เนื่องจากพวกเขาได้สะกดพลังของเธอเอาไว้ ตอนนี้ซูอวี่ฉีจึงไม่ต่างกับคนธรรมดาเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถใช้พลังของเธอเพื่อหนีจากจู้จื่อซานได้
จู้จื่อซานจับแขนของซูอวี่ฉีก่อนจะดึงมีดสั้นอันแหลมคมออกมา เขาใช้มันกรีดลงไปที่แขนของเธอ ไม่นานเลือดของเธอก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลหยดลงบนชามที่วางอยู่บนพื้น
เลือดของเธอไหลลงในชามจนเต็ม จากนั้นจู้จื่อซานจึงรีบพันแผลให้กับซูอวี่ฉี
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเลียริมฝีปากขณะที่เขาหยิบชามเลือดอุ่นๆ ขึ้นมา
จากนั้นเขาเดินออกมาจากคุกใต้ดินและสั่งคนของเขาสองคนให้เฝ้าหน้าประตูเอาไว้ “พวกแกต้องดูแลผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องหล่อนล่ะก็ คงรู้ผลที่ตามมาสินะ!”
“รับทราบ!” ยามทั้งสองตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครได้รับการปฏิบัติอย่างดีมาก่อนในคุกใต้ดินแห่งนี้
ขณะที่กั๋วเว่ยกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องโถง เขาเห็นจู้จื่อซานเดินเข้ามาพร้อมกับชามเลือดจึงเข้าไปถามเขาอย่างร้อนรนว่า “ท่านประธานจู้ เป็นยังไงบ้างครับ?”
“ฉันต้องทดสอบเลือดของเธอก่อนว่าเป็นร่างวิญญาณอัคคีจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม แกห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด จงเก็บเอาไว้เป็นความลับ” จู้จื่อซานกล่าวเตือน
“ท่านประธานจู้ ไม่ต้องห่วงครับ ผมได้ส่งคนที่ไปกับผมไปต่างประเทศเรียบร้อย ดังนั้นจึงไม่มีใครที่รู้เรื่องนี้อย่างแน่นอนครับ” กั๋วเว่ยตอบอย่างมั่นใจ
“อืมม” จู้จื่อซานพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
ทันใดนั้น ออร่าพลังรุนแรงก็เข้าปกคลุมน่านฟ้าของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
“กั๋วเว่ย แกไอ้สารเลว! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” ใครบางคนคำรามอย่างโกรธกริ้ว เสียงร้องนั่นดังราวกับฟ้าผ่าส่งผลให้ทั่วทั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สั่นสะเทือน
กั๋วเว่ยและจู้จื่อซานตื่นตัวทันที ไม่นาน ก็มีร่างของชายคนหนึ่งปรากฏกายขึ้นที่กลางสวนของบ้าน
พวกเขาต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย ไอ้โง่คนไหนกันนะที่กล้าบุกรุกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...