หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1025

กั๋วเว่ยบีบมือของเขาเล็กน้อย ส่งผลให้ลูกบอลแสงสีดำพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

ตู้ม!

ลูกบอลแสงสีดำปะทะเข้ากับแสงสีทองของเฉินผิง ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

แรงสั่นสะเทือนจากการปะทะของพลังทั้งสอง ส่งผลให้ตึกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เอียงและพังทลายลงมา

ผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงต่างเปิดไฟและออกมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

แรงปะทะส่งให้เฉินผิงลอยกระเด็นไปด้านหลัง มันรุนแรงมากเสียจนเท้าของเขาสร้างหลุมลึกไว้บนพื้น

ยิ่งไปกว่านั้น แสงสีทองที่อยู่รอบๆ เฉินผิงก็ค่อยๆ ดับแสงลง ร่องรอยเลือดปรากฏที่มุมปากของเขา แต่เขาไม่สนใจและพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างบุ่มบ่ามอีกครั้ง

อีกทางด้านหนึ่ง สภาพของกั๋วเว่ยเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ร่างกายของของสั่นสะท้าน ใบหน้าของเขาก็ซีดลง

เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นเฉินผิงกำลังพุ่งตรงเข้ามาหาเขา

ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ทันที่กั๋วเว่ยจะทำอะไรได้ จู้จื่อซานก็เข้าโจมตีเฉินผิงก่อน การโจมตีนั่นทำให้ร่างเรืองแสงของเฉินผิงกระเด็นปลิวออกไป

ตู้ม!

ร่างกายของเฉินผิงกระแทกกับกำแพงเข้าอย่างจัง

การโจมตีของจู้จื่อซานให้ความรู้สึกราวกับมีดแหลมที่พุ่งเข้าใส่อวัยวะภายในของเฉินผิง ดวงตาของเขาแดงก่ำ

แม้จะถูกโจมตี แต่เฉินผิงยังคงกัดฟันกรอดและลุกขึ้นมายืนจ้องหน้ากั๋วเว่ยและจู้จื่อซาน

“เฉินผิง ฉันรู้ว่าแกมีคุณชี่คอยหนุนหลังแกอยู่ แต่อย่าคิดว่านั่นจะช่วยให้ฉันไม่กล้าฆ่าแกหรอกนะ ฉันไม่เคยเห็นใครกล้าบุกรุกเข้ามาก่อความวุ่นวายที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เลยนอกจากแก เมื่อแกบอกว่าคุณกั๋วลักพาตัวแฟนสาวของแกไป แกมีหลักฐานมั้ยล่ะ? ถ้าแกมาก่อเรื่องที่นี่ทั้งๆ ที่ไม่มีหลักฐานล่ะก็ แม่แต่คุณชี่เองก็คงไม่กล่าวโทษฉันถ้าหากว่าฉันฆ่าแก” จู้จื่อซานขู่เฉินผิง

เฉินผิงยังคงจ้องมองกั๋วเว่ยและจู้จื่อซานด้วยความแค้นเคือง แต่ความคิดของเขาก็พลันชัดเจนขึ้น

“ฉันไม่เป็นไร!” เฉินผิงส่ายศีรษะของเขา แต่ถึงกระนั้นท่าทีของเขาก็ยังแสดงออกถึงความกังวล

“คุณหาตัวซูอวี่ฉีพบมั้ย?” กู่หลิงเอ๋อร์เอ่ยถาม

“ยังไม่พบ แต่ฉันแน่ใจว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นผู้ที่ลักพาตัวซูอวี่ฉีไปอย่างแน่นอน” เฉินผิงตอบ

แม้ว่ากั๋วเว่ยจะไม่ยอมรับ แต่เฉินผิงก็มั่นใจว่ากั๋วเว่ยเป็นคนลักพาตัวซูอวี่ฉีไป

“แล้วเราจะทำยังไงกันดี? ซูอวี่ฉีจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า?” กู่หลิงเอ๋อร์เริ่มร้องไห้ออกมาเมื่อได้ฟังสิ่งที่เฉินผิงเล่า

“ไม่ต้องห่วง คนสารเลวพวกนั้นจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่ฆ่าซูอวี่ฉีหรอก นั้นเพราะพวกเขาจะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเมื่อฆ่าเธอ ฉันเชื่อว่าที่พวกมันจับตัวเธอไปก็เพราะว่าเธอเป็นร่างวิญญาณอัคคี!” เฉินผิงพูดปลอบใจกู่หลิงเอ๋อร์

ความจริงแล้ว เฉินผิงค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกัยซูอวี่ฉี แต่ถึงอย่างนั้น เขาต้องแสดงความเข้มแข็งออกมา หากเขามัวแต่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์ คงไม่มีใครสามารถช่วยซูอวี่ฉีและแม่ของเขาได้

จากนั้น เฉินผิงจึงใช้ค่ำคืนที่เหลือที่แดนไร้เงาเพื่อฟื้นฟูร่างกายจากอาการบาดเจ็บ วันต่อมา เฉินผิงได้ตรงไปที่กระทรวงยุติธรรมเพื่อแจ้งข่าวกับจ้าวอู๋ฉี เรื่องที่ซูอวี่ฉีถูกลักพาตัวไป