หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1041

“ไอ้สารเลว!”

ความเดือดดาลพลุ่งพล่านในใจเขา เฉินผิงปล่อยหมัดใส่กู่ไค่หยวนก่อนที่กู่ไค่หยวนจะทันได้พูดจบด้วยซ้ำ

เมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงโจมตี หนิงจื้อก็ปล่อยออร่าของเขาออกมาทันที จากอานุภาพการระเบิดของมัน ใครก็สามารถพูดได้ว่าเขาอยู่ห่างชั้นจากปรมาจารย์อาวุโสขั้นสูงสุด

“เฉินผิง ร่วมมือกับเราซะ แล้วจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”

ก่อนที่จะพูดจบ หนิงจื้อก็โยนหมัดใส่เฉินผิง

ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่นเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าหมัดนั้นแข็งแกร่งจนล้มต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ได้ทันที

ขณะที่เฉินผิงเซถอยหลังไป หนิงจื้อเองก็ยังต้องถอยไปสองสามก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้

“พลังคุณพัฒนาขึ้นไปมาเชียวนะ ไม่แปลกเลยที่คุณกล้าท้าทายอำนาจสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้” หนิงจื้อพูดเตือนเฉินผิง

“เลิกเสียเวลาสักที ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหลิงเอ๋อร์ล่ะก็ ผมจะทำให้พวกคุณทั้งสองคนหายไปจากโลกแน่!”

จากนั้น เฉินผิงก็หันหลังและรีบหนีไป

เขาไม่ต้องการสู้กับคนทั้งสอง เพราะเขาอยากไปดูกู่หลิงเอ๋อร์ก่อนว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“คุณหนิง เขากำลังหนี!” กู่ไค่หยวนตะโกนด้วยความกังวลเมื่อเขาเห็นเฉินผิงหลบหนีไป

“ไม่ต้องห่วง เขาทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก”

หนิงจื้อหยิบตาข่ายสีเงินแวววาวออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจ ไม่มีใครบอกได้จากการดูด้วยตาว่ามันทำมาจากอะไร

“แหฟ้าตาข่ายดิน!”

หนิงจื้อเหวี่ยงตาข่ายสีเงินแวววาวในมือออกไปในอากาศทันที และครู่ต่อมามันก็ขยายตัวใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะห่อหุ้มร่างกายของเฉินผิงไว้

เฉินผิงสะเทือนจากการจู่โจมที่กำลังเกิดขึ้น เขาชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาขณะที่มันลุกไหม้ราวกับไฟนรกที่เดือดดาล

“เอานี่ไปกินซะ!” เฉินผิงหวดกระบี่ของเขาลงไปที่แห