หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 102

“แกคิดว่าไงล่ะ?” หลินเทียนหู่มองโหวชุนเหลยด้วยแววตาเย็นชา “วันนี้แกยังมีชีวิตอยู่ต่อ ก็ไปจุดธูปไหว้พระซะ รีบไปกำชับ ให้เอาเหล้าดีมาหลายๆขวด และแกก็ไปเสิร์ฟด้วยตัวเอง แต่ต้องจำไว้ด้วยว่าท่านประมุขไม่อยากเปิดเผยสถานะของตัวเอง!”

“ผมเข้าใจแล้วนายท่านหู่”

โหวชุนเหลยร่างกายสั่นเทา หันหลังกลับไปจัดการ

ทางด้านเฉินผิง หลังจากพวกเขากลับมาที่ห้องคาราโอเกะกันแล้ว ทั้งห้องกลับตกอยู่ในความเงียบราวป่าช้า

ดวงตาทั้งสองข้างของทุกคนล้วนเบิกกว้าง ใครก็ไม่อาจจะเชื่อได้ว่าคนที่ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่อกี้นั้นจะเป็นหลินเทียนหู่ ราชันที่มีชื่อเสียงโดงดังอย่างมากในหงเฉิง

“เพี้ย..”ชุยจื้อหย่วนจู่ ๆก็ตบตัวเองอย่างแรงหนึ่งที ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้เขาร้องออกมา “นี่เป็นเรื่องจริง ไม่ได้ฝันไป เป็นไปได้ยังไง?”

ชุยจื้อหย่วนไม่อยากจะเชื่อว่า สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นเรื่องจริง คนอื่นล้วนแต่มีสีหน้าสับสน ในสายตาเต็มไปด้วยความมึนงง

“ฉะ...เฉินผิง นายรู้จักหลินเทียนหู่ด้วยเหรอ?” ซุนเสี่ยวเหมิงถามออกไปพร้อมมองไปทางเฉินผิงสีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ

ท่าทางของเฉินผิงเมื่อกี้ ไม่ได้มีแม้แต่ความกลัวสักนิด แถมยังลงไม้ลงมือกับคนของหลินเทียนหู่ได้อีก แต่เมื่อหลินเทียนหู่มาถึงกลับไม่มีท่าทีจะโกรธแม้แต่นิดเดียว

พอซุนเสี่ยวเหมิงถามออกไปอย่างนี้ สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังเฉินผิง ถ้าหากเฉินผิงรู้จักหลินเทียนหู่จริงๆละก็ จุดจบพวกเขาคงจะไม่ได้ออกมาดีแน่นอน เพราะต่างรู้ดีว่าเมื่อกี้พวกเขาเพิ่งจะทำเรื่องดูถูกเฉินผิงไป

“ไม่รู้จัก!” เฉินผิงส่ายหัวเล็กน้อย

เห็นเฉินผิงส่ายหัว ซุนเสี่ยวเหมิงก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก “ในเมื่อนายก็ไม่รู้จัก งั้นทำไมหลินเทียนหู่ถึงได้เกรงใจพวกเราขนาดนี้ล่ะ?”

“ฉันรู้แล้ว ต้องเป็นเพราะหลินเทียนหู่รู้จักกับผู้จัดการชุยแน่นอน ไม่เห็นเหรอว่าหลังจากที่หลินเทียนหู่เข้ามาก็ ช่วยพยุงตัวผู้จัดการชุยลุกขึ้นอย่างเกรงอกเกรงใจไม่ใช่เหรอ?” เวลานี้เอง มีคนพูดเสียงดังขึ้นมา

“ใช่แล้ว ต้องเป็นเพราะรู้จักผู้จัดการชุยแน่นอน ตอนนั้นฉันก็เห็นว่าหลินเทียนหู่ยิ้มให้กับผู้จัดการชุยด้วย!”