หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1043

ไม่นานนัก ร่างกายของเฉินผิงก็มีไฟลุกท่วม

แต่หลังจากนั้นครู่เดียว เขาก็มีม่านหมอกล้อมรอบ เมื่อแก่นมังกรน้ำแข็งในร่างเขาพ่นไอเย็นออกมาเพื่อปรับสมดุลความร้อน

แก่นมังกรทั้งสองโคจรรอบกันก่อนที่จะปะทะกัน จนทำให้พลังอันน่าหวาดกลัวที่อยู่รอบตัวเฉินผิงก่อตัวกลายเป็นพายุ

หลังจากนั้นพักหนึ่ง แก่นมังกรทั้งสองก็หลอมรวมเป็นหนึ่งก่อนจะเริ่มโจมตีร่างกายของเฉินผิงด้วยความเย็นจัดและความร้อนราวภูเขาไฟ ตอนนั้นเองที่ร่างจริงที่ส่องแสงเรืองรองของเฉินผิงได้แสดงพลังที่แท้จริงออกมา แม้จะต้องเผชิญกับอุณหภูมิที่ร้อนจัดเช่นนี้ ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้รับอันตรายใดๆ

จากนั้น พลังงานที่โจมตีเฉินผิงอยู่ก็ค่อยๆ ลดลงก่อนที่จะถูกดูดซึมเข้าสู่จุดชีพจรตันเถียนของเขา

ด้วยดวงตาที่ดูเหมือนเต็มเปี่ยมไปด้วยเปลวไฟ เฉินผิงเพ่งสายตาไปยังพื้นและยิงลำแสงที่แผดเผาออกมา ทำให้เกิดรูขนาดใหญ่ที่พื้นดิน

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” เฉินผิงตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง เพราะเขาตระหนักได้ว่าพลังในร่างกายเขาแข็งแกร่งมากกว่าที่เคยผ่านการฝึกพลังใดๆ มาด้วยตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้น เขากลับคุ้นเคยกับพลังที่ว่าอย่างไม่รู้เหตุผล ราวกับว่าพลังนี้เป็นของเขามาตั้งแต่ต้น

ดวงตาของเฉินผิงเริ่มกลับมาเป็นปกติหลังจากเขาค่อยๆ เรียนรู้ที่จะควบคุมพลังที่เพิ่งค้นพบ

ด้วยรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเฉินผิง มังกรเพลิงก็คำรามออกมาก่อนจะกระโจนขึ้นไปในอากาศและพุ่งหัวลงไปสู่ท้องทะเล

หนิงจื้อ กู่ไค่หยวน และเฉินผิงรู้สึกเป็นอิสระจากการปรากฏตัวอันน่าสะพรึงของสิ่งมีชีวิตเมื่อครู่นี้ และในที่สุดพวกเขาก็ยืนขึ้นมาได้

เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งหนิงจื้อและกู่ไค่หยวนต่างก็คิดไม่ออกว่าทำไมมังกรเพลิงถึงได้หยุดโจมตีทันทีทั้งที่สามารถกลืนกินเฉินผิงเข้าไปทั้งตัวได้อย่างง่ายดาย ไม่เพียงแค่นั้น มังกรเพลิงยังได้ให้แก่นมังกรกับเฉินผิงอีกด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลยสักนิด แต่พวกเขาก็มั่นใจว่าเฉินผิงมีพลังมังกรอยู่ในครอบครองเป็นแน่

“ไค่หยวน ฆ่ามันแล้วเอาแก่นมังกรมา!” หนิงจื้อสั่ง

เคร้ง!

เฉินผิงรู้สึกเหมือนปะทะเข้ากับชิ้นส่วนโลหะเมื่อเขาปล่อยหมัดใส่กู่ไค่หยวน

เมื่อได้มองดูดีๆ แล้ว เขาก็เห็นว่ากู่ไค่หยวนเพิ่งใช้เข็มทิศธรณีมาป้องกันตัวเอง และมันเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่สามารถทำลายเข็มทิศธรณีได้ แต่มันก็ชัดเจนว่าอุปกรณ์นั้นเริ่มมีรอยร้าวเกิดขึ้น

“เข็มทิศธรณีของฉัน!” กู่ไค่หยวนเสียใจมากเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคร่ำครวญ เขามีพลังมังกรแล้ว ดังนั้นเราต้องผนึกกำลังกัน!” หนิงจื้อย้ำเตือนหลังจากขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจกู่ไค่หยวน เพราะเขารู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่เขาจะเผชิญหน้ากับเฉินผิงตามลำพัง

“พลังมังกรงั้นเหรอ?” เฉินผิงผงะไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินที่หนิงจื้อพูดกับกู่ไค่หยวน