“คุณจ้าว เฉินผิงอยู่ที่ไหน?” กู่หลิงเอ๋อร์ถามจ้าวลี่กั๋วหลังจากกลับมาถึงแดนไร้เงา
“คุณกู่ใจเย็นๆ มีเรื่องอะไรรึ?” จ้าวลี่กั๋วเห็นเธอกระหืดหอบและรีบเทน้ำลงในแก้ว
กู่หลิงเอ๋อร์ดื่มน้ำหมดแก้วในรวดเดียวก่อนจะพูดต่อด้วยความเร่งรีบ “ซูอวี่ฉี มีใครบางคนลักพาตัวเธอไป!”
“อะไรนะ?” จ้าวลี่กั๋วตกตะลึงก่อนจะรีบพากุ๋หลิงเอ๋อร์ตรงไปที่สวนด้านใน เขาชีนิ้วไปที่ห้องห้องหนึ่ง “คุณเฉินอยู่ในนี้!”
กู่หลิงเอ๋อร์รีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง และผลักเฉินผิงที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น
ส่งผลให้เฉินผิงล้มลงกับพื้นและกระตุ้นพลังวิญญาณจนหลุดออกมาจากภาพวาดทิวเขาเก้าหมื่นลี้ เขามองเห็นใบหน้าที่กระวนกระวายใจของกู่หลิงเอ๋อร์ “กู่หลิงเอ๋อร์ มีเรื่องอะไรเหรอ?”
“มีใครบางคนลักพาตัวซูอวี่ฉีไป” กู่หลิงเอ๋อร์ตอบอย่างเร่งรีบ
“อะไรนะ?”
คำพูดของเธอกระแทกใจของเฉินผิงราวกับฟ้าผ่า ทำให้เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เพียงไม่นาน เมื่อเฉินผิงตั้งสติได้จึงถามเธอไปว่า “ใครทำกัน? เธอรู้มั้ยว่าใครลักพาตัวซูอวี่ฉีไป?”
กู่หลิงเอ๋อร์ส่ายศีรษะของเธอ “ฉันไม่รู้ พวกเขาใส่หน้ากากเอาไว้ แต่พวกเขามีพลังที่มายมายมหาศาล ดูแล้วน่าจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขึ้นสูง ยิ่งไปกว่านั้นคือพวกเขามีกันสี่คน ดังนั้นฉันและซูอวี่ฉีจึงไม่มีโอกาสได้สู้พวกเขาเลย”
เฉินผิงหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อได้ยินว่าคนที่ลักพาตัวซูอวี่ฉีไปแข็งแกร่งเพียงใด
มีเพียงไม่กี่คนในจิงตูที่เป็นถึงระดับปรมาจารย์ขั้นสูงได้ นอกเหนือจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้ว ก็มีไม่กี่สำนักที่มีสมาชิกที่อยู่ในระดับนั้น
ใครกันที่เป็นไปได้นะ? ทำไมถึงต้องลักพาตัวซูอวี่ฉีไป? หรือจะเป็นศัตรูของฉันเอง?
เฉินผิงครุ่นคิดถึงคำถามเหล่านี้อยู่เงียบๆ
“เฉินผิงคุณต้องรีบหาวิธีนะ คุณต้องนำกำลังคนออกตามหาเธอ” กู่หลิงเอ๋อร์ยิ่งร้อนรนเมื่อเห็นเฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ
เฉินผิงยกมือของเขาขึ้นมาเพื่อให้เธอเงียบ “อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป ขอฉันใช้ความคิดก่อน”
จากนั้นเฉินผิงจึงหลับตาลงและค่อยๆ ขมวดคิ้วของเขา
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็แปลว่าซูอวี่ฉีกำลังตกอยู่ในอันตราย คนพวกนั้นจะต้องทำให้เธอหลั่งเลือดออกมาเพื่อที่จะเพิ่มพลังของพวกเขา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...