หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1030

“นายตามหาฉันทำไม?” เฉินผิงถามอย่างใจเย็น

“เฉินผิง ฉันอยากจะขอยืมมือของนายสักหน่อย ฉันไม่ได้จะทำอันตรายอะไรนะ”

หนิงจื้อสัมผัสได้ว่าเฉินผิงไม่ได้ต้อนรับเขาเท่าไหร่

“ยืมมือของฉัน?” เฉินผิงขมวดคิ้ว “ไปทำอะไร?”

ต่งเจียห่าวเพิ่งจากไปไม่นานหลังจากให้คำแนะนำเขา เพียงไม่กี่อึดใจถัดมาหนิงจื้อก็ปรากฏตัว อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้!

“เฉินผิง ฉันเดินทางมาไกลมากเลยนะ นายจะให้ฉันยืนคุยแบบนี้ที่สวนงั้นรึ?” หนิงจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เฉินผิงมองที่เขาก่อนจะพูดขึ้น “เข้ามาสิ”

หนิงจื้อเข้าไปในห้องพร้อมกับคนของเขา

ชั่วขณะที่เขาเข้ามา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความละโมบทันทีที่เขาเห็นภาพวาดทิวเขาเก้าหมื่นลี้

เฉินผิงสังเกตเห็นสายตาแปลกๆ ของเขา เขาจึงเก็บภาพวาดนั่นลงไปในแหวนเก็บของทันที

ดวงตาของหนิงจื้อลุกโชนด้วยความปรารถนาเมื่อเขาเห็นแหวนเก็บของของเฉินผิง

ทันใดนั้น ชายเตี้ยก็พูดขึ้นว่า “คุณหนิง คุณจะไม่แนะนำตัวพวกเราหน่อยรึ?”

ตอนนั้นเองที่หนิงจื้อสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง เขาหันไปหาเฉินผิงและพูดว่า “เฉินผิงนี่คือกู่ไค่หยวน คหบดีแห่งตะวันตกเฉียงเหนือ

กู่ไค่หยวนสวมกอดเฉินผิงก่อนจะพูดขึ้น “ผมได้ยินเรื่องของคุณในตะวันตกเฉียงเหนือ การที่เด็กหนุ่มเช่นคุณหาญกล้าที่จะเปิดศึกกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ คุณจะต้องไปได้ไกลอย่างแน่นอน”

“เข้าเรื่องเลยดีกว่า!” เฉินผิงพูดกับหนิงจื้อโดยไม่สนใจกู่ไค่หยวน

เขาไม่เคยชอบหนิงจื้อ ยิ่งได้ฟังคำเตือนของต่งเจียห่าว เฉินผิงยิ่งต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น