หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1023

“คุณจ้าว เฉินผิงอยู่ที่ไหน?” กู่หลิงเอ๋อร์ถามจ้าวลี่กั๋วหลังจากกลับมาถึงแดนไร้เงา

“คุณกู่ใจเย็นๆ มีเรื่องอะไรรึ?” จ้าวลี่กั๋วเห็นเธอกระหืดหอบและรีบเทน้ำลงในแก้ว

กู่หลิงเอ๋อร์ดื่มน้ำหมดแก้วในรวดเดียวก่อนจะพูดต่อด้วยความเร่งรีบ “ซูอวี่ฉี มีใครบางคนลักพาตัวเธอไป!”

“อะไรนะ?” จ้าวลี่กั๋วตกตะลึงก่อนจะรีบพากุ๋หลิงเอ๋อร์ตรงไปที่สวนด้านใน เขาชีนิ้วไปที่ห้องห้องหนึ่ง “คุณเฉินอยู่ในนี้!”

กู่หลิงเอ๋อร์รีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง และผลักเฉินผิงที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น

ส่งผลให้เฉินผิงล้มลงกับพื้นและกระตุ้นพลังวิญญาณจนหลุดออกมาจากภาพวาดทิวเขาเก้าหมื่นลี้ เขามองเห็นใบหน้าที่กระวนกระวายใจของกู่หลิงเอ๋อร์ “กู่หลิงเอ๋อร์ มีเรื่องอะไรเหรอ?”

“มีใครบางคนลักพาตัวซูอวี่ฉีไป” กู่หลิงเอ๋อร์ตอบอย่างเร่งรีบ

“อะไรนะ?”

คำพูดของเธอกระแทกใจของเฉินผิงราวกับฟ้าผ่า ทำให้เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เพียงไม่นาน เมื่อเฉินผิงตั้งสติได้จึงถามเธอไปว่า “ใครทำกัน? เธอรู้มั้ยว่าใครลักพาตัวซูอวี่ฉีไป?”

กู่หลิงเอ๋อร์ส่ายศีรษะของเธอ “ฉันไม่รู้ พวกเขาใส่หน้ากากเอาไว้ แต่พวกเขามีพลังที่มายมายมหาศาล ดูแล้วน่าจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขึ้นสูง ยิ่งไปกว่านั้นคือพวกเขามีกันสี่คน ดังนั้นฉันและซูอวี่ฉีจึงไม่มีโอกาสได้สู้พวกเขาเลย”

เฉินผิงหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อได้ยินว่าคนที่ลักพาตัวซูอวี่ฉีไปแข็งแกร่งเพียงใด

มีเพียงไม่กี่คนในจิงตูที่เป็นถึงระดับปรมาจารย์ขั้นสูงได้ นอกเหนือจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้ว ก็มีไม่กี่สำนักที่มีสมาชิกที่อยู่ในระดับนั้น

ใครกันที่เป็นไปได้นะ? ทำไมถึงต้องลักพาตัวซูอวี่ฉีไป? หรือจะเป็นศัตรูของฉันเอง?

เฉินผิงครุ่นคิดถึงคำถามเหล่านี้อยู่เงียบๆ

“เฉินผิงคุณต้องรีบหาวิธีนะ คุณต้องนำกำลังคนออกตามหาเธอ” กู่หลิงเอ๋อร์ยิ่งร้อนรนเมื่อเห็นเฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ

เฉินผิงยกมือของเขาขึ้นมาเพื่อให้เธอเงียบ “อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป ขอฉันใช้ความคิดก่อน”

จากนั้นเฉินผิงจึงหลับตาลงและค่อยๆ ขมวดคิ้วของเขา

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็แปลว่าซูอวี่ฉีกำลังตกอยู่ในอันตราย คนพวกนั้นจะต้องทำให้เธอหลั่งเลือดออกมาเพื่อที่จะเพิ่มพลังของพวกเขา!

ขณะเดียวกัน ทางด้านของซูอวี่ฉีก็ถูกกักขังอยู่ในห้องในคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

พวกเขายังกางวงแหวนอาคมเพื่อสะกดพลังของเธอเอาไว้อีกด้วย

จู้จื่อซานสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าของเขาขณะที่มองดูซูอวี่ฉีด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

เขาเปิดเผยตัวตนให้ซูอวี่ฉีรู้ไม่ได้เป็นอันขาด มิฉะนั้น ถ้าข่าวแพร่ออกไปผู้คนต่างต้องคิดว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นไม่ต่างอะไรกับพวกฝึกวิชามาร

“แก แกเป็นใครกัน?” ซูอวี่ฉีมองจู้จื่อซานอย่างหวาดกลัว “แกพาฉันมาที่นี่ทำไม?”

จู้จื่อซานยิ้มและตอบไปว่า “ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก ฉันแค่ต้องการขอยืมบางสิ่งจากเธอเท่านั้น!”

“กะ แกต้องการจะยืมอะไร?” ซูอวี่ฉีถาม

“ฉันแค่ต้องการจะยืมเลือดภายในตัวของเธอเท่านั้น!” เมื่อพูดจบ จู้จื่อซานก็หยิบมีดสั้นออกมาและจับไปที่ข้อมือของซูอวี่ฉี ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก