หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1049

แม้ว่ากู่หลิงเอ๋อร์จะหายใจรวยริน แต่เธอก็พ้นขีดอันตรายแล้ว กระนั้น เฉินผิงยังคงไม่รู้ว่าจะทำให้เธอฟื้นได้อย่างไร

เขาไม่รู้ว่าพิษชนิดไหนที่อยู่ในร่างกายเธอ เมื่อครู่นี้เขาพยายามจะดูดซับพิษออกมาด้วยพลังจิตตวิสุทธิ แต่มันก็ไม่ได้ผล

“หลิงเอ๋อร์เป็นไงบ้าง? เฉินผิง” กู่เวิ่นเทียนถามด้วยความกังวล

“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ…” เฉินผิงปลอบก่อนจะหันไปมองหลินเทียนหู่และสั่งเขาว่า “เทียนหู่ ไปหาเรือ เราจะกลับกันในตอนนี้เลย เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แพงแค่ไหนก็หามาให้ได้”

เพราะมีเรือมากมายมาเทียบท่า เรือเหล่านั้นจะยังไม่กลับออกไปในเร็วๆ นี้ จึงอาจเป็นไปได้ว่าค่าเรือขากลับนั้นจะต้องแพงมาก

ขณะที่หลินเทียนหู้กำลังจะไปหาเรือกลับ จินฝูเซิ่งก็ปรี่เข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ? คุณกู่” จินฝูเซิ่งถาม

หลานสาวผมป่วย เราต้องกลับไปด่วนที่สุด คุณมีเรือที่จะกลับเข้าฝั่งไหม? เรื่องราคาเราตกลงกันได้นะ!” กู่เวิ่นเทียนถาม

กู่เวิ่นเทียนซื้อของโบราณในงานประมูลไปอย่างมากมาย จินฝูเซิ่งจึงจำเขาได้แม่น

หลังจากเหลือบไปเห็นกู่หลิงเอ๋อร์ เขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ผมจะให้เรือสำราญแล่นกลับมาเดี๋ยวนี้ มันกว้างใหญ่และเร็วมาก! เราจะได้รีบพาหลานสาวคุณไปรักษาโดยไม่ล่าช้าออกไปอีก!”

จินฝูเซิ่งแสดงออกมาด้วยความกระตือรือร้นและจริงใจ แม้กระทั่งเสนอให้เรือสำราญกลับมาเพื่อจะได้ส่งเฉินผิงและคนอื่นกลับฝั่ง

เมื่อกู่เวิ่นเทียนได้ยินเช่นนั้น เขาก็พูดด้วยความซาบซึ้งใจว่า “ขอบคุณมากนะครับ คุณจิน”

“เรื่องเล็กมากเลยครับ เร็วเข้าเถอะ รีบลงเรือกัน! ผมจะบอกให้พวกเขาเตรียมเอาเรือออกทันที”

จินฝูเซิ่งบอกกู่เวิ่นเทียนและทุกคนให้รีบลงเรือ จากนั้นเขาก็หันไปสั่งกัปตันเรือให้รีบกลับไปทันที

เรือสำราญสุดหรูล่องออกไป ขณะที่เฉินผิงจ้องมองกู่หลิงเอ๋อร์ที่ไม่ได้สิตด้วยความเคร่งเครียด

เพราะเขาไม่อยากนำของโบราณไปให้กู่เวิ่นเทียน แผนการชั่วร้ายจึงบังเกิดขึ้นในใจของเขา เขาต้องการสังหารกู่เวิ่นเทียนและทุกคนบนเรือ ก่อนจะโยนศพพวกเขาทิ้งทะเล และจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด

“ไม่ต้องห่วงครับ เจ้านาย ผมได้เรียกสี่คนโฉดมาแล้ว พวกเขาล้วนแต่เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ และหนึ่งในนั้นเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงสุดเลยที่เดียว” ชายคนนั้นแจ้งด้วยความมั่นใจ

“เยี่ยมมาก! พอพวกเขามาถึง ให้รีบพามาหาฉันด่วนเลย!” จินฝูเซิ่งสั่งขณะที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“รับทราบครับ!” ชายคนนั้นออกไปจากห้อง ขณะที่จินฝูเซิ่งก็กระดกไวน์ในมือรวดเดียวจนหมดแก้ว

“อีกนานไหมกว่าเราจะถึงน่ะ? เทียนหู่”

เฉินผิงอยู่ดูแลกู่หลิงเอ๋อร์ในห้องตลอดเวลาเพื่อคอยสังเกตการหายใจของเธอ แม้ว่าสัญญาณชีพเธอจะสม่ำเสมอดี แต่เขาก็ยังกังวลมาก เขาต้องการเทียบท่าให้เร็วที่สุดและส่งเธอไปยังหุบเขายา

บางทีซูฉางเซิงและคนที่เหลืออาจจะหาทางออกได้ พวกเขาฝึกการกลั่นยามาหลายปี พวกเราต้องเคยเผชิญกับโรคและพิษมามากกว่าเขาอย่างแน่นอน