หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1044

ถ้าอย่างนั้น พลังลึกลับในตัวฉันตอนนี้ก็คือพลังมังกรอย่างนั้นหรือ?

นี่เป็นผลจากการรวมพลังกันของแก่นมังกรทั้งสองใช่หรือเปล่า?

เฉินผิงจ้องหน้าหนิงจื้อและกู่ไค่หยวน และในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าทั้งสองรู้ความลับมาโดยตลอด เพื่อให้ได้มาซึ่งพลังมังกร คนคนนั้นจะต้องรวมแก่นมังกรน้ำแข็งและแก่นมังกรเพลิงเข้าด้วยกัน

การกลืนกินเอาแก่นมังกรเข้าไปเพียงหนึ่งเดียวนั้นจะไม่ได้อะไรมากไปกว่าพลังวิญญาณของมันเท่านั้นเอง

เฉินผิงไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องที่น่าทึ่งเกิดขึ้นหลังจากกลืนกินแก่นมังกรทั้งสองเข้าไปในร่างกาย

หลังจากหนิงจื้อย้ำเตือนให้จดจ่อไปที่คู่ต่อสู้ กู่ไค่หยวนก็ตั้งสติก่อนจะปล่อยเสียงคำรามออกมา

เมื่อเข็มทิศธรณีเริ่มเปล่งแสงและห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้ด้วยแสงจ้านั้นอีกครั้ง เส้นใยกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขากลายเป็นยักษ์แห่งแสง

เข็มทิศธรณีหมุนวนอยู่เหนือหัวของกู่ไค่หยวน ดูเหมือนมันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายชายคนนั้นไปแล้ว

“เฉินผิง ฉันจะฆ่าแกที่บังอาจมาแตะต้องของวิเศษของฉัน!” เสียงของกู่ไค่หยวนฟังดูดุร้ายจนราวกับว่าเขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป

หนิงจื้อเองก็หยิบกระบี่วิเศษบนพื้นขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมจะสู้กับเฉินผิงเช่นกัน “หากเราฆ่าเขาได้ อะไรที่เป็นของเขาก็จะกลายเป็นของเรา!”

สิ้นเสียงนั้น หนิงจื้อก็เหวี่ยงอาวุธของเขาใส่เฉินผิงอย่างรวดเร็ว

พลังกระบี่ของเขาที่แผ่ซ่านออกมาจากใบมีดนั้นทรงพลังมากจนสามารถตัดผ่านเวลาและห้วงอวกาศได้

จากนั้น กู่ไค่หยวนก็เคลื่อนตัวเข้าร่วมการโจมตีของหนิงจื้อทันที เขาพุ่งเข้าหาเฉินผิงพร้อมกับเตรียมจะซัดหมัดใส่ราวสายฟ้าฟาด

เมื่ออยู่ตรงกลางระหว่างศัตรูทั้งสอง เฉินผิงก็ขมวดคิ้วขณะที่คิดแผนอย่างรวดเร็วเพื่อรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้านี้

จากนั้นเขาก็ยกกระบี่พิฆาตมังกรในมือขึ้นมาปัดป้องพลังจากกระบี่ของหนิงจื้อ