โหวชุนเหลยท่าทางนอบน้อมถ่อมตน ดวงตาทั้งสองข้างแอบชำเลืองมองเฉินผิงเล็กน้อย
เฉินผิงรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าโหวชุนเหลยแอบมองตนอยู่ จึงแอบปัดมือเบาๆ ให้โหวชุนเหลยออกไป เมื่อเห็นโหวชุนเหลยจากไป ภายในห้องก็แตกตื่นกันทันที
“แม่เจ้าหลุยส์13 นี่เป็นเหล้ามียี่ห้อมากเลย เคยได้ยินมาว่าราคาขวดหนึ่งตั้งหนึ่งแสน”
“ฉันไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าตัวเองจะได้ดื่มเหล้ามียี่ห้อที่แพงขนาดนี้ได้”
“สุดยอดไปเลย เพราะพวกเราได้บารมีของผู้จัดการชุย ไม่เช่นนั้นจะได้มาดื่มเหล้าราคาขวดละเป็นแสนได้ยังไง”
“เหล้านี้ฉันไม่กล้าดื่ม อึกหนึ่งนี้เท่ากับเงินเดือนเดือนหนึ่งของฉันเลยน่ะ”
ทุกคนต่างพากันล้อมเหล้าหลุยส์13 ลูกตาแต่ละคนแทบจะทะลุออกมาจากเบ้าตา จริงๆ แล้วมนุษย์เงินเดือนระดับพวกเขา ถ้าไม่ใช่เพราะโอกาสในวันนี้ เกรงว่าชั่วชีวิตนี้คงไม่มีทางได้ดื่มเหล้าดีๆขนาดนี้
ขณะนี้ดวงตาทั้งสองข้างของชุยจื้อหย่วนก็แดงก่ำ ถึงแม้ว่าเงินเดือนของเขาต่อเดือนจะมีหลายหมื่น แต่ก็ไม่กล้าที่จะดื่มไวน์แดงที่ขวดละเป็นแสน มันฟุ่มเฟือยเกินไป
แต่ว่าชุยจื้อหย่วนไม่สามารถแสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนมากเกินไป ไม่เช่นนั้นจะขายหน้าได้
“เอาละ จะล้อมกันเพื่ออะไร? ดูท่าทางแต่ละคนดูไม่ได้เลย ก็แค่หลุยส์13ไม่ใช่เหรอ ต้องทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ไปได้” ชุยจื้อหย่วนเอ่ยด้วยสีหน้าเสแสร้ง “ฉันกับเพื่อนคนนั้นดื่มเหล้าด้วยกัน ปกติก็ดื่มแบบนี้ รวมถึงพวกเรมี่ มาร์ติน ล้วนดื่มมาหมดแล้ว”
ตอนนี้ชุยจื้อหย่วนได้แต่เสแสร้งแกล้งทำ ต้องพึ่งเพื่อนที่ไม่มีตัวตนของเขาคนนั้นเสียแล้ว แต่แท้จริงแล้วด้วยความสามารถของเขาตอนนี้ ยังไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่จะดื่มหลุยส์13 บ่อยครั้งได้
“ผู้จัดการชุย เพื่อนของคุณทำธุรกิจอะไรเหรอ? รวยเกินไปแล้ว? แถมยังบารมีกว้างขวาง ถึงกับรู้จักกับหลินเทียนหู่ด้วย” มีคนเอ่ยถามชุยจื้อหย่วน
“อ่า...เพื่อนฉันคนนั้น...เพื่อนฉันคือ...” ชุยจื้อหย่วนพูดติดอ่าง นี่เป็นเพื่อนที่เขาสร้างตัวตนขึ้นมา จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะพูดออกมาได้ทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...