หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1045

“เลิกพูดได้แล้ว มาสังหารเขากันก่อนเถอะ!” หนิงจื้อไม่อยากเสียโอกาส เขาจึงกำอาวุธเอาไว้แน่นและพุ่งเข้าไปหาเฉินผิงอีกครั้งหนึ่ง

แต่มันกลับต่างจากครั้งก่อนนี้ เพราะเฉินผิงขยับร่างกายของเขาและหลบใบมีดกระบี่ของหนิงจื้อไปได้

แต่ทว่า ทันทีที่เฉินผิงหลบการโจมตีของนักดาบไปได้แล้ว กู่ไค่หยวนก็โจมตีเขาซ้ำด้วยพลังลมปราณอันน่าสะพรึงกลัว

เมื่อได้จังหวะที่เฉินผิงกำลังหลบหลีกการโจมตีของหนิงจื้ออยู่ กู่ไค่หยวนก็ตั้งใจปลดปล่อยความโกรธแค้นใส่ศัตรูก่อนที่ชายคนนั้นจะตั้งหลักได้

เป็นไปตามคาด กู่ไค่หยวนโจมตีอีกครั้งและส่งให้เฉินผิงกระเด็นออกไปไกลมากอีกรอบ

สีหน้าของเฉินผิงเปลี่ยนไปทันทีเพราะเขารู้แล้วว่าเขากำลังตกที่นั่งลำบาก

แทนที่จะพยายามปรับการหายใจอีกครั้ง เฉินผิงกลับสร้างร่างเงาของตัวเองอย่างชำนิชำนาญด้วยการสะบัดข้อมือเพียงครั้งเดียว

เขาขยับซ้ำจนกระทั่งมีร่างเงาของตนเองขึ้นมาถึงสี่ร่าง

ร่างเงานั้นไม่เพียงแต่เหมือนเฉินผิงทุกประการ แต่มันมีออร่าเหมือนกับเขาไม่มีผิดเพี้ยน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่หนิงจื้อและกู่ไค่หยวนจะบอกได้ว่าร่างไหนคือร่างจริงของเฉินผิง

กู่ไค่หยวนตะลึงงันขณะที่มองร่างทั้งห้าของเฉินผิง ขณะที่หนิงจื้อกลับดูไม่สะทกสะท้าน “นี่แกก็มีวิชาเก้าร่างเงาเหมือนกับอิจิโระงั้นเหรอ? กลอุบายนี้อาจจะได้ผลกับคนอื่น แต่ไม่ได้แอ้มฉันหรอก”

“งั้นเหรอ? มาลองดูสักตั้งสิ!”

จากนั้นเฉินผิงก็พุ่งเข้าใส่หนิงจื้อด้วยกระบวนท่าแรกของวิชากระบี่เก้าเงาและปล่อยพลังกระบี่ทั้งห้าออกมาอย่างแข็งแกร่งจนท้องฟ้าเปลี่ยนสี

หนิงจื้อยิ้มเยาะขณะที่เขาเตรียมกระบี่วิเศษในมือ เพราะเขาตระหนักดีว่าเขาต้องจัดการกับพลังกระบี่เพียงเล่มเดียว ส่วนเล่มอื่นๆ นั้นเป็นเพียงภาพลวงตา

สิ่งที่เขาต้องทำคือหากระบี่เล่มที่ทรงพลังที่สุดและสกัดกั้นมัน

น่าเสียดายที่หนิงจื้อมัวแต่ตกตะลึงเมื่อพลังของกระบี่พุ่งตรงเข้าหาเขา