หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1038

เมื่อนึกขึ้นได้ เฉินผิงก็เริ่มชื่นชมเจ้าของเรือสำราญลำนั้นทันที

ในไม่ช้า พวกเขาทั้งหมดก็มาถึงสถานที่จัดงานประมูลหลังจากได้รับคำแนะนำจากลูกเรือ

เมื่อเฉินผิงได้เห็นว่ามีของอยู่เต็มไปหมด เขาก็คิดว่าพวกคนรวยคงชอบสะสมของโบราณ เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่มีเงินมากมายแต่ไม่ได้ใช้มัน

ยิ่งไปกว่านั้น ของโบราณเหล่านี้ก็ถือเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง ถ้าหากเลือกของที่มีค่ามากขึ้นมาได้ มันก็จะนำไปสู่การค้าที่ทำกำไรได้อย่างแน่นอน

เนื่องจากกฎการประมูลกำหนดไว้ว่าต้องมีการมัดจำก่อนเข้างาน กู่เวิ่นเทียนจึงจ่ายเงินเอาไว้หนึ่งล้านเพื่อให้ทุกคนได้รับอนุญาตให้เข้าไป

หลังจากหามุมสงบได้ ทั้งกลุ่มก็นั่งลงและรอคอยให้งานประมูลเริ่มขึ้นอย่างเงียบเชียบ

ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็เห็นหนิงจื้อและกู่ไค่หยวนเข้ามาในงาน แต่ทว่าทั้งสองคนเลือกที่นั่งอยู่ห่างจากพวกเขาไประยะหนึ่ง

ขณะที่รออยู่ กู่เวิ่นเทียนก็ถูฝ่ามือตัวเองไปมาด้วยความตื่นเต้น

“เหวินจง หากผมเจอของดีแต่เงินไม่พอ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ!” กู่เวิ่นเทียนกระซิบขณะโน้มตัวไปใกล้ซูเหวินจง

“คุณกู่ ไม่ต้องห่วงครับ ยังไงผมก็ต้องช่วยคุณอยู่แล้ว” ซูเหวินจงพยักหน้าพลางยิ้ม

“คุณกู่ นี่บัตรนะครับ ผมไม่แน่ใจว่ามีเงินในนี้เท่าไร แต่มันน่าจะมีสักสองสามพันล้าน เอาบัตรนี้ไปก่อนและประมูลของที่คุณชอบได้เลยครับ”

เฉินผิงหยิบบัตรขึ้นมาและส่งให้กู่เวิ่นเทียน

เงินในบัตรนั้นมาจากการขายยาต่างๆ และการทำเหมืองหินมีค่า เมื่อได้มอบหมายธุรกิจเหล่านั้นให้คนอื่นทำแล้ว เขาก็จะได้รับรายได้ต่อเนื่องผ่านทางบัตรใบนี้

“ไม่ได้หรอก ผมรับเงินคุณไม่ได้แน่นอน คุณยังมีเรื่องต้องใช้เงินอีกมากเลยนะ!” กู่เวิ่นเทียนโบกมือปฏิเสธ

กู่เวิ่นเทียนรู้ว่าเฉินผิงต้องซื้อสมุนไพรและสิ่งอื่นอีกมากมายเพื่อใช้ในการฝึกของเขา และยังมีเรื่องอื่นๆ ที่ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากอีกด้วย

ด้วยรู้ว่าเฉินผิงเป็นคนพิเศษเพียงใด พวกเขาจึงไม่แปลกใจที่สักวันหนึ่งเฉินผิงจะมีฮาเร็มเป็นของตัวเอง

ไม่นานนัก พิธีกรงานประมูลก็ขึ้นมาบนเวทีเพื่อเปิดงาน

“สำหรับการประมูลในวันนี้ เรารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่คุณจินให้เกียรติมาในงาน ดังนั้น ผมขอเชิญเขาขึ้นมากล่าวอะไรสักเล็กน้อยนะครับ”

เมื่อพิธีกรพูดจบ ชายพุงพลุ้ยที่มีหนวดเคราเฟิ้มก็ขึ้นมาบนเวที

เขาคือจินฝูเซิ่ง ผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองใต้ เขาควบคุมท่าเรือทั้งหมดในเมืองและเรือที่จอดอยู่ที่นั่นด้วย แม้แต่เรือสำราญที่พวกเขาโดยสารมาก็เป็นของจินฝูเซิ่ง เห็นได้ชัดว่าความมั่งคั่งของจินฝูเซิ่งนั้นแซงหน้าตระกูลที่ทรงอิทธิพลอื่นๆ ในเมืองจิงตูไปได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนั้น เขายังเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่มีพละกำลังระดับปรมาจารย์ ว่ากันว่าเขาเคยเป็นชาวประมง อยู่มาวันหนึ่งเขาจับปลาตัวใหญ่ที่มีไข่มุกอยู่ในท้องได้ และหลังจากที่เขากลืนไข่มุกนั้นเข้าไป ความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างชัดเจน ทำให้เขาสามารถควบคุมท่าเรือทั้งหมดได้ในทันที

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา กองเรือของจินฝูเซิ่งได้เก็บวัตถุโบราณจำนวนมากมาจากท้องทะเล แต่เขาไม่ใช่คนที่มีอารยะเท่าไรนัก เขาจึงไม่สนใจของพวกนั้นเลย เขาเลือกเอามันออกมาประมูลและเพิ่มความมั่งคั่งขึ้นมาจากการขายของโบราณ เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็สามารถลงหลักปักฐานในเมืองนี้ได้