หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1048

เฉินผิงรู้สึกได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งที่กำลังโจมตีเขา ราวกับว่าภูเขาทั้งลูกกำลังกดทับเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น

เขากัดฟันแน่น ดวงตาของเขาแดงก่ำเมื่อความคลั่งและอำนาจที่ครอบงำอยู่ภายในกำลังระเบิดออกมา

ความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าทำให้แรงกดดันนั้นหายไปในทันที ในขณะเดียวกัน วงแหวนจักรวาลที่ลอยอยู่เหนือหัวของเขาก็ถูกส่งกลับไปอยู่ในมือของหนิงจื้อ

เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังมังกรที่สาดซัดอยู่ในตัวเขา เฉินผิงก็รู้สึกยินดี

“ไหนทำอะไรได้อีกล่ะ? แสดงให้ดูหน่อยสิ!” เฉินผิงต้องหน้าหนิงจื้ออย่างเย็นชา

“อย่าดีใจจนมากเกินไปนัก! แกจะต้องเสียใจไม่ช้าก็เร็ว…” สิ้นคำนั้น หนิงจื้อก็โยนวงแหวนจักรวาลขึ้นไปในอากาศและประตูมิติสีดำก็ปรากฏขึ้น

หนิงจื้อคว้าตัวกู่ไค่หยวนและกระโจนเข้าไปในประตูมิติ ขณะที่เฉินผิงกำลังจะไล่ตามเขาไป ประตูมิตินั้นก็หายวับไปกับตา

เขามองไปรอบๆ ตัวด้วยความกังวล หนิงจื้อเคยบอกเขาว่าวงแหวนจักรวาลนั้นพาคนเดินทางออกไปได้ไกลที่สุดเพียงร้อยเมตรเท่านั้น ดังนั้นหากเขามองหาให้ดี เขาก็อาจจะเห็นว่าทั้งสองหนีไปที่ไหน

เฉินผิงมองหาไปรอบตัว แต่ก็ไม่เห็นหนิงจื้อและกู่ไค่หยวนเลย เขาสามารถมองเห็นออกไปได้ไกลเป็นพันเมตร นับประสาอะไรกับแค่ร้อยเมตรเท่านั้น

ในเมื่อเขาไม่เห็นทั้งสองเลย คำอธิบายเดียวที่เป็นไปได้คือวงแหวนจักรวาลสามารถพาคนหนีไปได้ไกลมากกว่าร้อยเมตร และหนิงจื้อนั้นโกหกเขา!

“ไอ้คนขี้โกง!” เมื่อรู้ว่าหนิงจื้อโกหกเขา เฉินผิงก็สบถออกมาเสียงดังลั่น

เขาเก็บกระบี่พิฆาตมังกรและวิ่งไปริมชายฝั่ง ด้วยความเป็นห่วงความปลอดภัยของกู่หลิงเอ๋อร์ เขาอยากรู้ว่าเธอถูกกู่ไค่หยวนวางยาพิษจริงหรือไม่

ในขณะเดียวกัน ที่ท่าเทียบเรือของเกาะสะกดมังกร กู่เวิ่นเทียนและคนอื่นๆ กำลังรุมล้อมกู่หลิงเอ๋อร์อย่างเป็นกังวล

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เพียงครู่เดียวหลังจากถึงชายฝั่ง กู่หลิงเอ๋อร์ก็หมดสติไป จนกระทั่งถึงตอนนี้ร่างกายเธอยังคงกระตุกเป็นจังหวะ