“ถ้าเช่นนั้น นายจะพูดเรื่องไร้สาระนี่ทำไม?”
เฉินผิงขมวดคิ้วแสดงอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“แม้ว่าฉันจะไม่สามารถช่วยแฟนสาวของนายได้ แต่ฉันสามารถทำให้นายเจอกับเธอได้นะ นายอยากจะพบกับเธอมั้ยล่ะ?” หนิงจื้อพูดพร้อมกับยักคิ้ว
“นายต้องการอะไร?” เฉินผิงถามตรงไปตรงมา เขาเชื่อว่าหนิงจื้อต้องการบางอย่างเป็นการตอบแทน
อย่างไรก็ตาม ถ้าหนิงจื้อต้องการภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้กับแหวนเก็บของล่ะก็ เฉินผิงก็คงตอบปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล
“ถ้างั้น นายต้องไปเกาะสะกดมังกรกับพวกเราเป็นการตอบแทน...”
เฉินผิงตะลึงงันเมื่อได้ยิน เพราะเขาไม่คาดคิดว่าหนิงจื้อจะขอเขาเช่นนี้
“เกาะสะกดมังกรงั้นรึ?” ท่าทีของเฉินผิงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เฉินผิงถาม “นายจะไปที่นั่นทำไมตอนนี้? ฉันหมายถึง เวลานี้ไม่ค่อยสะดวก”
เป็นเวลาล่วงเลยผ่านมาหลายวันที่มังกรทั้งสองได้ปรากฏตัวที่เกาะสะกดมังกร อีกทั้งเฉินผิงได้กำจัดมังกรน้ำแข็งและดึงเอาแก่นมังกรออกมาได้ เฉินผิงจึงพอจะรู้ว่าหนิงจื้อต้องการไปที่เกาะแห่งนั้นทำไม
“หยุดถามให้มากความดีกว่า นายแค่ตอบมาว่าจะยอมตกลงหรือไม่!” หนิงจื้อถามพร้อมจ้องเฉินผิง
“ฉันจะไว้ใจนายได้ยังไงว่านายจะไม่ฆ่าฉันเมื่อไปถึงเกาะสะกดมังกร? เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของนายในตอนนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสหนีรอด...”
ท้ายที่สุด เฉินผิงไม่สามารถต่อกรกับยอดฝีมือทั้งสามได้พร้อมกันเพียงลำพัง รวมไปถึงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง ปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่แปดและคหบดีแห่งตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งอยู่ในขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่เจ็ดเป็นอย่างน้อย
“ไม่ต้องห่วง มีเพียงแค่คุณกู่กับฉันที่จะเดินทางไปด้วยกับนายเท่านั้น ถ้าพวกเราทำร้ายนายจริงๆ ถึงแม้ว่านายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา แต่นายก็สามารถหนีรอดไปได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน”
หนิงจื้อยิ้มมุมปากเล็กน้อย
หลังจากใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินผิงกัดฟันแล้วพูดขึ้น “ตกลง ฉันยอมรับข้อเสนอนี้ แล้วฉันจะได้พบกับแฟนของฉันได้เมื่อไหร่?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้ทุกเมื่อเลย!” หนิงจื้อหัวเราอย่างเต็มที่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...