หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1037

“คุณหนิง ไม่ต้องห่วงครับ ตราบใดที่เราสามารถพาเฉินผิงไปที่เกาะนั่นได้ เจ้ามังกรเพลิงจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน เพราะเขาได้ถือครองแก่นมังกรของมังกรน้ำแข็งอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ามังกรเพลิงในตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงที่อ่อนแอที่สุด เมื่อพวกเราฆ่ามันได้และได้แก่นมังกรมาครอบครอง เราก็สามารถจัดการฆ่าเฉินผิงเพื่อแย่งแก่นมังกรมาจากเขา เมื่อแก่นมังกรทั้งสองรวมพลังกัน พวกเราก็จะสามารถสำแดงพลังของมังกรออกมาได้”

“ตระกูลที่มีชื่อเสียงหลายตระกูลประเมินค่าของแก่นของมังกรต่ำไปและคิดว่าพวกมันไร้ประโยชน์ สิ่งที่พวกเขารู้มันแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันจะต้องรวมทั้งสองชิ้นเข้าด้วยกันจึงจะทำงานได้ เหากคุณกลืนแก่นมังกรทั้งสองชิ้น ผมรับประกันได้เลยว่าคุณจะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงสุดที่แข็งแกร่งที่สุดในทันที!” กู่ไค่หยวนพูดด้วยแววตาที่ลุกโชน

ความรู้สึกของหนิงจื้อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า พอผมได้แก่นมังกรมาครอบครอง ผมก็จะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูง ผมจะให้รางวัลตระกูลกู่เป็นที่ดินในจิงตู”

“ขอบคุณครับ คุณหนิง!” เขาแสดงความขอบคุณทันที

แม้ว่าเขาจะเป็นคหบดีแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือ แต่ภูมิภาคนี้ก็ยากจนมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากตระกูลที่มีชื่อเสียงในพื้นที่อื่นๆ

เป็นผลให้เขาตั้งใจที่จะสร้างที่ของตัวเองในจิงตู ผ่านยุทธภพของจิงตู

เขาจึงวางแผนตามหาหนิงจื้อและบอกเขาเกี่ยวกับความลับของเกาะสะกดมังกร

เพราะเขารู้ดีว่าถึงแม้เขาจะปิดบังความลับนี้เอาไว้ แต่เขาก็ไม่แข็งแกร่งพอที่จะเอาแก่นมังกรมาครอบครองได้ด้วยกำลังของตัวเอง

เฉินผิงและกู่หลิงเอ๋อร์กำลังดื่มไวน์แดงร่วมกันในบาร์บนเรือสำราญ

เรือสำราญสุดหรูลำนี้เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน อันที่จริงมันหรูหรามากถึงขนาดมีสระว่ายน้ำด้วยซ้ำ

น่าเสียดายที่เฉินผิงไม่ได้สนใจพวกมันเลยสักนิด

การเดินทางไปยังเกาะสะกดมังกรจะใช้เวลาสองวัน เฉินผิงจึงตัดสินใจใช้ช่วงเวลานี้กับกู่หลิงเอ๋อร์

ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไปถึงเกาะแห่งนั้น

“เฉินผิง นายลืมเพื่อนของนายไปหรือเปล่า ตอนนี้นายมีสาวสวยอยู่ข้างกายแล้วสินะ?”

หนิงจื้อและกู่ไค่หยวนเดินเข้ามาและนั่งอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับเฉินผิง

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผลที่ตามมาต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน ดังนั้นคุณจะต้องระวังตัวเอาไว้นะ” กู่หลิงเอ๋อร์เตือนเฉินผิงด้วยสีหน้าที่กังวล

ขณะนั้นเอง หลินเทียนหู่ก็เดินเข้ามาและบอกว่า “คุณเฉิน คุณกู่ ท่านกู่เวิ่นเทียนได้เชิญพวกคุณทั้งสองให้ไปร่วมวงกับพวกเขาครับ”

เฉินผิงประหลาดใจ เขาสงสัยว่าทำไมกู่เวิ่นทียนถึงต้องการพบเขา

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้องของกู่เวิ่นเทียน อีกฝ่ายพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “เฉินผิง คุณได้ยินมั้ย? มันมีงานประมูลภายในเรือลำนี้ด้วย มันเป็นการขายของโบราณที่ถูกเก็บกู้ขึ้นมาได้จากในทะเล ฉันอยากจะชวนคุณไปดูด้วยกันหน่อย”

เนื่องจาก กู่เวิ่นเทียนเป็นนักสะสมของเก่าตัวยง เขาจึงรู้สึกดีใจที่ได้รู้ว่ามีการประมูลของเก่าบนเรือด้วย

“งานประมูลอย่างนั้นหรือ?”

เฉินผิงเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน อย่างไรก็ตาม หลังจากคิดดูอีกทีเขาก็รู้สึกว่าไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เมื่อพวกเขาอยู่บนเรือสำราญสุดหรู ซึ่งการจัดงานประมูลกับผู้โดยสารที่มั่งคั่งมากมายบนเรือลำนี้ก็ถือว่าเป็นวิธีหาเงินที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก