หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1020

บาดแผลของกั๋วเว่ยเกือบหายเป็นปกติหลังจากใช้เวลาทั้งวันในการพักฟื้น แต่สีหน้าของเขายังคงคุ่นเคืองด้วยความโกรธ

หลงจิ้งกั๋วเองที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าที่หม่นหมองไม่ต่างกัน เฉินผิงไม่เพียงแค่ได้สำนักแดนไร้เงา หุบเขาพายุ และตระกูลซวน แต่ยังรวมถึงตระกูลไป๋ที่ได้ครอบครองตระกูลฉินไปแทบจะวันเดียวกัน

เมื่อมีทั้งแดนไร้เงาและตระกูลไป๋อยู่ข้างเขา อิทธิพลของเฉินผิงในจิงตูก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

ในขณะที่กั๋วเว่ยและหลงจิ้งกั๋วยังคงหงุดหงิดใจ ทันใดนั้นจู้จื่อซานก็เดินเข้ามาในห้องโถง

“ท่านประธานจู้!” กั๋วเว่ยลุกขึ้นทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามา

เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่จู้จื่อซานยกมือขึ้นห้ามเขาไว้

“ฉันรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เฉินผิงได้ครอบครองสำนักเล็กๆ เหล่านั้นได้ถ้าเขาต้องการ ถ้าเขาคิดว่านั่นเพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตั้งหลักในจิงตูได้ นั่นแปลว่าเขาคิดผิดมหันต์!” จู้จื่อซานเผยรอยยิ้มอันเหยียดหยามก่อนพูดจะต่อ “กั๋วเว่ย แกจำผู้หญิงคนนั้นที่แกเคยเล่าให้ฉันฟังได้มั้ย?”

“ได้ครับ” กั๋วเว่ยพยักหน้าตอบ

“จงรวบรวมคนของแกและพาตัวเธอมาให้ฉันซะ อย่างไรก็ตาม แกห้ามทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ ไม่อย่างนั้น พวกแกจะไม่มีทางมีชีวิตจนถึงวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน” จู้จื่อซานออกคำสั่งอย่างเข้มงวด

เมื่อเห็นว่าจู้จื่อซานจริงจังเพียงใด กั๋วเว่ยก็รู้ได้ทันทีว่าซูอวี่ฉีนั้นมีความสำคัญต่อสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มากมายขนาดไหน

“เข้าใจแล้วครับ!”

จากนั้นกั๋วเว่ยจึงเลือกปรมาจารย์ยุทธ์ระดับแปดไปกับเขาอีกสองถึงสามคนและมุ่งหน้าไปจับตัวซูอวี่ฉี

จู้จื่อซานรอให้เขาออกไปก่อนที่เขาจะหันไปหาหลงจิ้งกั๋ว “มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย คุณหลง?”