หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1031

“ถ้าเช่นนั้น นายจะพูดเรื่องไร้สาระนี่ทำไม?”

เฉินผิงขมวดคิ้วแสดงอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“แม้ว่าฉันจะไม่สามารถช่วยแฟนสาวของนายได้ แต่ฉันสามารถทำให้นายเจอกับเธอได้นะ นายอยากจะพบกับเธอมั้ยล่ะ?” หนิงจื้อพูดพร้อมกับยักคิ้ว

“นายต้องการอะไร?” เฉินผิงถามตรงไปตรงมา เขาเชื่อว่าหนิงจื้อต้องการบางอย่างเป็นการตอบแทน

อย่างไรก็ตาม ถ้าหนิงจื้อต้องการภาพทิวเขาเก้าหมื่นลี้กับแหวนเก็บของล่ะก็ เฉินผิงก็คงตอบปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล

“ถ้างั้น นายต้องไปเกาะสะกดมังกรกับพวกเราเป็นการตอบแทน...”

เฉินผิงตะลึงงันเมื่อได้ยิน เพราะเขาไม่คาดคิดว่าหนิงจื้อจะขอเขาเช่นนี้

“เกาะสะกดมังกรงั้นรึ?” ท่าทีของเฉินผิงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เฉินผิงถาม “นายจะไปที่นั่นทำไมตอนนี้? ฉันหมายถึง เวลานี้ไม่ค่อยสะดวก”

เป็นเวลาล่วงเลยผ่านมาหลายวันที่มังกรทั้งสองได้ปรากฏตัวที่เกาะสะกดมังกร อีกทั้งเฉินผิงได้กำจัดมังกรน้ำแข็งและดึงเอาแก่นมังกรออกมาได้ เฉินผิงจึงพอจะรู้ว่าหนิงจื้อต้องการไปที่เกาะแห่งนั้นทำไม

“หยุดถามให้มากความดีกว่า นายแค่ตอบมาว่าจะยอมตกลงหรือไม่!” หนิงจื้อถามพร้อมจ้องเฉินผิง

“ฉันจะไว้ใจนายได้ยังไงว่านายจะไม่ฆ่าฉันเมื่อไปถึงเกาะสะกดมังกร? เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของนายในตอนนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสหนีรอด...”

ท้ายที่สุด เฉินผิงไม่สามารถต่อกรกับยอดฝีมือทั้งสามได้พร้อมกันเพียงลำพัง รวมไปถึงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง ปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่แปดและคหบดีแห่งตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งอยู่ในขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับที่เจ็ดเป็นอย่างน้อย

“ไม่ต้องห่วง มีเพียงแค่คุณกู่กับฉันที่จะเดินทางไปด้วยกับนายเท่านั้น ถ้าพวกเราทำร้ายนายจริงๆ ถึงแม้ว่านายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา แต่นายก็สามารถหนีรอดไปได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน”

หนิงจื้อยิ้มมุมปากเล็กน้อย

หลังจากใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินผิงกัดฟันแล้วพูดขึ้น “ตกลง ฉันยอมรับข้อเสนอนี้ แล้วฉันจะได้พบกับแฟนของฉันได้เมื่อไหร่?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้ทุกเมื่อเลย!” หนิงจื้อหัวเราอย่างเต็มที่

หลังจากนั้นหนิงจื้อก็พาเฉินผิงมาตรงที่ตรอกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ด้านข้างตึกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

เฉินผิงมองที่หนิงจื้อ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าชายผู้นี้จะพาเขาเข้าไปในคุกใต้ดินได้อย่างไร

ทันใดนั้น หนิงจื้อก็หยิบสิ่งของลักษณะคล้ายกำไลเหล็กขึ้นมาจากกะรเป๋าของเขา มันมีสนิมเขรอะและดูเหมือนเป็นของบางอย่างที่หนิงจื้อได้ค้นพบที่สุสานโบราณ

หลังจากที่หนิงจื้อท่องคาถาครู่หนึ่ง เขาโยนกำไลชิ้นนั้นขึ้นไปบนอากาศ ทันใดนั้นเองกำไลก็ขยายวงของมันออกขึ้นกลางอากาศปรากฏเป็นทางเข้าสีดำสนิท

เฉินผิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง “นั่นมันอะไรกัน?”

“นี่คือวงแหวนจักรวาล มีตำนานกล่าวเอาไว้ว่านี่เคยเป็นสมบัติของเทพเจ้า มันสามารถเคลื่อนย้ายคุณไปทุกที่ที่คุณต้องการไป แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตอนนี้มันเก่าและได้รับความเสียหาย ดังนั้นมันจึงสามารถย้ายคุณไปยังจุดใดก็ได้แค่ภายในระยะหนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น!” หนิงจื้ออธิบาย

“หนึ่งร้อยเมตรงั้นรึ?”

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความสามารถของแหวนวงนี้คือเคลื่อนย้ายใครก็ได้ในระยะหนึ่งร้อยเมตร มันเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมากๆ แต่ระยะแค่นี้มันดูน้อยเกินไปสักหน่อย