“ไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อพวกเขาต้องการแข่งขัน ผมก็พร้อม!”
เฉินผิงโบกมือของเขาก่อนจะพูดต่อ “ผมจะขอเก็บตัวประมาณสองถึงสามวันนะ ถ้าหากไม่มีอะไรเร่งด่วน อย่ารบกวนผมนะครับ!”
“รับทราบ!”
จ้าวอู๋ฉีพยักหน้า
ทันใดนั้น สมาชิกคนหนึ่งของกระทรวงยุติธรรมก็เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ “ท่านนายพล มีใครบางคนต้องการขอพบคุณเฉินค่ะ”
“ใครกันนะ?” จ้าวอู๋ฉีประหลาดใจ
ในตอนนี้ เฉินผิงเปรียบเสมือนตัวปัญหาหลักของยุทธภพ ใครก็ตามที่กล้าเข้าใกล้เขาก็จะถูกมองว่าเป็นศัตรูต่อต้านสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ด้วยเช่นกัน
การที่ใครบางคนต้องการพบเฉินผิงในเวลานี้ทำให้จ้าวอู๋ฉีประหลาดใจอย่างที่สุด
“เขาบอกว่าเขาชื่อต่งเจียห่าวค่ะ” สมาชิกคนนั้นตอบ
“เขามาที่นี่ได้ยังไงกัน?” เฉินผิงประหลาดใจเช่นกัน
นับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกันที่สุสานโบราณ เฉินผิงไม่เคยพบกับต่งเจียห่าวอีกเลยแม้ว่าต่งเจียห่าวจะสร้างความประทับใจให้กับเขาก็ตาม
เมื่อเฉินผิงเดินตามสมาชิกของกระทรวงยุติธรรมคนนั้นไปถึงห้องโถง เขาก็เห็นต่งเจียห่าวที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่
ต่งเจียห่าวรีบลุกขึ้นทันทีที่เขาเห็นเฉินผิง เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่แสดงความปิติยินดี “เฉินผิง คุณนี่มันเหลือเกินจริงๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะกล้าเปิดศึกกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อย่างเปิดเผยเช่นนี้ ผมเริ่มเซ็งและเบื่อคนพวกนี้มาก แต่ผมก็ไม่อยากจะไปมีเรื่องกับพวกเขา คุณนี่มันสุดยอดมาก!”
เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย “ผมเองก็ไม่มีทางเลือกมากนัก”
“เอาเลย ทำในสิ่งที่คุณจำเป็นต้องทำ ผมคอยหนุนหลังคุณเต็มที่ พวกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะไม่มีทางกดขี่คนอื่นๆ ได้อีกต่อไป ต้องมีใครสักคนลุกขึ้นสู้กับพวกเขา!”
ต่งเจียห่าวเอามือตบไหล่ของเฉินผิงเบาๆ
เฉินผิงยิ้ม “ต่งเจียห่าว คุณมาตั้งไกลเพื่อแค่มากล่าวชื่นชมผมอย่างนั้นหรือ?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ถ้าผมต้องการชมคุณ ผมไม่จำเป็นต้องมาไกลถึงขนาดนี้หรอกนะ ผมแค่จ่ายเงินให้คนกลุ่มหนึ่งโพสต์ชื่นชมคุณในสภายุทธจักรแบบนั้นง่ายกว่าเยอะ แต่ผมมาหาคุณก็เพราะว่าผมมีเรื่องสำคัญ”
ทันทีที่ต่งเจียห่าวพูดจบ เขาก็สอดส่องสายตาของเขามองไปรอบๆ
“พวกเราอยู่ที่กระทรวงยุติธรรมนะ ที่นี่ไม่มีสายลับหรอก!”
ข่าวนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเฉินผิงเท่าไหร่นัก แม้แต่ประธานจู้แห่งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ได้เคยร้องขอภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้เป็นการส่วนตัว เฉินผิงยังปฏิเสธที่จะมอบมันให้กับเขา แล้วฉันจะกลัวหนิงจื้อไปทำไม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...