หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1024

เนื่องจากพวกเขาได้สะกดพลังของเธอเอาไว้ ตอนนี้ซูอวี่ฉีจึงไม่ต่างกับคนธรรมดาเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถใช้พลังของเธอเพื่อหนีจากจู้จื่อซานได้

จู้จื่อซานจับแขนของซูอวี่ฉีก่อนจะดึงมีดสั้นอันแหลมคมออกมา เขาใช้มันกรีดลงไปที่แขนของเธอ ไม่นานเลือดของเธอก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลหยดลงบนชามที่วางอยู่บนพื้น

เลือดของเธอไหลลงในชามจนเต็ม จากนั้นจู้จื่อซานจึงรีบพันแผลให้กับซูอวี่ฉี

สายตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเลียริมฝีปากขณะที่เขาหยิบชามเลือดอุ่นๆ ขึ้นมา

จากนั้นเขาเดินออกมาจากคุกใต้ดินและสั่งคนของเขาสองคนให้เฝ้าหน้าประตูเอาไว้ “พวกแกต้องดูแลผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องหล่อนล่ะก็ คงรู้ผลที่ตามมาสินะ!”

“รับทราบ!” ยามทั้งสองตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครได้รับการปฏิบัติอย่างดีมาก่อนในคุกใต้ดินแห่งนี้

ขณะที่กั๋วเว่ยกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องโถง เขาเห็นจู้จื่อซานเดินเข้ามาพร้อมกับชามเลือดจึงเข้าไปถามเขาอย่างร้อนรนว่า “ท่านประธานจู้ เป็นยังไงบ้างครับ?”

“ฉันต้องทดสอบเลือดของเธอก่อนว่าเป็นร่างวิญญาณอัคคีจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม แกห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด จงเก็บเอาไว้เป็นความลับ” จู้จื่อซานกล่าวเตือน

“ท่านประธานจู้ ไม่ต้องห่วงครับ ผมได้ส่งคนที่ไปกับผมไปต่างประเทศเรียบร้อย ดังนั้นจึงไม่มีใครที่รู้เรื่องนี้อย่างแน่นอนครับ” กั๋วเว่ยตอบอย่างมั่นใจ

“อืมม” จู้จื่อซานพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ทันใดนั้น ออร่าพลังรุนแรงก็เข้าปกคลุมน่านฟ้าของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

“กั๋วเว่ย แกไอ้สารเลว! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” ใครบางคนคำรามอย่างโกรธกริ้ว เสียงร้องนั่นดังราวกับฟ้าผ่าส่งผลให้ทั่วทั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สั่นสะเทือน

กั๋วเว่ยและจู้จื่อซานตื่นตัวทันที ไม่นาน ก็มีร่างของชายคนหนึ่งปรากฏกายขึ้นที่กลางสวนของบ้าน

พวกเขาต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย ไอ้โง่คนไหนกันนะที่กล้าบุกรุกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เช่นนี้

“ปล่อยเธอซะเดี๋ยวนี้!” เฉินผิงตะโกนขึ้นก่อนจะเปล่งแสงสีทองออกมาจากร่างกาย ขณะเดียวกันทั่วทั้งร่างกายของเขาก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยเกล็ดสีทอง

พลังวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัวและรุนแรงกำลังล้อมรอบเฉินผิง ชั่วขณะนั้นเฉินผิงสว่างและร้อนแรงราวกับแสงอาทิตย์ที่อยู่ท่ามกลางความมืดมิดในยามค่ำคืน แสงสีทองนั้นสาดส่องไปทั่วสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

“ฉันจะถามแกอีกครั้ง แกจะปล่อยตัวซูอวี่ฉีหรือไม่?” เฉินผิงพูดเสียงดังอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ฉันบอกแกไปแล้วไงว่าไม่เข้าใจว่าแกกำลังพูดเรื่องอะไร” กั๋วเว่ยมองเฉินผิงอย่างเย้ยหยัน

“บัดซบ แก!” เฉินผิงตะโกนคำรามก่อนจะกลายเป็นแสงวาบพุ่งตรงเข้าหากั๋วเว่ย

พลังออร่าที่น่ากลัวและรุนแรงของเฉินผิงได้เปลี่ยนสีหน้าของกั๋วเว่ย ความเคร่งขรึมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ก่อนที่มือทั้งสองข้างของเขาจะเปล่งแสงสีดำออกมา แสงสีดำค่อยๆ ก่อตัวหนาแน่นจนเป็นลูกทรงกลมเปล่งแสงสีดำสองลูก