ฉินเสี่ยวเซียนปล่อยกำลังภายในของเขาออกมา ก่อให้เกิดลมประโชกแรงภายในห้องนั่งเล่น
ไม่รอช้า เฉินผิงก็ปล่อยลำแสงสีทองออกมาด้วยการหมุนฝ่ามือของเขาอย่างรวดเร็วเช่นกัน ลำแสงนั่นพุ่งเข้าใส่ฉินเสี่ยวเซียน ทันทีที่ลำแสงสีทองสัมผัสถูกเขามันก็ตรึงร่างกายของเขาอยู่กับที่อย่างสมบูรณ์ ทันใดนั้นรัศมีพลังของฉินเสี่ยวเซียนก็หายวับไปทันที
แรงกดดันจากลำแสงรุนแรงมหาศาลจนรู้สึกเหมือนกับว่าถูกบีบอัดด้วยรถถึงสองคัน
ฉินเสี่ยวเซียนกัดฟันกรอดและพยายามต้านทานอย่างถึงที่สุด แต่เพียงไม่นาน เลือดก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากรูทวารทั้งเจ็ดของเขา ในขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มบิดเบี้ยว
ตู้ม!
ร่างของฉินเสี่ยวเซียนระเบิดออกมาราวกับลูกโป่งที่แตกออกจนเสียงดังสนั่น
คนจากตระกูลฉินต่างรู้สึกหวาดกลัวจนวิ่งหนี ทิ้งเพียงสมาชิกระดับสูงของตระกูลไป๋ไว้เบื้องหลัง
“คุณไป๋ ตอนนี้พี่น้องตระกูลฉินก็ตายไปแล้ว ผมหวังว่าคุณจะเข้าไปจัดการธุรกิจของพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะครับ” เฉินผิงกล่าว
เมื่อตั้งสติได้ ไป๋เสี่ยวซานจึงรีบพยักหน้าตอบกลับไป “ระ รับทราบครับ...”
“จากนี้ไป ตระกูลไป๋จะเป็นกระบอกเสียงในวงการธุรกิจของผม ผมจะประกาศเรื่องนี้อย่างเป็นทางการในไม่ช้า หากคุณมีคำถามใด ได้โปรดถามเสียตอนนี้เลยครับ ผลที่ตามมาจะรุนแรงกว่านี้หากคุณรอจนกว่าจะมีการประกาศนะครับคุณไป๋” เฉินผิงพูดต่อโดยไม่ลังเล
ฉันจะต้องทำให้จุดยืนของฉันชัดเจน หากฉันไปจัดการสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ฉันจะไม่ยอมเสี่ยงให้เกิดการหักหลังกับฉันได้ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนั้น!
“ไม่มีคำถามแล้วล่ะ คุณเฉิน นับเป็นเกียรติของตระกูลเราเป็นอย่างยิ่งที่ได้ทำงานรับใช้คุณ!” ไป๋เสี่ยวซานตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา
หลังจากได้เห็นการพัฒนาของเฉินผิงในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขารับรู้ได้ทันทีว่าเฉินผิงเปลี่ยนไปมากมายขนาดไหน จากคนธรรมดาๆ สู่คนที่มีพลังมากพอที่จะท้าทายสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
เฉินผิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะหันไปหาสมาชิกระดับสูงของตระกูลไป๋ที่เหลือ จนพวกเขาต่างคุกเข่าลงด้วยความหวดกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...