ทั้งไป๋เสี่ยวซานและไป๋จ่านถังต่างดีใจเมื่อเห็นเฉินผิง
ไป๋เสี่ยวซานตื่นเต้นมากจนกระโดดลุกขึ้นยืนและตะโกนว่า “คุณเฉิน!”
เฉินผิงช่วยพยุงไป๋เสี่ยวซานให้นั่งลงก่อนจะหันไปมองฉินเสี่ยวเทียนและฉินเสี่ยวเซียน “พวกแกคิดวางแผนจะเข้ายึดกิจการของตระกูลไป๋จริงๆ อย่างนั้นหรือ?”
สีหน้าของพวกเขาทั้งคู่ซีดลงโดยพลัน พวกเขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะปรากฏตัวแบบกะทันหันเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูไม่เหมือนคนที่กำลังได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด
“เอ่อ เฉินผิง! พะ พวกเรามาที่นี่แค่จะมาหารือธุรกิจเท่านั้น!” ฉินเสี่ยวเซียนพูดตะกุกตะกักขณะที่เขาลุกจากเก้าอี้
ในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ ฉินเสี่ยวเซียนรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิง
เขาเริ่มตระหนักถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ที่เขาได้เห็นเฉินผิงสังหารอิจิโระในการแข่งขันระดับชาติ
เนื่องจากรัศมีพลังของเฉินผิงแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด โอกาสที่ฉินเสี่ยวเซียนจะเอาชนะเขาได้ก็ยิ่งลดลงไปอีก
“ฉันคิดว่าแกได้รับบาดเจ็บสาหัสนี่ เฉินผิง?” ฉินเสี่ยวเทียนถามอย่างสงสัย
“บาดเจ็บสาหัสงั้นเหรอ? ฝีมือใครกัน? ไอ้โง่กั๋วเว่ยรึ?” เฉินผิงถามเย้ย
อะไรนะ? กั๋วเว่ยเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง ผู้ซึ่งสามารถกำจัดเราได้โดยง่ายอย่างที่ใจเขาต้องการ! เฉินผิงแข็งแกร่งไปจนถึงระดับไหนกันนะ ถึงขนาดที่เขาไม่กลัวแม้แต่กั๋วเว่ย
สองพี่น้องตระกูลฉินคิดในใจด้วยความกลัว
“พวกเรามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องธุรกิจเท่านั้น เฉินผิง ในเมื่อไป๋เสี่ยวซานไม่มีอารมณ์คุยตอนนี้ พวกเราก็ขอตัวกลับก่อน...” ฉินเสี่ยวเซียนพูดขณะส่งสัญญาณให้น้องชายของตนให้ออกไปจากที่นี่
“ฉันพูดว่าให้พวกแกไปได้อย่างนั้นรึ?”
เฉินผิงหรี่ตามองขณะที่เขาโบกมือ ส่งผลให้ประตูปิดลงดังปังในทันที
คนทั้งคู่ต่างยืนนิ่งตะลึงงัน ก่อนจะค่อยๆ หันมาเผชิญหน้ากับเฉินผิง
“เฉินผิง พวกเรา-”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...