นการกดดันพวกเราเกินไปหน่อยหรือที่จะให้พวกเราไปจากจิงตู? พวกคุณไม่กลัวว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะลงโทษพวกคุณด้วยเรื่องนี้หรอกรึ?” ไป๋เสี่ยวซานถามอย่างเยือกเย็น

ฉินเสี่ยวเทียนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นี่แก่จนเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ หรือไง? แกคิดว่าฉันกล้าทำเรื่องพวกนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเบื้องบนอย่างงั้นรึ? อย่าลืมสิว่าเฉินผิงได้เป็นปรปักษ์กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และตระกูลของแกก็ใกล้ชิดกับเขา ดังนั้นสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จึงสั่งให้ฉันเข้ายึดกิจการทั้งหมดของพวกแก แกคงจะไม่คิดขู่ฉันด้วยเรื่องพรรค์นั้นหรอกนะ!”