หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1026

“ไอ้คนสารเลวพวกนี้กล้าดียังไงลักพาตัวคนไปแบบนี้ พวกมันคิดทำตัวอยู่เหนือกฎหมายสินะ ผมจะต้องรายงานเรื่องนี้กับคุณชี่และขอให้เขาไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อสั่งให้พวกมันปล่อยตัวเธอ”

จ้าวอู๋ฉีโกรธเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินผิงเล่า เขาต้องไปพบกับคุณชี่และขอความช่วยเหลือ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงได้ห้ามจ้าวอู๋ฉีเอาไว้ “นายพลจ้าว มันคงไม่มีประโยชน์ถึงแม้ว่าคุณชี่จะไปที่นั้น แต่พวกเราไม่มีหลักฐาน สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็ยังคงให้การปฏิเสธอยู่ดี”

“ถ้าเช่นนั้นพวกเราควรทำยังไงดีล่ะ?” จ้าวอู๋ฉีทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ท่านนายพลครับ คุณเฉินครับ รบกวนดูสิ่งนี้สิครับ” ซู่ชีเม่ารีบเดินเข้ามาพร้อมด้วยโทรศัพท์ของเขา

เขานำโทรศัพท์ยื่นให้เฉินผิงและจ้าวอู๋ฉีดูสภายุทธจักร พวกเขาเห็นโพสต์แรกในสภาดังกล่าวเขียนด้วยตัวอักษรสีแดงสะดุดตาทันที สร้างขึ้นโดยหลงเซียวจากตระกูลหลง ท้าทายเฉินผิงในการต่อสู้ เขาพยายามที่จะล้างแค้นให้กับความอัปยศอดสูที่เกิดขึ้นที่สุสานโบราณ

หลงเซียวยังระบุอีกว่า เฉินผิงจะต้องปรากฏตัวเพื่อดวลตัวต่อตัวกับเขา ไม่เช่นนั้นจะถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาด

“คุณเฉิน ทำไมหลงเซียวถึงได้รีบร้อนท้าดวลกับท่านเช่นนี้?” จ้าวอู๋ฉีถามอย่างงุนงง

ว่ากันตามเหตุผลแล้ว หลงเซียวเหนือกว่าเฉินผิงทั้งอำนาจหน้าที่และภูมิหลังของครอบครัว ดังนั้นจึงเป็นการแปลกที่หลงเซียวรีบท้าดวลกับเฉินผิง มันไม่ได้นำความภาคภูมิใจใดๆ มาสู่เขาเลยถึงแม้ว่าเขาจะชนะในการดวลครั้งนี้ก็ตาม ทั้งนี้ถ้าหากเขาพ่ายแพ้ มันอาจจะเป็นการสร้างความอับอายแก่เขาเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นมันจึงไม่สมเหตุสมผลเลยที่เขาทำเช่นนี้

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาไม่สามารถตำหนิผมได้ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายหาเรื่องเอง” เฉินผิงรู้สึกโกรธเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเนื่องจากซูอวี่ฉีถูกลักพาตัวไป เมื่อหลงเซียวมาท้าทายเขาเช่นนี้ เฉินผิงจึงถือโอกาสนี้ระบายความโกรธ

จากนั้นเฉินผิงจึงหันไปหาจ้าวอู๋ฉี “คุณได้ติดต่อนักข่าวคนนั้นตามที่ผมขอหรือยังครับ?”

“ครับ ผมได้ติดต่อเขาไว้แล้ว!” จ้าวอู๋ฉีพยักหน้า

อีกทางด้านหนึ่ง ณ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ จู้จื่อซานที่กำลังดูการแถลงของเฉินผิงอยู่ต้องทุบถ้วยชาด้วยความเดือดดาล

“บัดซบ! ไอ้สารเลวนั่นบ้าไปแล้ว! มันกล้าดียังไงมาท้าทายพวกเราต่อหน้าสาธารณชน รนหาที่ตายชัดๆ” จู้จื่อซานกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ท่านประธานจู้ครับ ตอนนี้เราควรทำยังไงดีครับ? ตอนนี้มีการแสดงความเห็นและคำวิจารณ์มากมายเกี่ยวกับพวกเรา!” กั๋วเว่ยพูดด้วยสีหน้าวิตกกังวล

จู้จื่อซานมองไปที่กั๋วเว่ยก่อนจะตะคอกใส่เขา “อะไรนะ! แกจะต้องจัดงานแถลงข่าวตอนนี้และบอกว่าทุกสิ่งที่เฉินผิงพูดเป็นเรื่องไร้สาระ!”

กั๋วเว่ยรีบวิ่งออกไปด้วยความหวาดกลัว

ขณะเดียวกัน จู้จื่อซานหยิบขวดที่บรรจุเลือดของซูอวี่ฉีออกมา