หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 103

โหวชุนเหลยท่าทางนอบน้อมถ่อมตน ดวงตาทั้งสองข้างแอบชำเลืองมองเฉินผิงเล็กน้อย

เฉินผิงรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าโหวชุนเหลยแอบมองตนอยู่ จึงแอบปัดมือเบาๆ ให้โหวชุนเหลยออกไป เมื่อเห็นโหวชุนเหลยจากไป ภายในห้องก็แตกตื่นกันทันที

“แม่เจ้าหลุยส์13 นี่เป็นเหล้ามียี่ห้อมากเลย เคยได้ยินมาว่าราคาขวดหนึ่งตั้งหนึ่งแสน”

“ฉันไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าตัวเองจะได้ดื่มเหล้ามียี่ห้อที่แพงขนาดนี้ได้”

“สุดยอดไปเลย เพราะพวกเราได้บารมีของผู้จัดการชุย ไม่เช่นนั้นจะได้มาดื่มเหล้าราคาขวดละเป็นแสนได้ยังไง”

“เหล้านี้ฉันไม่กล้าดื่ม อึกหนึ่งนี้เท่ากับเงินเดือนเดือนหนึ่งของฉันเลยน่ะ”

ทุกคนต่างพากันล้อมเหล้าหลุยส์13 ลูกตาแต่ละคนแทบจะทะลุออกมาจากเบ้าตา จริงๆ แล้วมนุษย์เงินเดือนระดับพวกเขา ถ้าไม่ใช่เพราะโอกาสในวันนี้ เกรงว่าชั่วชีวิตนี้คงไม่มีทางได้ดื่มเหล้าดีๆขนาดนี้

ขณะนี้ดวงตาทั้งสองข้างของชุยจื้อหย่วนก็แดงก่ำ ถึงแม้ว่าเงินเดือนของเขาต่อเดือนจะมีหลายหมื่น แต่ก็ไม่กล้าที่จะดื่มไวน์แดงที่ขวดละเป็นแสน มันฟุ่มเฟือยเกินไป

แต่ว่าชุยจื้อหย่วนไม่สามารถแสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนมากเกินไป ไม่เช่นนั้นจะขายหน้าได้ 

“เอาละ จะล้อมกันเพื่ออะไร? ดูท่าทางแต่ละคนดูไม่ได้เลย ก็แค่หลุยส์13ไม่ใช่เหรอ ต้องทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ไปได้” ชุยจื้อหย่วนเอ่ยด้วยสีหน้าเสแสร้ง “ฉันกับเพื่อนคนนั้นดื่มเหล้าด้วยกัน ปกติก็ดื่มแบบนี้ รวมถึงพวกเรมี่ มาร์ติน ล้วนดื่มมาหมดแล้ว”

ตอนนี้ชุยจื้อหย่วนได้แต่เสแสร้งแกล้งทำ ต้องพึ่งเพื่อนที่ไม่มีตัวตนของเขาคนนั้นเสียแล้ว แต่แท้จริงแล้วด้วยความสามารถของเขาตอนนี้ ยังไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่จะดื่มหลุยส์13 บ่อยครั้งได้

“ผู้จัดการชุย เพื่อนของคุณทำธุรกิจอะไรเหรอ? รวยเกินไปแล้ว? แถมยังบารมีกว้างขวาง ถึงกับรู้จักกับหลินเทียนหู่ด้วย” มีคนเอ่ยถามชุยจื้อหย่วน

“อ่า...เพื่อนฉันคนนั้น...เพื่อนฉันคือ...” ชุยจื้อหย่วนพูดติดอ่าง นี่เป็นเพื่อนที่เขาสร้างตัวตนขึ้นมา จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะพูดออกมาได้ทันที

“เสี่ยวเหมิง เธอเองก็อย่าสนุกจนดึกเกินไป ไม่งั้นคุณลุงซุนจะเป็นห่วงเอา” ก่อนจากไป เฉินผิงหันไปพูดกำชับกับซุนเสี่ยวเหมิง

ซุนเหมิงพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจในทันที “นายต้องยุ่งด้วยหรือ? นายเป็นพ่อฉันหรือแม่ฉันล่ะ หรือว่าเป็นญาติผู้ใหญ่ฝ่ายไหนของฉันหรือ? ฉันอยากสนุกถึงกี่โมงก็ได้ ไม่ใช่เรื่องที่คนอย่างนายจะมายุ่งวุ่นวาย”

“เฉินผิง นายไปส่งแฟนนายที่บ้านเถอะ แฟนของฉันไม่จำเป็นต้องให้นายมาเป็นห่วง มากเรื่องจริงๆ” ชุยจื้อหย่วนพูดเสียงเย็นใส่เฉินผิง

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาได้เตือนซุนเสี่ยวเหมิงแล้ว ในเมื่อซุนเสี่ยวเหมิงไม่อยากกลับ เฉินผิงก็ไม่สนใจอีกต่อไป

หลังจากที่เฉินผิงกับหวังหันหันกลับมาถึงบ้านแล้ว หวังฉั่งเฟิ่งยังรอหวังหันหันอยู่ในซุ้มแถวบ้าน

เมื่อเห็นหวังหันหันกลับมาพร้อมกับเฉินผิง หวังฉั่งเฟิ่งพูดพร้อมยิ้มขึ้นมาทันที “หันหัน เธอออกไปเที่ยวกับเฉินผิง ก็ไม่บอกฉันสักคำ ทำเอาฉันเป็นห่วงแทบตาย”