“ท่านอาจารย์”
หลงเซียวรีบวิ่งไปยืนข้างชายชราทันที
หลงจิ้งกั๋วเองก็รีบตรงเข้าไปทักทายชายชราด้วยความเคารพ “อาจาร์ติ้งฉ่าน”
ติ้งฉ่านพยักหน้ารับ จากนั้นจึงหันไปหาจู้จื่อซาน “ประธานจู้ สามวันมันเร็วเกินไป ต้องเจ็ดวัน ฉันขอเวลาเจ็ดวันแล้วฉันจะช่วยยกระดับความสามารถของหลงเซียวไปอีกขั้นเอง”
ทุกคนต่างตะลึงงันกับคำสัญญาของติ้งฉ่าน เหนือสิ่งอื่นใด การบำเพ็ญฌานไม่ใช่ของเด็กเล่น มันไม่มีทางลัดใดที่จะสามารถเพิ่มพลังหรือระดับขั้นในเวลาอันสั้น เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นผู้ฝึกวิชามาร นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้บำเพ็ญฌานหลายคนถึงหลงผิดเลือกเดินทางสายนี้
“อาจารย์ติ้งฉ่าน มันไม่เป็นการเร่งรีบเกินไปหรือครับ ที่จะบรรลุการฝึกขึ้นไปอีกขั้นในระยะเวลาเพียงแค่เจ็ดวัน? มันเป็นไปได้หรือครับ?” จู้จื่อซานสงสัย
“ประธานจู้ หลงเซียวได้มาถึงขั้นตอนที่สำคัญแล้ว และกำลังก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นที่แปดในไม่ช้า เขาเองก็ไม่ได้วางแผนที่จะเข้าร่วมการประลองตั้งแต่แรก เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันมั่นใจว่าเขาจะสามารถบรรลุสู่ปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดภายในสิ้นปีนี้อย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตาม การกลับมาของเขาเสียเวลาไปมากแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง ฉันยังนำยาเพิ่มพลังหยวนเพื่อช่วยเขาด้วยอีกแรง” ติ้งฉ่านอธิบาย
ในที่สุด จู้จื่อซานก็เข้าใจคำอธิบายของติ้งฉ่าน เขารู้สึกอิจฉาหลงเซียวเล็กน้อยที่มีอาจารย์ที่มีความรับผิดชอบเช่นนี้
ความรู้สึกผิดเกาะกินใจของหลงจิ้งกั๋วเล็กน้อยหลังจากฟังคำพูดของติ้งฉ่าน หลงเซียวไม่ได้วางแผนที่จะกลับมาเข้าร่วมการประลองตั้งแต่แรก ฉันเป็นคนขอให้เขากลับมาเพราะฉันต้องการของมีค่าในสุสานจักรพรรดิ
ใครจะไปคาดคิดว่า ไม่เพียงแค่หลงเซียวจะไม่ผ่านการประลองเท่านั้น เขายังพ่ายแพ้ต่อเฉินผิงจนเกือบเสียโฉมอีกด้วย
จะอะไรก็ช่าง การมานั่งเสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว โชคดีที่อาจารย์ติ้งฉ่านเดินทางมาที่นี่เพื่อหลงเซียว ด้วยการช่วยเหลือของเขา หลงเซียวก็สามารถเอาชนะเฉินผิงได้ไม่ยาก
“อาจารย์ติ้งฉ่าน ผมต้องขอขอบคุณคุณเป็นอย่างมาก ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะรีบส่งคนไปบูรณะอารามทันทีเพื่อที่คุณจะได้มีผู้ติดตามเพิ่มขึ้น” หลงจิ้งกั๋วรีบกล่าวขอบคุณติ้งฉ่าน
แม้ว่าเขาไม่ขอร้อง ฉันเองก็ตั้งใจเอาไว้แล้ว ฉันต้องการไว้ชีวิตเฉินผิงเพื่อบางสิ่งที่ฉันวางแผนเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...