ขณะที่ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ที่กำลังเดินออกจากถนนคนเดิน ก็มีกลุ่มวัยรุ่นหกคนเดินตรงเข้ามาหาพวกเธอ วัยรุ่นกลุ่มนี้ดูเหมือนจะดื่มมาและมีอาการเมาอีกด้วย
หนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นสวมสูทลายสก๊อตและไว้ผมแสกกลาง เขาเอาแต่มองที่ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์อย่างไม่ละสายตา
ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์สังเกตเห็นสายตาของเขา พวกเธอมองดูวัยรุ่นคนนั้นด้วยความขยะแขยง จากนั้นทั้งสองสาวจึงเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นไป
วัยรุ่นสวมสูทลายสก๊อตคนนั้นได้เดินเข้ามาขวางทางซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์เอาไว้ เขาพูดกับพวกเธอดูสีหน้าลามก “เฮ้ สาวน้อยน่ารัก จะไปไหนกันหรือจ้ะ? ฉันมีรถนะให้ฉันไปส่งมั้ย...”
จากนั้นเขาก็กดไปที่กุญแจรีโมทในมือของเขา ส่งผลให้รถเฟอร์รารี่ที่จอดอยู่ข้างๆ เปิดไฟขึ้นมา
ซูอวี่ฉีทำหน้าบูดบึ้งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงน่าขยะแขยง “ถอยไป...”
“โอ้ ดุซะด้วย แบบนี้สเปคฉันเลย...” ชายสวมสูทลายสก๊อตพูดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าซูอวี่ฉี
ซูอวี่ฉีตะคอกและปล่อยรังสีพลังออกมาจากร่างของเธอ
ไม่ทันที่ชายสวมสูทลายสก๊อตจะรู้ตัว พลังรุนแรงก็ส่งให้เขาลอยไปไกลกว่าสิบเมตรจนตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง
วัยรุ่นคนอื่นๆ แทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขามองซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ด้วยความตกใจ
พวกเขาต่างขยี้ตาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองในสิ่งที่พวกเขาได้เห็น
ไม่มีใครเห็นว่าซูอวี่ฉีขยับมือของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่เธอก็สามารถเหวี่ยงเพื่อนของพวกเขากระเด็นแกไปได้อย่างง่ายดาย พวกเขารู้สึกตกใจกับสิ่งที่เห็น
จากนั้นพวกเขาจึงรีบวิ่งไปช่วยพยุงชายสวมสูทลายสก๊อตให้ลุกขึ้นก่อนจะมองที่ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ด้วยสายตาที่หวาดกลัว
ในขณะเดียวกัน ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ก็มองเย้ยหยันพวกวัยรุ่นเหล่านั้นและเดินต่อ ซูอวี่ฉีตบไปที่ท้ายรถเฟอร์รารีขณะที่พวกเธอเดินผ่าน
รถเฟอร์รารีคันนั้นพังทลายลงในทันที ราวกับว่ามันมีน้ำหนักมหาศาลมากดทับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...